Portefeuillediversificatie Definitie en Doel
Portefeuillediversificatie is een fundamenteel concept bij beleggen. Het kan een vrij eenvoudig en gemakkelijk te begrijpen concept zijn. Bij de toepassing ervan maken veel beleggers echter catastrofale fouten met een te grote concentratie en nemen anderen genoegen met gemiddelde prestaties vanwege een te grote diversificatie.
Definitie van diversificatie
De definitie van diversificatie is de handeling van, of het resultaat van, het bereiken van verscheidenheid. In financiën en investeringsplanning is portefeuillediversificatie de risicobeheerstrategie waarbij een verscheidenheid aan activa wordt gecombineerd om het totale risico van een beleggingsportefeuille te verminderen.
Doel van portefeuillediversificatie
Het doel van portefeuillediversificatie is portefeuille-risicobeheer. Uw risicobeheerplan moet diversificatieregels bevatten die strikt worden gevolgd.
Diversificatie van de portefeuille zal de volatiliteit van een portefeuille verlagen omdat niet alle activacategorieën, industrieën of aandelen samen bewegen. Het aanhouden van een verscheidenheid aan niet-gecorreleerde activa kan onsystematisch risico (specifiek risico) bijna elimineren.
Met andere woorden, door een groot aantal beleggingen in verschillende bedrijfstakken en bedrijven te bezitten, wordt het bedrijfstak- en bedrijfsspecifieke risico geminimaliseerd. Dit vermindert de volatiliteit van de portefeuille omdat verschillende activa op verschillende tijdstippen moeten stijgen en dalen; het afvlakken van de rendementen van de portefeuille als geheel.
“Er is een nauwe logische verbinding tussen het concept van een veiligheidsmarge en het principe van diversificatie.”
Benjamin Graham
Diversificatie van niet-gecorreleerde activa kan bovendien verliezen in dalende markten verminderen; kapitaal behouden voor investeringen in stijgende markten. Portefeuilleoptimalisatie kan worden bereikt door de juiste diversificatie, omdat de portefeuillebeheerder in een groter aantal risicodragende activa (d.w.z. aandelen) kan beleggen zonder meer risico te aanvaarden dan gepland in de gehele portefeuille.
Met andere woorden, portefeuillebeheerders met een streefbedrag voor het totale risico zijn in staat om een groter percentage van hun activa in risicodragende activa te beleggen met een gediversifieerde portefeuille dan met een niet-gediversifieerde portefeuille. Dit komt omdat het aanhouden van een verscheidenheid aan niet-correlerende activa het totale risico van de portefeuille verlaagt. Dit is de reden waarom sommigen zeggen dat diversificatie de enige manier is om vrij te beleggen.
Kan te grote diversificatie de beleggingsopbrengsten schaden?
Sommige lessen kunnen te veel worden geleerd. Overdiversificatie is tegenwoordig bijna net zo’n groot probleem als onderdiversificatie. Het is gebruikelijk dat beleggers geloven dat als een bepaalde mate van diversificatie goed is, meer beter is. Dit concept is onjuist.
Als het toevoegen van een individuele belegging aan een portefeuille het risico van de totale portefeuille niet meer vermindert dan het kost aan potentieel rendement, dan zou verdere diversificatie over diversificatie zijn. De meeste deskundigen menen dat 15 – 25 individuele beleggingen volstaan om het onsystematische risico te verminderen.