The Biggest Female Icon Every Year Since You Were Born

The Biggest Female Icon Every Year Since You Were Born

People become idols for an array of different reasons: Występują w największych filmach i programach telewizyjnych, lądują na szczytach list przebojów, prowadzą ruchy społeczne, a nawet stają się prawdziwą rodziną królewską. Na przestrzeni lat największe kobiece ikony świata obejmowały zarówno gwiazdy popu i aktorki z listy A, jak i pierwsze damy oraz fenomenalne sportsmenki. Jesteś ciekawa, kim była najwybitniejsza dama, kiedy się urodziłaś? Zebraliśmy najsłynniejsze kobiety w historii popkultury, w każdym roku od 1940, aby stworzyć jedną naprawdę ikoniczną listę. A dla bardziej legendarnych gwiazd, oto The Biggest Male Icon Every Year Since You Were Born.

Jeśli chodzi o popkulturową królewskość roku 1940, Katharine Hepburn była królową. To właśnie w tym roku, po kilku kasowych klapach, aktorka zainscenizowała swój powrót, zdobywając prawa i występując w Filadelfijskiej opowieści u boku Cary’ego Granta. A jeśli chodzi o więcej ponadczasowych filmów, oto 11 klasycznych filmów letnich, które można przesyłać strumieniowo już teraz.

W 1941 roku Barbara Stanwyck wystąpiła w filmie Ball of Fire, za występ w którym otrzymała nominację do Oscara dla najlepszej aktorki. W tym samym roku wystąpiła również w trzech innych filmach: You Belong to Me, Meet John Doe, oraz The Lady Eve, w którym udało jej się „całkowicie upstrzyć” swojego współpartnera, Henry’ego Fondę, według The Guardian.

W 1942 roku świat poznał jeden z najbardziej kultowych filmów romantycznych wszech czasów: Casablanca. A Ingrid Bergman, jako jedna z jego gwiazd, była z łatwością największą i najbardziej znaną kobiecą ikoną tego roku. Aby uzyskać więcej faktów o gwiazdach, oto 33 nazwiska celebrytów, które zawsze źle się pisze.

W 1943 roku wykonanie przez aktorkę i piosenkarkę Lenę Horne utworu „Stormy Weather” z filmu o tej samej nazwie znalazło się na szczycie listy przebojów Billboardu. Jak napisała później NPR, Horne „przełamała bariery rasowe i utorowała drogę wielu dzisiejszym czarnym artystom rozrywkowym.”

Chociaż wiele osób pamięta Judy Garland za jej ikoniczną rolę w Czarnoksiężniku z Oz (1939), aktorka wywarła równie duży wpływ, gdy wystąpiła w Meet Me in St. Louis w 1944 roku. (Kto mógłby kiedykolwiek zapomnieć „The Trolley Song?”) Aby uzyskać więcej niezapomnianych melodii, oto 17 masywnych piosenek, których nie uwierzysz, że nigdy nie trafiły do Top 40.

Aktorka Gene Tierney jest być może najbardziej znana ze swojej roli w dramacie Zostaw ją w niebie z 1945 roku, która przyniosła jej nominację do Oscara. Jak pisze The Chicago Tribune, „Tierney zawsze będzie pamiętana za dwie charakterystyczne role: tytułowej 'Laury’ w zagadce morderstwa Otto Premingera z 1944 roku i chorobliwie zazdrosnej Ellen Berent w Zostaw ją w niebie Johna M. Stahla.”

Amerykańska aktorka Lauren Bacall po raz pierwszy pojawiła się na dużym ekranie w filmie To Have and Have Not z 1944 roku, w którym poznała i zakochała się w Humphreyu Bogarcie. Jednak to jej film z 1946 roku Wielki sen – w którym również wystąpił Bogart (którego poślubiła w 1945 roku) – ugruntował jej miejsce w gatunku film noire. Jeśli chodzi o filmy, które nie zostały docenione na początku, oto 17 filmowych bomb, które stały się kultowymi klasykami.

