PMC

admin 0 Comments Articles

PMC

DISCUSSIE

De frequentie van AGC volgens het Bethesda-systeem varieert in de literatuur van 0,1 tot 2,1%. In overeenstemming met de literatuur werd AGC gedetecteerd in ongeveer 0,1% van alle cervicale cytologieën in onze studie. Hoewel zelden gerapporteerd, zou de diagnose van AGC de clinicus moeten doen vermoeden dat er belangrijke pathologieën zijn in het genitale kanaal of in extragenitale structuren. In de literatuur varieerden de percentages maligne of premaligne laesies van 22 tot 53% bij patiënten met AGC. Kim et al. meldden dat maligne aandoeningen werden gevonden bij 24 patiënten (28,9%) tijdens histologische follow-up onder 83 patiënten met AGC op Pap-uitstrijkje. In hun studiegroep was cervicaal adenocarcinoom (8/24 patiënten, 33,3%) de meest frequent waargenomen kwaadaardige aandoening, gevolgd door EM-kanker (6/24 patiënten, 25%), ovariumkanker (4/24 patiënten, 16,6%), borstkanker (3/24 patiënten, 12,5%), en maagkanker (3/24 patiënten, 12,5%). Krane et al. ontdekten maligne of premaligne laesies bij 34,3% van de 108 patiënten met AGC. In hun studie hadden 24 patiënten cervicale neoplasie, terwijl 13 andere neoplasie hadden bestaande uit vijf EM adenocarcinomen, 4 EM hyperplasie, 2 ovarium carcinomen, en 2 fallopian tube adenocarcinomen. Mood et al. meldden dat neoplastische of preneoplastische ziekten werden gedetecteerd bij 22 van 44 patiënten (55,3%). Daarvan hadden 15 (68,1%) cervicale premaligne aandoeningen en 2 (9%) cervicaal adenocarcinoom. Andere ziekten in die serie waren EM-adenocarcinoom, gemetastaseerd lobulair borstcarcinoom, vaginaal adenocarcinoom, eenvoudige EM-hyperplasie, en niet-villig trofoblastisch weefsel. In de studie van Zhao et al. werd klinisch significante pathologie gerapporteerd voor 22,8% bij vrouwen met AGC, die meestal bestond uit EM-laesies (in 51%) gevolgd door cervicale squameuze en glandulaire laesies (in 43%).

In de huidige studie werd bij 27 van 80 patiënten (33,8%) maligne of premaligne ziekte gediagnosticeerd. De meest voorkomende oorsprong van significante pathologie was endometrium gevolgd door cervix en ovarium. Van de patiënten in onze studiegroep hadden 10 (12,5%) endometrioïd type EM adenocarcinoom, dat de meest voorkomende invasieve pathologie was. Bovendien werd bij één patiënte een sereus adenocarcinoom en bij een andere een carcinosarcoom van het endometrium gezien. Cervicale pathologieën omvatten invasief plaveiselcelcarcinoom bij vier patiënten, invasief adenocarcinoom van de cervix bij vier, en pre-invasieve cervicale ziekte bij drie vrouwen. Hoewel de meest gerapporteerde pathologieën bij patiënten met AGC pre-invasieve en invasieve cervicale laesies zijn en EM-ziekten volgens de literatuur minder waarschijnlijk zijn, kan de hoogste incidentie van EM-maligniteiten in de huidige serie worden toegeschreven aan de relatief lage incidentie van cervicale neoplasma’s in Turkije in vergelijking met EM-neoplasie.

In zeldzame gevallen kan ook eierstokkanker worden gediagnosticeerd tijdens de verdere evaluatie van vrouwen met AGC-cytologie. De ovariumkankers in deze patiëntenpopulatie kunnen primair of metastatisch zijn en de metastasen zijn meestal afkomstig van het gastro-intestinale systeem. De percentages van ovariumpathologie bij patiënten met AGC werden gerapporteerd als <1%. Tam et al. meldden echter dat vijf (3,6%) eierstokkanker hadden en twee (1,4%) extragenitale maligniteiten onder 138 vrouwen met AGC. In de huidige studie werd eierstokkanker vastgesteld bij twee patiënten (2,5%) en extragenitale maligniteiten metastatisch naar de eierstokken werden vastgesteld bij twee (2,5%). Dit hoge percentage van ovariumoorsprong in deze serie zou een gevolg kunnen zijn van de relatief kleine steekproefgrootte. Niettemin moeten in gevallen zonder enige maligniteit die bij pathologische evaluatie van de baarmoederhals en het endometrium werd ontdekt, beeldvormende modaliteiten van de buik en het bekken alsook serum tumormarkers worden gebruikt om de ovarium- of abdominale oorsprong van kwaadaardige kliercellen aan het licht te brengen.

Het is duidelijk dat patiënten met een AGC-resultaat op cervicale cytologie een aanzienlijk risico lopen op een diagnose van genitale of minder vaak extragenitale invasieve of pre-invasieve neoplasie. De vraag is of sommige vrouwen met AGC meer risico lopen op het hebben van deze neoplasie dan andere. Verscheidene voorspellende factoren werden gerapporteerd over deze kwestie. Tam et al. meldden dat terwijl 67,6% van de 34 patiënten met AGC-FN significante pathologie hadden, slechts 19,2% van de patiënten met AGC-NOS significante pathologie hadden. Sawangsang et al. vonden dat het percentage significante laesies bij vrouwen met AGC-FN significant hoger was dan bij vrouwen met AGC-NOS. In overeenstemming met de literatuur had 38,5% van de patiënten met AGC-NOS significante pathologie, terwijl alle patiënten met AGC-FN in onze studie significante pathologie hadden. Bovendien werd bij patiënten met AGC cytologie, leeftijd gerapporteerd als een voorspeller voor significante pathologie in verschillende studies. Cheng et al. toonden aan dat vrouwen die ouder zijn dan 60 jaar een grotere kans hebben op gynaecologische kanker. De rol van leeftijd werd vermeld in een andere studie waar geen EM kankers werden gedetecteerd indien de patiënten met AGC jonger waren dan 35 jaar. De huidige studie bevestigde ook het belang van leeftijd omdat de kans op significante pathologie groter was als de patiënte met AGC 50 jaar of ouder was. De andere risicofactoren voor significante pathologie in de huidige serie waren postmenopauzaal zijn en gynaecologische klachten hebben bij de eerste presentatie.

In conclusie, AGC resultaat op cervicale cytologie is geassocieerd met significante pathologie bij een aanzienlijk deel van de patiënten. Daarom moet een dergelijke uitslag de clinicus aanzetten tot een grondige evaluatie van de patiënte met speciale aandacht voor endometrium en cervix. De eierstokken, de eileiders en de abdominale structuren moeten ook in detail worden onderzocht wanneer het endometrium en de cervix vrij zijn van maligniteit. Men moet ook in gedachten houden dat vooral oudere en postmenopauzale patiënten met AGC een hoger risico kunnen hebben op het hebben van premaligne en maligne ziekte, wat een agressievere diagnostische workup bij deze vrouwen kan rechtvaardigen.