wilgotność
wilgotność, zawartość wilgoci w atmosferze, podstawowy element klimatu. Miarami wilgotności są: wilgotność bezwzględna, masa pary wodnej w jednostce objętości powietrza naturalnego; wilgotność względna (zwykle oznacza się ją używając samego terminu wilgotność), stosunek rzeczywistej zawartości pary wodnej w powietrzu do jego całkowitej pojemności w danej temperaturze; wilgotność właściwa, masa pary wodnej w jednostce masy powietrza naturalnego; oraz współczynnik zmieszania, masa pary wodnej w jednostce masy suchego powietrza. Wilgotność bezwzględna znajduje największe zastosowanie w problematyce wentylacji i klimatyzacji. Wilgotność mierzy się za pomocą higrometru. Szybkość parowania maleje wraz ze wzrostem zawartości wilgoci w powietrzu i zbliżaniem się do stanu nasycenia. Ponadto, punkt nasycenia (zdolność zatrzymywania wilgoci przez powietrze) wzrasta gwałtownie wraz ze wzrostem temperatury powietrza (patrz rosa). Tak więc zimne powietrze, choć jego zawartość wilgoci jest z konieczności dość niska (niska wilgotność bezwzględna), może być prawie nasycone w odniesieniu do maksymalnej ilości pary wodnej, którą jest w stanie zatrzymać (wysoka wilgotność względna). Zimne powietrze o wysokiej wilgotności względnej jest odczuwane jako zimniejsze niż suche powietrze o tej samej temperaturze, ponieważ wysoka wilgotność przy zimnej pogodzie zwiększa przewodzenie ciepła z ciała. I odwrotnie, gorące powietrze o wysokiej wilgotności względnej sprawia wrażenie cieplejszego niż jest w rzeczywistości ze względu na zwiększone przewodzenie ciepła do ciała w połączeniu z osłabieniem efektu chłodzenia przez parowanie. Z drugiej strony, niska wilgotność względna modyfikuje wpływ ekstremów temperaturowych na organizm człowieka. Wilgotność maleje wraz z wysokością. Bliskość dużych zbiorników wodnych i występowanie wiatrów przenoszących wilgoć sprzyja wysokiej wilgotności. Narodowa Służba Meteorologiczna USA opracowała wskaźnik temperatury i wilgotności, który podaje jedną wartość liczbową w ogólnym zakresie od 70 do 80 odzwierciedlającą warunki atmosferyczne na zewnątrz w zakresie temperatury i wilgotności, jako miarę komfortu (lub dyskomfortu) podczas ciepłej pogody. Wskaźnik temperatury i wilgotności, ITH, definiuje się w następujący sposób: ITH=0,4 (temperatura termometru suchej bańki F + temperatura termometru mokrej bańki F) + 15. Kiedy indeks wynosi 70 większość ludzi czuje się komfortowo; przy 75 około połowa populacji czuje się niekomfortowo; przy 80 większość czuje się niekomfortowo.