Olivia de Havilland w ciągu swojej kariery wystąpiła w blisko 50 filmach fabularnych. Ale w 1947 roku naprawdę zaznaczyła swoją obecność, zdobywając swojego pierwszego Oscara dla Najlepszej Aktorki, dzięki występowi w filmie To Each His Own.

Piosenkarka Margaret Whiting wylądowała na Billboard Top 100 w 1948 roku z utworem „A Tree in the Meadow,” który szybko stał się piosenką lata, spędzając lipiec i sierpień na szczytach list przebojów.

Chociaż Jane Wyman występowała w filmach przez całe lata 30. i 40. ubiegłego wieku, to dopiero w filmie Johnny Belinda aktorka naprawdę stała się ikoną, zabierając do domu Oscara dla najlepszej aktorki w 1949 roku.

Najsłynniejszym filmem Bette Davis jest z łatwością dramat Wszystko o Ewie z 1950 roku. Jak pisze znawca historii kina Roger Leslie w książce Oscar’s Favorite Actors: The Winningest Stars (and More Who Should Be), „ta rola zapoczątkowała serię czterech kolejnych nominacji do Oscara, dzięki którym była dominującą postacią na Oscarach przez całą pierwszą połowę lat 50-tych.” A jeśli chodzi o bardziej uznanych aktorów, oto 13 wspaniałych, nagrodzonych Oscarami występów, które wciąż się utrzymują.

W 1951 roku Leslie Caron wystąpiła u boku Gene’a Kelly’ego w filmie Amerykanin w Paryżu. Ten muzyczny film odniósł ogromny sukces, a Caron miała w tym ogromny udział. Jak napisał Bosley Crowther z The New York Times, film „nabiera własnego blasku magii, gdy panna Caron jest na ekranie.”

Klasyk Singin’ in the Rain z 1952 roku sprawił, że Debbie Reynolds stała się nazwiskiem domowym. Zdobyła serca Ameryki i sprawiła, że burze deszczowe stały się nieco zabawniejsze na długie lata.

Wczesne lata 50. należały do Brigitte Bardot. W 1952 roku, mając zaledwie 17 lat, zagrała we francuskim filmie „Manina, dziewczyna w bikini”, a w 1953 roku zadebiutowała na Festiwalu Filmowym w Cannes w dwuczęściowym kostiumie kąpielowym, co w tamtych czasach było uważane za dość skandaliczne. A po więcej hollywoodzkich wspomnień zapisz się do naszego codziennego newslettera.

Spot z 1954 roku należy do aktorki i ikony mody Avy Gardner. To właśnie w tym roku wystąpiła u boku Bogarta w filmie The Barefoot Contessa, po pierwszej nominacji do Oscara za rolę w Mogambo.

Czy status idolki Marilyn Monroe naprawdę wymaga jakichkolwiek wyjaśnień? Przywołujemy ją tutaj ze względu na jej rolę w filmie „Siedmioletni świąd” z 1955 roku, ale modelka, aktorka i piosenkarka z pewnością wywarła wpływ na całe lata 50. i później!

Grace Kelly pozostawiła po sobie trwałe dziedzictwo w świecie filmu, mody i popkultury w ogóle. W 1956 r., kiedy poślubiła księcia Rainiera III i została księżniczką Monako, wszystkie oczy były zwrócone na nią.

Przebojowy program telewizyjny aktorki Lucille Ball Kocham Lucy miał swoją premierę w 1951 roku i zebrał entuzjastyczne recenzje. Według Lifetime, „przez cztery z sześciu sezonów I Love Lucy był najczęściej oglądanym programem w telewizji”, a serial uczynił z Ball i Desiego Arnaza „pierwsze milionowe gwiazdy telewizji w historii”

W 1958 roku, w wieku zaledwie 25 lat, Nina Simone wydała swój debiutancki album, Little Girl Blue, za pośrednictwem Bethlehem Records. Oprócz zaznaczenia początku długiej i lukratywnej kariery dla Simone, album „ustanowił punkt odniesienia dla piosenkarek i pianistek”, jak wyjaśnił NME.

