Robert E. Park

Robert E. Park

Robert Ezra Park (14 lutego 1864 – 7 lutego 1944) był amerykańskim socjologiem miejskim, jednym z założycieli chicagowskiej szkoły socjologii, który wprowadził i rozwinął dziedzinę ekologii człowieka. Park rozpoczął swoją karierę jako dziennikarz, kierując się ideą przedstawiania wiadomości w sposób dokładny i aktualny, wierząc, że w ten sposób najlepiej przysłuży się społeczeństwu. Szybko zainteresował się kwestiami społecznymi, szczególnie tymi związanymi z relacjami rasowymi i przez pewien czas pracował z Bookerem T. Washingtonem w Tuskegee. Jako socjolog, Park uważał, że praca w terenie jest niezbędna. Jego praca, wykorzystująca ulice Chicago do spotkań z ludźmi i zbierania materiału badawczego, doprowadziła do powstania tradycji socjologii miejskiej i ekologii człowieka, które stały się znakiem rozpoznawczym chicagowskiej szkoły socjologii. Pomimo nacisku na pracę praktyczną, Park rozwinął kilka znaczących koncepcji teoretycznych. Jego praca nad grupami społecznymi doprowadziła do powstania koncepcji „dystansu społecznego” i pozycji imigranta jako „człowieka z marginesu”. Praca Parka nad grupami społecznymi podkreśliła różnicę między ludźmi a resztą natury w sposobie, w jaki decydują się oni współpracować dla wspólnego dobra. Jego praca nad zmianami społecznymi wspiera również nadzieję, że gdy ludzie spotykają się z różnymi kulturami i grupami społecznymi, stopniowo pokonają bariery, które ich dzielą i nauczą się żyć w harmonii.

Życie

Robert Ezra Park urodził się w Harveyville w Pensylwanii, ale wkrótce po jego narodzinach jego rodzina przeniosła się do Minnesoty, gdzie dorastał. Był synem Hirama Asa Parka i Theodosi Warner Park. Po ukończeniu szkoły średniej w Red Wing w Minnesocie, jego ojciec postanowił nie wysyłać syna na studia, gdyż uważał, że Robert nie jest dobrym „materiałem do nauki”. Robert uciekł z domu i znalazł pracę na kolejowej bandzie.

Po zarobieniu wystarczającej ilości pieniędzy, zapisał się na Uniwersytet Michigan. Jego profesorem był tam słynny filozof pragmatysta John Dewey. Troska Parka o sprawy społeczne, zwłaszcza kwestie związane z rasą w miastach, zmotywowała go do zostania dziennikarzem.

W 1894 roku Park ożenił się z Clarą Cahill, córką zamożnej rodziny z Michigan. Mieli czworo dzieci.

Po pracy, od 1887 do 1898 roku, dla różnych gazet w Minneapolis, Detroit, Denver, Nowym Jorku i Chicago, Park postanowił kontynuować studia. Zapisał się na studia magisterskie na Uniwersytecie Harvarda, na kierunek psychologia i filozofia. Jego profesorem w tym czasie był wybitny filozof pragmatysta William James.

Po ukończeniu studiów w 1899 roku Park wyjechał do Niemiec, aby studiować w Berlinie, Strasburgu i Heidelbergu. Studiował filozofię i socjologię w latach 1899-1900 u Georga Simmela w Berlinie, spędził semestr w Strasburgu w 1900 roku i doktoryzował się z psychologii i filozofii w 1903 roku w Heidelbergu pod kierunkiem Wilhelma Windelbanda (1848-1915). Jego praca doktorska, Masse und Publikum. Eine methodologische und soziologische Untersuchung, została opublikowana w 1904 roku.

Park powrócił do Stanów Zjednoczonych w 1903 roku, na krótko stając się asystentem filozofii na Harvardzie, od 1904 do 1905 roku. W tym samym czasie zaangażował się jako działacz. W 1904 roku był sekretarzem Congo Reform Association, grupy, która opowiadała się za prawami czarnych Afrykanów w Kongo. Dzięki temu doświadczeniu Park stał się bardziej wrażliwy na kwestie rasowe w USA i poznał Bookera T. Washingtona, znanego afroamerykańskiego nauczyciela i reformatora, z którym nawiązał bliskie stosunki, które trwały przez wiele lat.

