Warmblood Horse Breed Guide
Warmblood jest terminem, który może powodować pewne zamieszanie wśród nawet dobrze zorientowanych właścicieli koni. Zapytaj kilka osób na swoim podwórku, aby zdefiniować ten termin i otrzymasz wiele różnych odpowiedzi. Zasadniczo Warmblood jest tak nazywany, by odróżnić go od koni pociągowych, takich jak Shire i Clydesdale, które byłyby opisane jako „zimnokrwiste”, oraz Thoroughbreds i Arabów, które są „gorącą krwią”. W prostych słowach, jeśli zmieszasz gorące i zimne razem, otrzymasz ciepło i tak właśnie ewoluowały konie ciepłokrwiste.
Pochodzenie koni ciepłokrwistych wywodzi się z czasu w historii, kiedy istniała potrzeba stworzenia zwierzęcia, które byłoby zdolne do bycia ujeżdżonym w bitwie – tak nośnego, ale również zdolnego do poruszania się z prędkością – ale takiego, które mogłoby być również używane jako zwierzę rolnicze w gospodarstwie, w zaprzęgu i jako koń wierzchowy. Ani konie pociągowe, ani gorącokrwiste mniejsze rasy nie nadawały się do tego celu, więc w rezultacie wyewoluowały konie pełnej krwi. W miarę jak historyczne zastosowanie tych zwierząt malało – konie nie były już potrzebne jako zwierzęta wojenne, a rolnictwo zaczęło podlegać mechanizacji – konie pełnej krwi były doskonalone wyłącznie jako konie do jazdy, a w końcu jako nowoczesne konie sportowe, które widzimy dzisiaj.
Istnieje kilka dość dobrze znanych ras koni ciepłokrwistych, na przykład KWPN, która jest holenderską rasą ciepłokrwistą, Oldenburg i Hanoverian, które są niemieckie i belgijską rasą ciepłokrwistą. Większość z tych ras jest określana przez geograficzny punkt pochodzenia, chociaż może to być trochę bardziej skomplikowane.
Niektóre z niemieckich ksiąg stadnych akceptują inne rasy ciepłokrwistych w rodowodzie danego konia, co oznacza, że możliwe jest posiadanie np. oldenburga, który nie jest czystym oldenburgiem, ale mimo to jest zarejestrowany w Związku. Co więcej, podczas gdy koń może mieć tylko jeden dokument pochodzenia, a więc świadectwo urodzenia, może być również zatwierdzony i zaakceptowany do użytku w celach hodowlanych przez inne stowarzyszenia i związki. Aby jeszcze bardziej skomplikować sprawę, w Wielkiej Brytanii istnieją takie stowarzyszenia jak Warmblood Breeders’ Studbook UK, dawniej The British Warmblood Society, które wspierają brytyjskich hodowców w ich dążeniu do produkcji najlepszych koni pełnej krwi angielskiej. Tak więc, biorąc za przykład Oldenburga, możliwe jest posiadanie klaczy Oldenburskiej, która ma mieszane pochodzenie, powiedzmy Oldenburskie i KWPN, zarejestrowanej w Związku Oldenburskim, ale która jest również zatwierdzona do celów hodowlanych w innych europejskich księgach stadnych koni ciepłokrwistych i która kwalifikuje się do rejestracji w Warmblood Breeders’ Studbook UK, ponieważ została wyhodowana tutaj.
Warmbloody są najczęściej spotykane w ujeżdżeniu i skokach, dyscyplinach, w których są doskonałe. Ale po zmniejszeniu fazy wytrzymałościowej trzydniowych zawodów, nie jest teraz rzadkością widzieć konie pełnej krwi na wyższych poziomach zawodów. Premia kładziona na umiejętności we wszystkich trzech fazach zawodów oznacza, że ich naturalne zdolności w ujeżdżeniu i skokach są mile widziane przez jeźdźców, którzy muszą wyróżniać się we wszystkich trzech dyscyplinach.
Jedną z głównych różnic między rasami koni pełnej krwi angielskiej a innymi rasami jest kontrola i testowanie wydajności stada kwalifikującego się do rejestracji; to być może wyjaśnia, dlaczego pochodzenie geograficzne konia jest o wiele mniej ważne niż znany rodowód, testowanie i kontrola. Stąd pozorna mieszanka ras w niektórych europejskich księgach stadnych, gdzie tożsamość rasowa gra niemal drugie skrzypce w stosunku do rzeczywistej jakości i użytkowości, a rodowód ma o wiele większe znaczenie niż tytuł. Jest to być może inna koncepcja dla tych, którzy są przyzwyczajeni do tego, że ich księgi stadne zawierają tylko jedną rasę zweryfikowaną całkowicie przez pochodzenie, bez żadnej innej kontroli z zewnątrz.
Innym czynnikiem wyróżniającym europejskie konie pełnej krwi jest ilość interwencji państwa i kontroli, którą można znaleźć w rozwoju i ekspansji niektórych ksiąg stadnych. Nie jest to tylko kwestia rządowych badań i wsparcia, ale także rzeczywistych stadnin i ogierów sponsorowanych przez państwo w celu wspierania programów hodowlanych. Oba te czynniki przyczyniły się do powstania absolutnego bogactwa informacji o liniach krwi i rodowodach, co w połączeniu z inspekcjami i testami wyjaśnia, dlaczego konie pełnej krwi angielskiej odniosły taki sukces jako konie sportowe.
Pamiętajmy więc, że koń pełnej krwi jest również rasą, ale może mieć więcej niż jedną rasę zawartą w swoim rodowodzie, mimo że może mieć nazwę rasy i być zarejestrowany w tym stowarzyszeniu. To, co dzisiaj jest klasyfikowane jako tradycyjne zwierzę, zawsze było uznawane i uwzględniane przez te stowarzyszenia, ale od czasu wzrostu ich popularności, nowa organizacja – Traditional Gypsy Cob Association – została utworzona specjalnie dla nich, bez bariery koloru.
.