Jak ujął to The New York Times, Jane Wyatt była „idealną mamą z przedmieść Ameryki w latach 50.”, dzięki swojej głównej roli w Father’s Knows Best. Ale pod koniec dekady, Wyatt naprawdę królowała, zdobywając Emmys dla głównej aktorki w serialu komediowym w 1958, 1959 i 1960 roku.

W 1960 roku legendarna piosenkarka Ella Fitzgerald zabrała do domu dwie nagrody Grammy podczas inauguracyjnej ceremonii, w tym Best Female Vocal Performance Album za Mack the Knife: Ella in Berlin. Jej jedynym singlem, który trafił do Top 40 Billboardu był jej cover „Mack the Knife”, który w 1960 roku osiągnął nr 27. Aby uzyskać więcej niesamowitych interpretacji, oto The 50 Best Cover Songs of All Time.

Kto nie wyobrażał sobie siebie przechodzącego obok lśniącej wystawy sklepowej w Nowym Jorku z ciastkiem i kawą w ręku? Oczywiście, ta wizja elegancji i klasy to wszystko dzięki ikonicznej kreacji Audrey Hepburn w filmie Śniadanie u Tiffany’ego z 1961 roku.

W 1962 roku Pierwsza Dama Jackie Kennedy była u szczytu statusu ikony. Podczas gdy jej mąż był zajęty rządzeniem krajem, Kennedy oprowadzała telewizję po Białym Domu, brała udział w pełnych przepychu międzynarodowych podróżach, aby spotkać się z zagranicznymi urzędnikami, i oczywiście tworzyła historię mody dzięki swoim numerom Oleg Cassini.

Julia Child i kuchnia francuska stały się synonimami, co w dużej mierze zawdzięczają książce kucharskiej Child, Mastering the Art of French Cooking, wraz z jej programem telewizyjnym, The French Chef, który zadebiutował w 1963 roku.

W 1964 roku producent płyt Berry Gordy uczynił Dianę Ross główną wokalistką zespołu The Supremes, a reszta to już zdecydowanie historia. Z Ross u steru, dziewczęca grupa wydała pięć singli, które z powrotem stały się hitami list przebojów, w tym „Where Did Our Love Go?” i „Baby Love” w ’64 oraz „Stop! In the Name of Love” w ’65.

Julie Andrews przyjęła niezapomnianą rolę Marii von Trapp w The Sound of Music w 1965 roku, a także zdobyła Oscara dla najlepszej aktorki za występ w Mary Poppins w tym samym roku. Powiedzieć, że wszystko zbliżało się Andrews w 1965 roku jest niedopowiedzeniem.

W 1966 roku Raquel Welch wystąpiła w filmie Milion lat przed naszą erą i wywarła niezatarte wrażenie – nie tylko swoimi zdolnościami aktorskimi, ale także niezrównanym seksapilem. Skąpe dwuczęściowe bikini, które założyła w filmie, jest jednym z najsłynniejszych bikini wszech czasów.

W 1967 roku Aretha Franklin wydała nie jeden, nie dwa, ale trzy albumy studyjne: Take It Like You Give It, I Never Loved a Man the Way I Love You oraz Aretha Arrives. Rok ten przyniósł Królowej Soulu liczne, zdobywające listy przebojów single, w tym „Respect” i „(You Make Me Feel Like) A Natural Woman.”

Rola Jane Fondy w filmie Barbarella z 1968 roku uczyniła z niej wschodzącą gwiazdę, którą naprawdę warto obserwować w Hollywood. W następnym roku otrzymała swoją pierwszą nominację do Oscara za rolę w filmie „Czyż nie dobija się koni?

Gloria Steinem – działaczka społeczna, pisarka, redaktorka i orędowniczka praw kobiet – opublikowała w 1969 roku jedno ze swoich najbardziej kultowych dzieł, „After Black Power, Women’s Liberation”. W oświadczeniu dotyczącym legendarnego eseju z New York Magazine, Steinem powiedziała: „To był mój pierwszy wielki moment 'Aha!’ … Dla mnie to był początek.”

