Puppy Pregnancy Syndrome: Mannen die zwanger zijn van honden
Heeft u last van buikpijn of -ongemak, vermoeidheid, misselijkheid, winderigheid, brandend maagzuur en zure reflux? Heeft u moeite met plassen, of heeft u pijn bij het plassen? Oh, en nog een vraag – heeft u spontaan microscopische stukjes van uiteengevallen hondenfoetussen via uw plasbuis uitgestoten?
Als u op al het bovenstaande “ja” hebt geantwoord, dan lijdt u mogelijk aan het “Puppy Zwangerschapssyndroom”. De kans is groot dat u dit ook leest vanuit een klein plattelandsdorpje in West-Bengalen, India, op een klein stukje rijden van Calcutta. Daar heeft deze waanstoornis – waarin normaal gesproken gezonde mannen en vrouwen ervan overtuigd zijn dat het niet alleen mogelijk is om zwanger te raken van een ongewenst nest pups, maar dat het ook vrij gewoon is – de dorpelingen in een staat van slopende angst en paniek gebracht gedurende ten minste de afgelopen tien jaar. Dit zijn enkele van de observaties van een groep plaatselijke psychiaters die enkele jaren geleden een opmerkelijke serie van 7 van dergelijke casestudies publiceerden in het International Journal of Social Psychiatry.
Volgens interviews met een willekeurige steekproef van 42 volwassen dorpelingen (van wie 73 procent met “stellige zekerheid” geloofde dat puppyzwangerschap echt bestaat, en van wie slechts 9 procent bereid was het concept volledig te ontkennen), bestaat de etiologie van elk willekeurig geval erin dat de persoon onlangs door een hond is gebeten. Het is vooral waarschijnlijk dat dit gebeurt als de hond toevallig in een staat van seksuele opwinding was op het moment van de “aanval”, omdat, zoals iedereen in het dorp weet, hondenspeeksel hondengameten bevat. Dus onbevlekte concepties van honden in menselijke dragers zijn onvermijdelijk.
De psychiaters rapporteerden zelfs dat puppyzwangerschap zo’n probleem is voor deze mensen dat er zelfs “medische” specialisten in de gemeenschap zijn-bara ojhas-die gespecialiseerd zijn in de behandeling van deze aandoening. Ze houden zich bezig met het aanbieden van remedies en het uitvoeren van rituelen om abortussen van de hondenfoetussen te bewerkstelligen bij hysterische menselijke gastheren. Persoonlijk vind ik puppy’s schattiger dan de meeste mensenbaby’s, en ik kan me veel ergere dingen voorstellen dan te worden geschampt door de tand van een opgewonden teef en mijn eigen nestje waanzinnig schattige, goedmoedige (ze zouden tenslotte op mij lijken) puppy’s te krijgen. Dat dacht ik tenminste, totdat ik las dat puppyzwangerschap bij mannen bijzonder onaangenaam is, omdat de ‘vader’ onvermijdelijk sterft tijdens de ondraaglijke bevalling van de puppy’s – via zijn penis. Ik denk dat ik voor elke man spreek die weet hoe het voelt om een niersteen ter grootte van een erwt te mictureren, dat het vooruitzicht om een golden retriever puppy door je penis te krijgen geen prettig idee is om bij stil te staan, hoe schattig dat puppy ook mag zijn. In deze gemeenschap is het dus de taak van de specialist om tovermiddelen en kruidengeneesmiddelen voor te schrijven om de puppy foetussen zo vroeg mogelijk in de zwangerschap te helpen oplossen, zodat deze dode honden beetje bij beetje onopvallend uit iemands genitaliën kunnen glijden.
Dus wat gebeurt hier nu precies – kunnen deze mensen echt geloven dat iemand zwanger wordt van puppy’s als hij gebeten wordt door een hitsige hond? Voor ons klinkt het misschien gek, maar voor hen is het net zo echt als een echte zwangerschap. Een kenmerk van de aandoening, volgens de Indiase psychiaters die het rapport schreven, is “de afwezigheid van enige realistische overweging over de absurditeit van aseksuele dierlijke zwangerschap en zwangerschap bij mannen (tot de mate van waanzinnige overtuiging)”. Eén vrouw zwoer dat ze ’s nachts het zachte geblaf van puppy’s in haar buik kon horen. De onderzoekers beweren dat het Puppy Zwangerschapssyndroom voldoet aan de criteria voor een “Cultuurgebonden Stoornis”. Net als andere door de APA gesteunde voorbeelden uit deze controversiële diagnosecategorie (zoals koro, Brain Fag Syndrome, en Stendhal Syndrome) is puppyzwangerschap het product van de emotioneel gevoede sociale overdracht van een “massa-geloofsovertuiging” die specifiek verbonden is met deze West-Bengaalse gemeenschap. Als bewijs van hun geloof kan bijna iedereen in het dorp een persoon noemen wiens onverklaarbare dood duidelijk het gevolg was van een giftige puppyzwangerschap.
Wat vooral interessant is, is dat zelfs redelijk goed opgeleide, slimme mensen in dit dorp dergelijke beweringen onderschrijven en vatbaar zijn voor deze waanideeën, wat aantoont hoe krachtig omgevingsculturele attitudes en overtuigingen zijn in het vormen van de perceptie van de werkelijkheid bij mensen. Het enige vergelijkbare geval dat ik ben tegengekomen is het verslag van de antropoloog E.E. Evans-Pritchard over de Azande die hem vertelde dat lesbiennes katten baren – wat redelijk lijkt (grapje!).
Het lijkt misschien onschuldig genoeg om te geloven dat er mormels in je buik drachtig zijn, maar het probleem vanuit het perspectief van de geestelijke gezondheidszorg is dat “patiënten” echte somatische symptomen ervaren die hun kwaliteit van leven enorm verstoren, zo erg zelfs dat psychiatrische en therapeutische interventie nodig is om hun problemen te verlichten. Nadat een 24-jarige afgestudeerde student zes maanden eerder een zwerfhond had ontmoet die hem aan zijn been had gekrabd, werd hij extreem op zijn hoede voor honden omdat hij doodsbang was dat een van hen hem zou slaan. “Hij was zo bezig met honden dat hij zelfs in de verhoorkamer bang was dat er een hond onder de tafel vandaan zou komen,” aldus de auteurs. Om zijn oneindige circulaire herkauwingen over puppyzwangerschap, zijn hondenangst, en zijn obsessief-compulsieve behoefte om te zoeken naar microscopisch kleine foetale hondendelen in zijn urine aan te pakken, kreeg hij Clomipramine (een antidepressivum) en Thioridazine (een antipsychoticum) voorgeschreven. Belangrijk is dat hij ook een maand lang gedragsconditionering met een hond onderging, terwijl hij werd behandeld als een intramurale patiënt.
Ik hoop alleen dat de hond was gerepareerd, voor zijn bestwil.