The Perils of Indifference Main Idea
The Set-Up
Weet je dat de Tweede Wereldoorlog bekend stond als “de laatste goede oorlog”? Omdat iedereen om de juiste redenen vocht, en niemand geloofde dat het erger kon dan genocide en een paar atoombommen?
Ja. De rest van de 20e eeuw hoorde dat, grinnikte en zei: “Wacht even?” Met andere woorden, het werd er in de jaren na de Tweede Wereldoorlog niet beter op. En als klap op de vuurpijl herhaalde zich precies datgene waarvoor miljoenen geallieerde soldaten stierven. Minderheden werden het slachtoffer van genocide. Landen vochten bloedige oorlogen uit over grensgeschillen en religieuze verschillen. De Koude Oorlog werd om meer dan één reden als “koud” beschouwd.
De tekst
Elie Wiesel zat gevangen in zowel Auschwitz als Buchenwald, en hij verloor zijn beide ouders en zijn jongere zusje door toedoen van de nazi’s. De man zag ongelofelijke en bijna onvoorstelbare gruwelen, en hij leed enorm.
Maar hij overleefde.
En toen Buchenwald werd bevrijd door Amerikaanse troepen, zag hij de blik van schok en ontzetting in hun ogen toen ze de realiteit van de kampen zagen. Hij geloofde dat de wereld zou leren van de Holocaust, en dat er geen wreedheden en genocide meer zouden plaatsvinden.
Maar dat was niet het geval. De rest van de 20e eeuw leek in niets op de eerste helft: vol van lijden en haat. En aan het begin van de 21e eeuw kon Wiesel het niet helpen zich af te vragen hoe de komende 100 jaar eruit zouden zien.
Wiesel wees erop dat in de vijf decennia sinds de Holocaust, landen in Europa, Azië en Afrika waren verscheurd door genocide, burgeroorlog en religieuze onverdraagzaamheid. En hoewel de Verenigde Staten en andere westerse naties niet de enigen waren die de strijd aanbonden, maakte het negeren van wat er gaande was de zaken er duidelijk niet beter op. Het lijkt veiliger, en het legt geen strobreed in de weg – je leven gaat gewoon door. Maar voor de mensen die lijden, die hun huis en familie verliezen? Niets is erger dan je vergeten of in de steek gelaten te voelen door de rest van de wereld, en Wiesel wist hoe dat was – en hij wist dat het de slechteriken alleen maar meer macht geeft. De Amerikaanse bevrijders zagen dat toen ze naar Buchenwald kwamen in 1945, en volgens Wiesel moeten wij dat nu ook zien.
TL;DR
Om Rhett te parafraseren: “Eerlijk gezegd, mijn beste, moet het je een rotzorg zijn.”