Niezaprzeczalna ikona zarówno na wybiegu, jak i na dużym ekranie, Ali MacGraw naprawdę zyskała międzynarodową sławę, gdy pojawiła się w filmie Love Story z 1970 roku u boku Ryana O’Neala. Występ ten przyniósł MacGraw nominację do Oscara dla Najlepszej Aktorki i zdobył dla niej Złoty Glob dla Najlepszej Aktorki w Filmie Dramatycznym.

W 1971 roku The Mary Tyler Moore Show został nominowany do ośmiu nagród Emmy za swój inauguracyjny sezon, co świadczy o tym, jak popularna była seria i jej gwiazda. W kolejnych latach sama Mary Tyler Moore nadal zdobywała nominacje i wyróżnienia za portretowanie samotnej, niezależnej kobiety w telewizji, na którą inni zwracali uwagę.

W 1972 roku, The Sonny & Cher Comedy Hour był jednym z najpopularniejszych programów w telewizji. W rzeczywistości, pierwotnie miał to być tylko letni serial zastępczy, ale po tym, jak szefowie CBS zobaczyli, jak wysokie były notowania, postanowili uczynić go stałym elementem programu. Dzięki temu programowi Cher wróciła do blasku reflektorów po nieudanej próbie przebicia się do przemysłu filmowego i od tamtej pory jest na szczycie.

Supermodelka Lauren Hutton jest ikoną nie tylko ze względu na swoje wyczucie stylu – była również kluczowa w domaganiu się sprawiedliwszego wynagrodzenia dla modelek. W 1973 roku „jako pierwsza zażądała kontraktu, zdobywając 250,000 dolarów z Revlonem, który w ciągu jednej nocy zmienił sposób, w jaki modelki były wynagradzane”, zauważa magazyn W. A jeśli chodzi o sławne rodziny, oto 17 celebrytów, o których nie wiedziałeś, że są rodzeństwem.

Rok 1974 był dobry dla Barbry Streisand. Śpiewająca sensacja miała przebój nr 1 z „The Way We Were”, piosenką przewodnią filmu o tym samym tytule, w którym również wystąpiła. Podczas rozdania Oscarów w 1974 roku piosenka zdobyła Oscara, a Streisand została nominowana do nagrody dla najlepszej aktorki.

Natalie Cole rozpoczęła Grammy 1975 wykonaniem „This Will Be (An Everlasting Love)”, piosenki, która później tego samego wieczoru przyniosła jej nagrodę Best Female R&B Vocal Performance. Cole również opuściła Grammy w ’75 z nagrodą dla Najlepszej Nowej Artystki. To był z pewnością jej rok.

W filmach o Jamesie Bondzie może i chodzi o 007, ale to Barbara Bach skradła show jako dziewczyna Bonda Anya Amasova w filmie Szpieg, który mnie kochał z 1977 roku. W rezultacie Bach stała się ikoną mody i symbolem seksu dla wszystkich w Ameryce.

Olivia Newton-John była tą, którą wszyscy chcieli – lub chcieli być – w 1978 roku. Jako Sandy w filmie Grease, który zawładnął kasą w tym samym roku, pokazała jednocześnie swoje umiejętności aktorskie i wokalne jako jedna z najbardziej pamiętnych postaci wszech czasów.

W 1979 roku ikona muzyki Donna Summer wydała swój siódmy album studyjny Bad Girls. Album, który zawierał hit utwór tytułowy, wraz z piosenkami takimi jak „Dim All the Lights” i „Hot Stuff”-ewentualnie stał się najlepiej sprzedającym się albumem w jej karierze.

Ile razy siedziałeś przy biurku śpiewając słowa do klasyka Dolly Parton „9 to 5?” Piosenka z filmu o równouprawnieniu kobiet z 1980 roku o tym samym tytule, w którym Parton wystąpiła u boku Jane Fondy i Lily Tomlin, jest naprawdę legendarna. Film ten ugruntował fakt, że Parton była kimś więcej niż tylko piosenkarką.

Ciężko sobie przypomnieć czas, kiedy nie patrzyliśmy na zmarłą księżniczkę Dianę znaną jako Księżniczka Ludu ze względu na jej status ikony i działania humanitarne. Ale rok 1981 to czas, kiedy była u szczytu sławy, dzięki ślubowi stulecia z księciem Karolem.

