„Procedura, która przywróciła mi suchość po dziewięciu latach nietrzymania moczu”
PETER: Jako sprawny rolnik w wieku 65 lat byłem w wielkim szoku, kiedy w 2008 roku zdiagnozowano u mnie raka prostaty. Wraz z żoną przeanalizowaliśmy wszystkie możliwości leczenia i zdecydowaliśmy się na operację wspomaganą robotem, która wówczas w Wielkiej Brytanii była jeszcze na wczesnym etapie rozwoju.
Operacja przebiegła pomyślnie. Mój doskonały urolog powiedział, że po prostu złapaliśmy guza, zanim wyrwał się z prostaty, a moja rodzina odetchnęła z ulgą, ponieważ potwierdził on, że jest mało prawdopodobne, aby rak powrócił.
W ciągu dwóch dni wyszedłem ze szpitala, ale przez dwa tygodnie musiałem nosić cewnik – były to dość nieszczęśliwe tygodnie. Nie było to wcale bolesne, ale było niewygodne. Ciągle o coś zahaczał i ciągle przeciekał. Sprawy się poprawiły, kiedy usunięto cewnik, jednak pozostałem nietrzymający moczu.
Na początku było naprawdę źle. Przez pierwsze dwa miesiące wymagało to dwóch do trzech podpasek w rozmiarze 2. Później zmniejszyło się to do tylko jednej, z wyjątkiem sytuacji, kiedy próbowałem wrócić do jazdy na rowerze, co spowodowało dużo większy wyciek. Po operacji w tym obszarze, jest wiele uszkodzeń i jesteś bardzo zdrętwiały. Kiedy schodzisz z roweru po jeździe, jesteś tak zdrętwiały, że nie wiesz nawet, czy oddajesz mocz, czy nie, więc możesz mieć katastrofalne i bardzo wstydliwe wypadki. Jednak nowe siodełko zaprojektowane dla mężczyzn z problemami z prostatą, które znalazłem w Internecie, pomogło mi w tym.
Przez następne dziewięć lat życie było dobre, ale mimo że stosowałem się do instrukcji dotyczących ćwiczeń dna miednicy, które wiem, że działają na niektórych mężczyzn, moje nietrzymanie moczu powoli się pogarszało. Przez pierwszy rok lub dwa używałem podpaski w rozmiarze 1 – najlżejszej. Po dwóch latach przeszedłem na podpaski numer dwa, a w ciągu ostatnich kilku lat byłem na podpaskach numer trzy, które trzeba było zmieniać kilka razy dziennie. Każda z nich może pomieścić znaczną ilość moczu.
Byłam zaskoczona tym, jak pozytywna i pewna siebie była
W końcu, po wzięciu udziału w spotkaniu grupy wsparcia na temat nietrzymania moczu po operacji, zwróciłam się o radę do specjalisty chirurga, który tam przemawiał. Byłam zdumiona jego pozytywnym nastawieniem i pewnością siebie, kiedy mówił, że nie ma potrzeby, aby ktokolwiek cierpiał z tego powodu. Opowiedział mi o dwóch metodach leczenia chirurgicznego uporczywego nietrzymania moczu u mężczyzn, którzy przeszli operację prostaty: sztucznym zwieraczu cewki moczowej (AUS) i męskim temblaku.
Dokładnie omówiliśmy te dwie opcje. Jak w przypadku wszystkich metod leczenia, mogą wystąpić skutki uboczne, jak również ryzyko związane z operacją. Był bardzo ostrożny w doradzaniu mi, czy jest to właściwa rzecz dla mnie i dał mi wiele informacji porównując znane zagrożenia sztucznego zwieracza moczu przeciwko mniej znanym długoterminowym zagrożeniom procedury sling.
Jako prywatny pacjent, byłem w stanie wybrać i po żmudnych badaniach online, zdecydowałem się na sling. Musiałem przejść przez proces przesiewowy, aby ocenić, jak dobrze pracuje mój pęcherz, a następnie przeszedłem operację w sierpniu 2017 roku. Miałam blokadę kręgosłupa zamiast normalnego znieczulenia ogólnego, co doprowadziło do szybkiego powrotu do zdrowia. Miałem już wyjść następnego dnia rano, ale po usunięciu cewnika na noc stwierdziłem, że nie mogę oddać moczu. Byłem jednym z pacjentów, którzy mają ten problem z powodu silnego podrażnienia miejsca operacji. Miałam bardzo mały ból – tylko dyskomfort.
Przed zabiegiem mogłam bawić się tylko przez około pół godziny, potem musiałabym zmieniać podpaskę. Teraz wróciłam do normy.
Kolejny cewnik musiał być założony, co było bardzo niepokojące. Myślałam: „O nie, co ja zrobiłam?”. Ale po tygodniu został usunięty i ku mojej wielkiej radości byłem w pełni kontynentny i mogłem, z pewną trudnością, oddawać mocz. Trudności te utrzymywały się przez prawie miesiąc, ale po dziewięciu tygodniach miałam całkowitą kontynencję, nie używałam żadnych podpasek i mogłam oddawać mocz bez problemów.
Byłam całkowicie zdumiona, kiedy zdałam sobie sprawę, że procedura zadziałała – byłam w siódmym niebie. Oddawanie moczu jest nadal nieco innym doświadczeniem, ale odzyskałem swoje życie. Uprawiam dużo sportu i przed zabiegiem mogłem grać tylko przez około pół godziny, a potem musiałem iść i zmienić podpaskę. Teraz wróciłem do normalności.
Chciałem podzielić się moimi doświadczeniami z innymi mężczyznami, ponieważ wspaniale jest mieć coś pozytywnego do powiedzenia na temat nietrzymania moczu po leczeniu raka prostaty. Nie twierdzę, że każdy mężczyzna będzie miał tak dobry wynik, ale zarówno ja, jak i mój bliski przyjaciel, który również miał zabieg, jesteśmy bardzo, bardzo zadowoleni z naszych doświadczeń.