Południowa wiewiórka latająca – Glaucomys volans
Charakterystyka
Południowa wiewiórka latająca jest mniejsza od północnej wiewiórki latającej. Ma około siedmiu do dziesięciu centymetrów długości. Ma grube, jedwabiste szaro-brązowe futro powyżej i białe futro poniżej. Ma bardzo duże oczy i długi, płaski ogon. Pomiędzy przednimi i tylnymi łapami ma luźny fałd skóry. Kiedy wyciąga nogi, skóra ta tworzy rodzaj spadochronu, który pozwala wiewiórce szybować z gałęzi na gałąź. Gdy południowa latająca wiewiórka zbliża się do miejsca lądowania, podciąga się, spowalniając opadanie! Kiedy szybuje, używa ogona jako steru do zmiany kierunku!
Zasięg
Południowa wiewiórka latająca występuje od Teksasu, Kansas i Minnesoty na wschód przez większość wschodnich Stanów Zjednoczonych. Występuje również w południowo-wschodniej Kanadzie oraz w Meksyku i Ameryce Środkowej. Południowa wiewiórka latająca występuje w New Hampshire.
Siedlisko
Południowa wiewiórka latająca żyje w lasach liściastych i mieszanych z dużą ilością starych drzew z dziuplami do gniazdowania. Szczególnie lubią obszary z nasionami łożyska drzew liściastych, takich jak hikora, klon, buk i topola.