Prawdopodobnie jedna z najwybitniejszych i najbardziej ikonicznych aktorek wszech czasów, Meryl Streep uczyniła ją wielką w 1982 roku, kiedy wystąpiła w filmie Wybór Zofii, zdobywając uznanie krytyków za swój występ jako ocalała z Holokaustu Sophie Zawistowski. Ta rola przyniosła jej nagrodę dla najlepszej aktorki podczas rozdania Oscarów w 1983 roku, co było pierwszym sukcesem Streep, która wcześniej zdobyła nagrodę dla najlepszej aktorki drugoplanowej za film Kramer kontra Kramer z 1980 roku.

Zapytaj kogokolwiek, kto przeżył lata osiemdziesiąte, za co najlepiej pamięta Jessicę Lange, a szybko powie ci, że to film Tootsie z 1982 roku. Choć nie była gwiazdą tego filmu, jej drugoplanowa rola gwiazdy opery mydlanej wystarczyła, aby zdobyć jej pierwszego Oscara w 1973 roku.

W 1984 roku Shirley MacLaine odebrała nagrodę dla Najlepszej Aktorki na gali Oscarów za rolę w filmie Terms of Endearment. Choć wcześniej była kilkakrotnie nominowana, po raz pierwszy aktorka faktycznie otrzymała Oscara.

Z singlami takimi jak „Material Girl” i „Into the Groove” zdobywającymi szczyty list przebojów i główną rolą w filmie Desperately Seeking Susan, Madonna była wszędzie w 1985 roku. W majowym numerze magazynu SPIN z tego samego roku, SPIN przedstawił sylwetkę piosenkarki, nazywając ją „reinkarnacją Marilyn Monroe i Joan Crawford”

Jeśli chodzi o ikony, Betty White była czymś w rodzaju późnego rozkwitu. Chociaż była znaczącą postacią w Hollywood od lat 40-tych, jej prawdziwy status ikony nadszedł w 1986 roku. To właśnie wtedy Złote dziewczyny stały się wielkim hitem, a aktorka zdobyła nagrodę Emmy za swoją rolę w sitcomie. (Wcześniej zdobyła dwie nagrody Emmy za rolę drugoplanową w The Mary Tyler Moore Show, ale to była jej pierwsza główna rola.)

Nie byłeś dzieckiem w późnych latach 80-tych, jeśli nie pamiętasz Nancy Reagan, która mówiła ci, żebyś „Po prostu powiedział nie” narkotykom. Ten slogan i Reagan byli nierozerwalnie związani z dekadą. Ale nie tylko Pierwsza Dama prowadziła kampanię przeciwko nielegalnym substancjom; w 1987 roku La Toya Jackson również stała się rzeczniczką kampanii i wydała antynarkotykową piosenkę o trafnym tytule „Just Say No.”

Najbardziej ikoniczną kreacją aktorki Glenn Close jest ta, którą przyjęła w filmie Fatalne zauroczenie z 1987 roku i za którą została nominowana do Oscara w 1988 roku. (Jej czwarta nominacja). Jak wyjaśnia The Guardian, „To rola numer jeden Close, ta, którą uczyniła ikoną kultury, ostatecznym nemezis, najgorszym koszmarem każdego zbłąkanego mężczyzny i postacią, która przekazała wyrażenie 'króliczy kocioł’ do języka angielskiego.”

W 1989 roku program The Oprah Winfrey Show miał zaledwie kilka lat. Ale już wtedy Oprah Winfrey – imienniczka programu – robiła to, co robi najlepiej: inspirowała ludzi do jak najlepszego życia. W tamtym roku The New York Times opublikował artykuł zatytułowany „Oprah Winfrey’s Odyssey: Talk-Show Host to Mogul”, ugruntowując jej pozycję jako królowej znacznie więcej niż telewizji dziennej.

Jasne, ludzie wiedzieli, kim jest Julia Roberts przed 1990 rokiem (dzięki Mystic Pizza i Steel Magnolias). Ale dopiero w latach 90-tych stała się siłą, z którą trzeba się liczyć w Hollywood. W końcu to właśnie w 1990 roku ukazała się Pretty Woman, która uczyniła z Roberts ikonę wśród głównych dam, którą jest dzisiaj.

