Wyimaginowana publiczność
Zjawisko to wynika z egocentryzmu i jest ściśle związane z innym tematem zwanym „osobistą bajką”. (Personal Fable wiąże się z poczuciem „jestem wyjątkowy”.) Efekty audytorium wyobrażeniowego nie są zaburzeniem neurologicznym, ale bardziej osobowościowym lub rozwojowym etapem życia. Nie jest on wzbudzony przez wydarzenie życiowe; raczej jest częścią procesu rozwoju w okresie dojrzewania. Jest to naturalna część procesu rozwijania zdrowego rozumienia swoich relacji ze światem. Większość ludzi w miarę dojrzewania zyskuje bardziej realistyczne spojrzenie na role, jakie odgrywają w swoich grupach rówieśniczych. Ten naturalny proces rozwoju może prowadzić do wysokiej paranoi na temat tego, czy nastolatek jest obserwowany, czy wykonuje zadanie prawidłowo i czy ludzie go oceniają. Imaginary publiczność będzie prawdopodobnie przestać przed końcem okresu dojrzewania, jak to jest ogromną częścią rozwoju osobowości. Imaginary publiczności może być tak proste, jak konieczność zmiany wiele razy w godzinach porannych, ponieważ nastolatek nadal czuje się niesatysfakcjonujące o przybyciu do miejsca przeznaczenia o jego / jej wygląd, nawet jeśli on / ona pojawi się tak samo jak wszyscy inni. Liczba nastolatków, którzy doświadczają wyimaginowany efekt publiczności nie może być opisana z wszelkiego rodzaju statystyk, ponieważ wyimaginowany publiczność jest doświadczana we wszystkich adolescents.
Według Jean Piaget, szwajcarski psycholog rozwoju znany z jego badań epistemologicznych z dziećmi, każde dziecko doświadcza wyimaginowane publiczności podczas przedoperacyjnego etapu rozwoju. Stwierdził on również, że dzieci wyjdą z tego etapu do 7 roku życia, ale jak wiemy teraz ten etap trwa znacznie dłużej. Piaget powiedział również, że wyobrażona publiczność zdarza się, ponieważ małe dzieci wierzą, że inni widzą to, co one widzą, wiedzą to, co wiedzą, słyszą to, co słyszą i czują to, co czują. Skrajności, do jakich nastolatki doświadczają wyobrażonej publiczności, różnią się jednak w zależności od dziecka. Niektóre dzieci są uważane za bardziej „egocentryczne” niż inne i doświadczają bardziej ekstremalnej wyobrażonej publiczności lub mają bardziej rozbudowane osobiste bajki. W związku z tym dzieci podświadomie przywiązują większą wagę do tego, że wszyscy troszczą się o to, co robią przez cały czas. Jest to bardzo powszechne u nastolatków podczas tego poziomu rozwoju, jak dziecko przechodzi przez Erik Erikson’s tożsamości vs tożsamości confusion.
Dziecko walczy, aby dowiedzieć się ich tożsamości i formułowania kongruentnych wartości, przekonań, moralności, poglądów politycznych i poglądów religijnych. Tak więc, oprócz doświadczania moratorium tożsamościowego, w którym badają różne tożsamości, dzieci czują, że są stale obserwowane lub oceniane przez otoczenie. Prowadzi to do silnej presji wywieranej na dziecko i może również wpływać na późniejszą samoocenę.
.