Trisha Yearwood
1991: BreakthroughEdit
Yearwoods titelloze debuutalbum werd in 1991 uitgebracht. De leadsingle “She’s in Love with the Boy” bereikte de eerste plaats in de Billboard Hot Country Songs chart en bracht haar daarmee groot succes. Drie andere singles van het album bereikten de top tien van de country chart – “Like We Never Had a Broken Heart”, “The Woman Before Me”, en “That’s What I Like About You”. Haar debuutalbum verkocht uiteindelijk een miljoen exemplaren en werd dubbelplatina gecertificeerd door de Recording Industry Association of America (RIAA) voor een verkoop van twee miljoen exemplaren. Yearwood werd ook de eerste vrouwelijke country artiest die een miljoen exemplaren van haar debuutalbum verkocht. AllMusic recenseerde het album en noemde het “een zeer stijlvol debuut dat de tand des tijds doorstaat”, en gaf het vier en een half van de vijf sterren. Bovendien zei Entertainment Weekly dat Yearwood’s stem “technische en emotionele autoriteit bij elke draai laat horen”. Yearwood’s succes leverde haar een reeks belangrijke muziekprijzen op. In 1991 werd ze door de Academy of Country Music uitgeroepen tot Top New Female Vocalist en in 1992 werd ze door de American Music Awards verkozen tot Favoriete Nieuwe Country Artiest.
Met het succes begon Yearwood meer mogelijkheden aan te grijpen. Nadat ze afscheid had genomen van haar vorige management bedrijf, begon ze te werken onder de supervisie van Ken Kragen, die Kenny Rogers en Travis Tritt onder zijn hoede had. Ze werd ook de woordvoerster van het WildHeart parfum van Revlon. In een interview met Good Housekeeping in 2010 legde Yearwood uit dat ze tijdens het filmen van de reclame voor het parfum werd gevraagd om met een mannelijk model te omhelzen. Ze weigerde dit te doen en wilde niet doorgaan met de productie totdat haar manager kwam om haar beslissing te steunen. De commercial werd uiteindelijk wel gefilmd en vertoond op grote televisienetwerken.
1992-1996: Carrière diversificatieEdit
In 1992 bracht Yearwood haar tweede studioalbum uit, Hearts in Armor. Met haar tweede album koos Yearwood nummers die voortkwamen uit emotionele conflicten na de scheiding van haar eerste echtgenoot, Chris Latham. Het album was een afwijking van haar vorige materiaal en bevatte ballads en samenwerkingen met Don Henley, Emmylou Harris, en Raul Malo. Muziekcritici waren vol lof over het album. Allmusic noemde het album “stunning” en “one of the best heartbreak records country music delivered in the ’80s and ’90s.” About.com gaf het vijf sterren en noemde Hearts in Armor “misschien wel Trisha’s beste album ooit”. De eerste twee singles van het album bereikten de top tien van de Billboard Hot Country Songs chart in 1992 – “Wrong Side of Memphis” en “Walkaway Joe”, de laatste met Henley op achtergrondzang. De overige singles (“You Say You Will” en “Down on My Knees”) piekten in de top twintig van de country songs chart. Hearts in Armor zou later platina in verkoop certificeren van de RIAA.
– Yearwood over haar muzikale richting in de jaren negentig
Yearwood bracht in 1993 haar derde album uit getiteld The Song Remembers When. Het titelnummer bereikte dat jaar nummer twee in de Billboard country chart. De plaat was opgenomen in een vergelijkbare muzikale stijl als Hearts in Armor, maar met meer eigentijdse arrangementen. Het album bevatte ook samenwerkingen met andere artiesten zoals Rodney Crowell en Willie Nelson. Het album werd later vergezeld door een kabeltelevisie special in 1993, waar de videoclip van het titelnummer van afgeleid is. Yearwood volgde het studio album met haar eerste Holiday compilatie in 1994 getiteld The Sweetest Gift. Het bevatte covers van vakantie-standards, zoals “Away in a Manger”, “Let it Snow! Let it Snow! Let it Snow!”, en “The Christmas Song”.