W 1991 r. supermodelka Naomi Campbell przełamała bariery rasowe, prezentując się na wybiegu dla Versace i wypowiadając słowa piosenki George’a Michaela „Freedom! ’90.” W tym samym roku Campbell wystąpiła w teledysku Michaela Jacksona do utworu „In the Closet”, udowadniając, że ma w sobie coś więcej niż tylko zabójczy chód po wybiegu.

Ciężko powiedzieć, że jeden rok, w którym Whitney Houston zdobyła najwięcej list przebojów, jest bardziej kultowy niż następny. Ale my uważamy, że rok 1992 był rokiem Whitney Houston, dzięki jej występowi w filmie „Bodyguard” i przebojowej piosence, która się z niego wyłoniła: jej cover utworu „I Will Always Love You” Dolly Parton. Według Billboardu, utwór spędził 14 tygodni na szczycie listy przebojów Hot 100, co czyni go jednym z najdłużej utrzymujących się singli nr 1 w historii.

Celine Dion, oczywista ikona muzyki, wydała swój album The Colour of My Love w 1993 roku, zawierający piosenkę „The Power of Love”, która pomogła jej stać się sukcesem mainstreamowym.

Kiedy Przyjaciele mieli premierę w 1994 roku, szybko stali się jednym z najpopularniejszych programów telewizyjnych tamtych czasów – i żaden z członków obsady nie był tak uwielbiany jak Jennifer Aniston, która zainspirowała najbardziej ikoniczną fryzurę dekady.

Mariah Carey była prawdziwą królową 1995 roku. To właśnie wtedy wydała swój album Daydream, na którym znalazły się „Fantasy” i „One Sweet Day,” z których oba były największymi hitami tego roku.

Seinfeld, z Julią Louis-Dreyfus w roli głównej, był u szczytu popularności w 1996 roku, przynosząc co tydzień ponad 35 milionów widzów. Ten kultowy serial komediowy zwrócił uwagę na Louis-Dreyfus i jej talent. Jeśli nie chciałeś umówić się z Elaine, chciałeś być przynajmniej tak fajny jak ona (wliczając w to ruchy taneczne).

Film, który uczynił z Kate Winslet gwiazdę, którą jest dzisiaj, to bez wątpienia film Jamesa Camerona Titanic z 1997 roku. Zarobił on ponad 2 miliardy dolarów w kasie i sprawił, że Winslet znalazła się na celowniku zarówno kinomanów, jak i hollywoodzkich degustatorów.

Chociaż minęły już ponad dwie dekady, dla wielu z nas Sarah Jessica Parker zawsze będzie doradczynią Carrie Bradshaw z serialu Seks w wielkim mieście. Serial HBO, który miał premierę w ’98 roku, dał kobietom grupę przyjaciółek, z którymi mogły się śmiać, płakać, odnosić się do nich i aspirować do ubierania się jak one.

W 1999 roku Jennifer Lopez wydała swój debiutancki album On the 6 i był to natychmiastowy smash. Jej największy hit, „If You Had My Love”, zajął pierwsze miejsce na liście Billboard Hot 100 i pozostał tam przez pięć tygodni. To nie lada wyczyn dla „Jenny from the Block!”

Lucy Liu dostała swoją wielką przerwę w Hollywood, kiedy zaczęła występować w Ally McBeal w 1998 roku. W 2000 roku aktorka stała się prawdziwą ikoną, kiedy zagrała jedną z trzech głównych dam w filmie Aniołki Charliego, u boku Cameron Diaz i Drew Barrymore. Liu pomogła utorować drogę azjatycko-amerykańskim aktorom i aktorkom do zdobycia głównych ról w dużych filmach i programach telewizyjnych, kiedy wcześniej byli oni zatrzymani daleko poniżej głównego planu.

W 2001 roku Grammy uznały Alicię Keys za Najlepszą Nową Artystkę, ale to nie wszystko – piosenkarka/autorka tekstów odebrała również nagrodę za Piosenkę Roku za swój przebój „Fallin'”. Nieźle jak na nowicjuszkę!