W 1905 roku Park przyjął zaproszenie Washingtona, aby dołączyć do niego w Instytucie Tuskegee w jego pracy nad kwestiami rasowymi w południowych Stanach Zjednoczonych. Park pracował tam najpierw jako publicysta, a później jako dyrektor public relations. W 1914 r. Park przeniósł się do Chicago, by dołączyć do wydziału socjologii na Uniwersytecie Chicagowskim, jednego z zaledwie kilku wydziałów socjologii w Stanach Zjednoczonych. Pracował tam jako wykładowca socjologii od 1914 do 1923 roku, a od 1923 roku jako pełnoetatowy profesor, aż do przejścia na emeryturę w 1936 roku.

Za życia Park stał się znaną postacią zarówno w świecie akademickim, jak i poza nim. W różnych okresach był prezesem American Sociological Association i Chicago Urban League, był też członkiem Social Science Research Council.

Po przejściu na emeryturę Park nadal nauczał i prowadził badania na Fisk University. Zmarł w 1944 roku w Nashville, Tennessee, na tydzień przed swoimi osiemdziesiątymi urodzinami.

Praca

Karierę Parka można podzielić na dwie główne części, jego wczesną karierę, kiedy był dziennikarzem, i jego późniejszą karierę, którą spędził jako socjolog.

Dziennikarstwo

W swojej wczesnej karierze dziennikarskiej Park był raczej idealistą. Nauczył się, że gazety mogą być bardzo potężnym narzędziem. Mogą zmienić opinię publiczną na jedną ze stron lub wpłynąć na wzrost lub spadek wartości giełdowych. Park uważał, że dokładne i obiektywne doniesienia są niezbędne dla dobra społeczeństwa. Jeśli wiadomości byłyby podawane precyzyjnie i w odpowiednim czasie, opinia publiczna mogłaby reagować na nowe informacje w odpowiedni sposób, bez narażania się na poważne wstrząsy. W ten sposób cała gospodarka funkcjonowałaby sprawnie.

Park planował nowy rodzaj gazety, nazwany Thought News, który przedstawiałby wiadomości w bardziej dokładny sposób. Jego plan nigdy nie został zrealizowany, ale całe to doświadczenie wywarło na Parku długotrwały wpływ i zaważyło na jego karierze socjologa.

Socjologia

Park sprzeciwiał się tradycyjnemu, teoretycznemu podejściu do socjologii, w którym socjologowie tworzyli „wielkie” teorie ze swoich foteli. Wierzył raczej w badania terenowe jako kluczowe dla swojej pracy. Twierdził, że tylko dzięki doświadczeniu terenowemu naukowcy mogą coś wywnioskować na dany temat. Park powiedział:

Pójdź i usiądź w salonach luksusowych hoteli i na progu flophouse’ów; usiądź na kanapach Gold Coast i w slumsach; usiądź w Orchestra Hall i w burlesce Star and Garter. Krótko mówiąc, idź i pobrudzić sobie siedzenie w spodniach prawdziwymi badaniami (Robert Park, 1927).

Postrzegał socjologię jako:

…punkt widzenia i metodę badania procesów, dzięki którym jednostki są wprowadzane i nakłaniane do współpracy w jakimś społeczeństwie o trwałej, korporacyjnej egzystencji (Introduction to the Science of Sociology, 1921).

Podczas pobytu Parka na Uniwersytecie Chicagowskim wydział socjologii zaczął wykorzystywać miasto, które go otaczało, jako swego rodzaju laboratorium badawcze. Jego praca, wraz z pracą jego kolegów, Ernesta Watsona Burgessa, Homera Hoyta i Louisa Wirtha, rozwinęła się w podejście do socjologii miejskiej, które stało się znane jako Szkoła Chicagowska. Szkoła chicagowska słynęła z tego, że bardziej niż z metodologii angażowała się w pracę z ludźmi, wychodząc na ulice i prowadząc badania. Dzięki temu Park zetknął się z życiem miasta, z jego mieszkańcami i ich problemami. Dla określenia tego podejścia do badań socjologicznych ukuł termin „ludzka ekologia”.