W 2002 roku Halle Berry została pierwszą czarnoskórą kobietą, która zdobyła Oscara dla Najlepszej Aktorki za swój występ w filmie Monster’s Ball. W swoim przemówieniu powiedziała: „Ta chwila jest o wiele większa niż ja. Ten moment jest dla Dorothy Dandridge, Leny Horne, Diahann Carroll. Jest dla kobiet, które stoją obok mnie: Jada Pinkett, Angela Bassett, Vivica Fox. I to dla każdej bezimiennej, pozbawionej twarzy kobiety koloru, która teraz ma szansę, bo te drzwi dziś wieczorem zostały otwarte.”

W 2003 roku ikona pop Britney Spears wydała jeden ze swoich najsłynniejszych hitów, „Toxic”. Później ten singiel przyniósłby Spears jej pierwszą nagrodę Grammy, utrwalając ją nie tylko jako artystkę rozrywkową, ale także jako talent.

Kiedy The Notebook, z udziałem Ryana Goslinga i Rachel McAdams, wyszedł w 2004 roku, przejął rozmowę popkultury. A jeśli to nie wystarczyło, w tym samym roku McAdams wystąpiła w ponadczasowo przezabawnym Mean Girls. To po prostu nie staje się bardziej ikoniczne niż to.

W ciągu swojej kariery Carrie Underwood zdobyła niezliczoną ilość nagród, w tym Grammy dla Najlepszego Nowego Artysty. Jednak nigdy nie zapomnimy jej skromnych początków: W 2005 roku, nieznana wówczas Underwood podbiła serca publiczności i została tegoroczną mistrzynią amerykańskiego Idola. Od tamtej pory króluje w muzyce country.

Angelina Jolie zdobyła Oscara, nagrodę Screen Actors Guild Award i Złoty Glob, żeby wymienić tylko kilka. W 2006 roku, Jolie była w centrum uwagi nie tylko z powodu tych osiągnięć, ale także z powodu urodzenia najstarszego biologicznego dziecka jej i Brada Pitta, Shiloh. W połowie lat 2000, po prostu nie było nikogo bardziej sławnego niż Jolie.

Na 50. dorocznej gali Grammy w 2007 roku Amy Winehouse zdobyła oszałamiające pięć nagród, w tym dla najlepszego nowego artysty, płyty roku i piosenki roku za „Rehab”. The gone-too-soon piosenkarka zdominowała popkulturę z jej ogromnymi włosami i jeszcze większym głosem.

Choć Tina Fey odcisnęła swoje piętno w komedii na przestrzeni lat, uważamy, że jej powtarzające się występy jako Sarah Palin w Saturday Night Live w 2008 roku są jednymi z jej najlepszych. Ponadto, w tym samym roku, Fey zadebiutowała jako reżyser i wystąpiła w filmie Baby Mama u boku Amy Poehler, co czyni ją prawdziwym wyróżnikiem w ’08.

W 2008 roku Adele wydała swój debiutancki album, 19, który trzykrotnie pokrył się platyną w USA i ośmiokrotnie w Wielkiej Brytanii. Następnie, w następnym roku, w wieku zaledwie 20 lat, zdobyła swoje pierwsze dwie nagrody Grammy dla Best New Artist i Best Female Pop Vocal Performance za przebój „Chasing Pavements”. Od tamtej pory Grammy należą do Adele.

W 2010 roku Rihanna wydała swój piąty album studyjny, Loud, a dzięki singlom nr 1, takim jak „What’s My Name?” z udziałem Drake’a i „Only Girl (in the World)”, stała się jedną z najgorętszych artystek roku i dekady.

Całkiem niemożliwe jest ograniczenie Beyoncé do tylko jednego roku, biorąc pod uwagę, jak wiele rekordów pobiła legendarna piosenkarka. Jednak rok 2011 był szczególnie dobry dla Królowej Bey; w tym roku wydała swój album 4, zawierający takie utwory jak „Love on Top” i „Run the World (Girls)”, a także ogłosiła swoją ciążę na scenie MTV Video Music Awards (VMA).

W 2012 roku Jennifer Lawrence stała się sławna, gdy zagrała w pierwszych Głodowych Igrzyskach, filmowej adaptacji szalenie popularnej serii książek Suzanne Collins. Katniss natychmiast stała się wzorem do naśladowania, wraz z kobietą, która ją zagrała.

Możesz ją kochać i możesz jej nienawidzić, ale nie możesz zaprzeczyć, że rok 2013 był rokiem Miley Cyrus. Jeśli sobie przypomnisz, to był rok, w którym lekkomyślna renegatka wydała Bangerz, na którym znalazły się „We Can’t Stop”, „Wrecking Ball” i „Adore You”. Był to również rok jej skandalicznego występu VMA z Robinem Thicke.

W 2014 roku Emma Watson udowodniła, że jest gotowa wykorzystać swoją globalną platformę do czynienia dobra, kiedy została Ambasadorem Dobrej Woli UN Women, rozpoczynając kampanię HeForShe. Aktorka spędziła ostatnie pięć lat opowiadając się za równością dla kobiet na całym świecie.

W 2015 roku, w czasie, gdy jej praca zamieniała ją w internetowy fenomen (#NotoriousRBG), Ruth Bader Ginsburg została uznana za jedną ze 100 najbardziej wpływowych osób roku magazynu Time. W artykule Time towarzyszącym temu wyróżnieniu jej kolega po fachu, sędzia Antonin Scalia, napisał: „Jest źródłem kolegialności i dobrego osądu w całej naszej pracy.”

W 2016 roku komik i gospodarz talk show Ellen DeGeneres otrzymała Prezydencki Medal Wolności od ówczesnego prezydenta Baracka Obamy. Oczywiście program DeGeneres jest dziś nadal oglądany na całego, ale tym, co naprawdę utorowało jej drogę do Białego Domu, było jej orędownictwo na rzecz osób LGBTQ+, takich jak ona sama.

Talk about a jaw-dropping achievement: W 2017 roku ikona sportu Serena Williams wygrała Australian Open w ósmym tygodniu ciąży! Williams na zawsze zainspiruje nas do ciężkiej pracy, stanięcia w obronie tego, co uważamy za słuszne, i pokazania siły kobiet.

W 2018 roku była aktorka Suits Meghan Markle poślubiła księcia Harry’ego w ślubie, który miał świat obserwujący. Kiedy wszystko zostało powiedziane i zrobione, Markle stała się pierwszą Amerykanką, która poślubiła rodzinę królewską od lat 30. XX wieku.

W 2019 roku Lady Gaga stała się pierwszą kobietą-artystką, która zdobyła nagrodę na wszystkich pięciu dużych ceremoniach w jednym sezonie. Konkretnie, aktorka A Star is Born zabrała do domu Najlepszą Piosenkę Oryginalną na Złotych Globach, Najlepszą Aktorkę na Critics’ Choice Awards, Najlepszą Muzykę Filmową na BAFTAs, Najlepszą Piosenkę Oryginalną na Oscarach i trzy zwycięstwa na Grammy. W tamtym roku zdecydowanie narodziła się ikona.

Pisarka i performerka Issa Rae zbiera fanów od czasu debiutu jej serii Awkward Black Girl na YouTube. Ale w 2020 roku jej kariera osiągnęła nowe szczyty. Rae miała swoje pierwsze dwie role filmowe jako romantyczna główna rola: naprzeciwko Lakeith Stanfield w dramacie The Photograph i teaming up z Kumail Nanjiani w komedii The Lovebirds, która została przekierowana do Netflix z powodu pandemii. A to jeszcze nie wszystko: czwarty sezon jej serialu HBO Insecure (który Rae stworzyła i w którym gra główną rolę) trzymał widzów na krawędzi ich siedzeń, ponieważ badał bolesne rozstanie z przyjaciółmi, a ona sama ma wystąpić w komedii o tematyce pandemicznej zatytułowanej Coastal Elites, która ma zostać wydana tej jesieni. Rok jest jeszcze daleki od zakończenia, ale ta wszechstronnie utalentowana artystka już go posiada.