Park był szczególnie zainteresowany imigrantami i przeprowadził na nich liczne badania. Sławę przyniósł mu termin „człowiek marginesu”, oznaczający specyficzną pozycję imigrantów w społeczeństwie:

Człowiek marginesu… to ten, którego los skazał na życie w dwóch społeczeństwach i w dwóch, nie tylko różnych, ale antagonistycznych kulturach… jego umysł jest tyglem, w którym dwie różne i oporne kultury mogą się stopić i, całkowicie lub częściowo, stopić (Cultural Conflict and the Marginal Man, 1937).

Based na jego obserwacji grup imigrantów w Stanach Zjednoczonych, Park opracował swoją teorię zachowań grupowych. Postulował, że lojalności, które wiążą ludzi razem w prymitywnych społeczeństwach są wprost proporcjonalne do intensywności lęków i nienawiści, z jakimi patrzą na inne społeczeństwa. Koncepcja ta została rozwinięta jako teorie etnocentryzmu i skłonności in-group/out-group. Solidarność grupowa koreluje w dużym stopniu z wrogością wobec grupy zewnętrznej.

Park zaproponował cztery uniwersalne typy interakcji w stosunkach międzygrupowych:

1. Rywalizacja: Typ interakcji, w którym wszystkie jednostki lub grupy dążą do realizacji własnych interesów, nie zwracając uwagi na inne jednostki lub grupy
2. Konflikt: Typ interakcji, w którym jednostki lub grupy świadomie starają się wyeliminować inne jednostki lub grupy
3. Akomodacja: Dostosowanie w kierunku zmniejszenia konfliktu i osiągnięcia interesu wzajemnego bezpieczeństwa
4. Asymilacja: Proces, w wyniku którego niegdyś odrębne grupy przyswajają sobie nawzajem kulturę lub stają się częścią wspólnej kultury.

Ale Park miał nadzieję, że pełna asymilacja usunie różnice rasowe na dłuższą metę, widział sytuację stosunków rasowych w Ameryce w innych kategoriach. Za bardziej istotne uważał pojęcie „dystansu społecznego”, odnoszące się do stopnia zażyłości między grupami lub jednostkami. Park twierdził, że nie należy mylić uprzedzeń rasowych i dystansu społecznego z konfliktem rasowym. W 1928 roku Park napisał:

W Ameryce jest prawdopodobnie mniej uprzedzeń rasowych niż gdzie indziej, ale jest więcej konfliktu rasowego i więcej rasowego antagonizmu. Jest więcej konfliktów, ponieważ jest więcej zmian, więcej postępu. Murzyn wznosi się w Ameryce, a miara antagonizmu, jaki napotyka, jest w pewnym bardzo realnym sensie miarą jego postępu.

Tak więc dla Parka konflikt rasowy był zwiastunem nadchodzących zmian, a cykl od akomodacji do konfliktu do nowej akomodacji był szczególnym przypadkiem w ogólnym procesie zmian społecznych.

Według Parka różne grupy etniczne współistniejące w obszarze miejskim ostatecznie połączyłyby się w jedną całość. Teoria ta stała się sławna jako teoria „tygla” integracji wieloetnicznej.

Park postrzegał społeczeństwo ludzkie jako funkcjonujące na tym samym poziomie co naturalny świat roślin i zwierząt, czyli porządku ekologicznego, ale także uczestniczące w porządku społecznym lub moralnym, który nie miał odpowiednika na poziomie pozaludzkim. Społeczeństwa ludzkie postrzegał więc jako posiadające podwójne aspekty: z jednej strony składają się z jednostek rywalizujących o dominację ekonomiczną i terytorialną, ale jednocześnie są zaangażowane w działania kolektywne:

składają się z jednostek, które działają niezależnie od siebie, konkurują i walczą ze sobą o byt i traktują się wzajemnie, na ile to możliwe, jako przedmioty użytkowe. Z drugiej strony, prawdą jest, że mężczyźni i kobiety są połączeni uczuciami i wspólnymi celami; pielęgnują tradycje, ambicje i ideały, które nie są wyłącznie ich własnymi, i utrzymują, pomimo naturalnych impulsów, dyscyplinę i porządek moralny, które pozwalają im przekroczyć to, co zwykle nazywamy naturą, i poprzez swoje zbiorowe działanie odtworzyć świat na obraz ich zbiorowych aspiracji i wspólnej woli.

Park uważał porządek moralny lub społeczny za taki, w którym istoty ludzkie świadomie decydują się komunikować ze sobą w zbiorowym działaniu dla wspólnego dobra.

Legacy

Robert E. Park był pionierem w tworzeniu i rozwijaniu dziedziny ludzkiej ekologii. Zmienił socjologię z dyscypliny głównie filozoficznej w kierunku włączenia badań terenowych do jej metodologii i stania się indukcyjną nauką o ludzkim zachowaniu.

Wprowadził krajobraz miejski jako cenne źródło danych do badań socjologicznych. Jego nacisk na imigrantów i mniejszości był raczej nowatorski, ujawniając dane, które rzuciły nowe światło na nasze rozumienie stosunków rasowych, dynamiki wewnątrz- i zewnątrzgrupowej, patologii społecznej i innych form zachowań zbiorowych.

Dodatkowo, podejście Parka do badania gazet i opinii publicznej zainspirowało wielu uczonych w dziedzinie komunikacji masowej i edukacji.

Publikacje

• Robert, Park E. 1904. Masse und Publikum. Eine methodologische und soziologische Untersuchung. Berlin: Lack & Grunau.
• Robert, Park E. 1928. Human Migration and the Marginal Man. American Journal of Sociology, 33, 881-893.
• Robert, Park E. 1932. The University and the Community of Races. Hawaii: University of Hawaii Press.
• Robert, Park E. 1939. An Outline of the Principles of Sociology. New York: Barnes & Noble, Inc.
• Robert, Park E. 1952. Human Communities: the City and Human Ecology. Glencoe, Ill: The Free Press.
• Robert, Park E. 1955. Societies. Glencoe Ill: The Free Press.
• Robert, Park E. 1961. (oryginał 1937). Cultural Conflict and the Marginal Man. The Marginal Man. Russell & Russell Pub. ISBN 0846202816
• Robert, Park E. 1964. Race and Culture. Glencoe Ill: The Free Press. ISBN 0029237904
• Robert, Park E. 1967. On Social Control and Collective Behavior. Chicago: University of Chicago Press.
• Robert, Park E. 1969. (oryginał 1921). Wprowadzenie do nauki socjologii. Chicago: University of Chicago Press. ISBN 0226646041
• Robert, Park E. 1972. The Crowd and the Public and Other Essays. Chicago: University of Chicago Press. ISBN 0226646092
• Robert, Park E. 1999. (oryginał 1922). The Immigrant Press and Its Control. Reprint Services Corp. ISBN 0781205565
• Robert, Park E. & Ernest Burgess. 1984. (oryginał 1925). The City: Sugestie dotyczące badania natury ludzkiej w środowisku miejskim. Chicago: University of Chicago Press. ISBN 0226646114
• Robert, Park E. & Herbert A. Miller. 1964. (oryginał 1921). Old World Traits Transplanted: The Early Sociology of Culture. Ayer Co Publishers. ISBN 0405005369
• Robert, Park E. & Booker T. Washington. 1984. (oryginał 1912). The Man Farthest Down: a Record of Observation and Study in Europe. Transaction Publishers. ISBN 0878559337

• Ballis Lal, Barbara. 1990. The Romance of Culture in an Urban Civilization: Robert E. Park on Race and Ethnic Relations in Cities. London: Routledge Kegan & Paul. ISBN 0415028779
• Kemper, Robert V. 2006. Encyklopedia antropologii. Sage Publications. ISBN 0761930299
• Lindner, R., J. Gaines, M. Chalmers, & A. Morris. 1996. The Reportage of Urban Culture: Robert Park and the Chicago School. Cambridge University Press. ISBN 0521440521
• Rauschenbush, Winifred. 1979. Robert E. Park. Durham, N.C.: Duke University Press.

All links retrieved July 28, 2019.

• Robert E. Park – socjologia Biografia w katalogu University of Chicago Centennial.

.