In februari 1995 bracht Yearwood haar vierde studio album uit, Thinkin’ About You, dat meer gericht was op de volwassen hedendaagse stijl. Het album kreeg een positieve recensie van Rolling Stone, die Thinkin’ About You vergeleek met veel van Linda Ronstadt’s albums in de jaren 1970. De schijf bevatte een versie van Melissa Etheridge’s “You Can Sleep While I Drive” en Tammy Wynette’s “‘Til I Get It Right”. De eerste twee singles van Thinkin’ About You bereikten nummer 1 in de Billboard country chart: “XXX’s and OOO’s (An American Girl)” en het titelnummer. De derde single, “I Wanna Go Too Far” bereikte de top tien na de release aan het eind van 1995. Net als zijn voorgangers, verkocht Thinkin’ About You uiteindelijk een miljoen exemplaren in de Verenigde Staten en werd platina gecertificeerd door de RIAA. Op de 1995 Grammy Awards won Yearwood’s duet met Aaron Neville getiteld “I Fall to Pieces” (een cover van het nummer uit 1961 van Patsy Cline) in de categorie Best Country Collaboration with Vocals. De prijs werd Yearwood’s eerste onderscheiding van de Grammy’s.
In augustus 1996 bracht ze haar vijfde studio-album uit, Everybody Knows, dat overeenkomsten vertoonde met haar vorige album. De plaat bevatte vooral ballads en de nummers hadden grotere melodieën. Everybody Knows kreeg gemengde kritieken van de critici. AllMusic gaf het album drie van de vijf sterren en noemde de songs “een beetje onevenwichtig”. Entertainment Weekly was echter vol lof over het album en noemde het titelnummer een “emotionele ontlading van een beukende piano”. Everybody Knows bracht het nummer “Believe Me Baby (I Lied)” voort, dat Yearwood’s vierde nummer één single werd in de Billboard country chart. Het titelnummer werd uitgebracht als de tweede single en bereikte de top vijf in 1996. Tijdens deze periode trad Yearwood op tijdens de sluitingsceremonie van de Olympische Zomerspelen van 1996, die werden gehouden in Atlanta, Georgia.
1997-2001: Crossover succesEdit
Yearwood bracht in augustus 1997 haar eerste greatest hits compilatie uit, (Songbook) A Collection of Hits. Het album bevatte haar belangrijkste hits tot dan toe. Songbook werd geprezen door de meeste muziekcritici, waaronder AllMusic die het “een bijna-definitieve verzameling” noemde. De compilatie werd haar eerste album dat op nummer 1 binnenkwam in de Billboard Top Country Albums chart. Het bereikte ook de Top 10 van de Billboard 200, met een piek op nummer 4. Songbook bevatte drie nieuwe nummers die uiteindelijk als singles werden uitgebracht. “How Do I Live” was de eerste single die werd uitgebracht en werd opgenomen in de film Con Air uit 1997. Het nummer werd ook genomineerd voor Beste Lied bij de Academy Awards. “How Do I Live” werd oorspronkelijk opgenomen door LeAnn Rimes voor de film. Rimes’ versie werd een grote hit in de Billboard Hot 100, met een piek op nummer twee, terwijl Yearwood’s versie een piek bereikte op nummer twee in de Billboard country chart. Het nummer bereikte ook nummer 23 in de Billboard Hot 100. De overige singles van het album werden ook grote hits op de Billboard Country Chart. “In Another’s Eyes” (een duet met Garth Brooks) bereikte de tweede plaats op de country hitlijst en de derde single, “Perfect Love” bereikte nummer één in het begin van 1998. Bovendien won Yearwood een reeks onderscheidingen. Dit omvatte onderscheidingen van de Grammy Awards, de Country Music Association Awards, en de Academy of Country Music. Songbook zou Yearwoods best verkochte album worden, met een verkoop van vier miljoen exemplaren in de Verenigde Staten, en werd uiteindelijk 4× Multi-Platinum gecertificeerd door de RIAA.
Yearwood bracht twee jaar later haar eerste studioalbum uit, Where Your Road Leads (1998). Het was haar eerste album geproduceerd door Tony Brown, terwijl haar vijf vorige albums door Garth Fundis waren geproduceerd. De singles, “There Goes My Baby”, “Powerful Thing”, en “I’ll Still Love You More” werden top tien hits in de Billboard country chart. Het titelnummer, was een andere samenwerking met Garth Brooks en werd een top twintig hit single. Het album kreeg overwegend positieve kritieken. About.com gaf het album vier sterren en noemde het “één van haar beste albums”. Het werd ook beoordeeld door Allmusic, die de release ook vier van de vijf sterren gaf. Gedurende deze tijd hield Yearwood zich bezig met andere activiteiten. In de zomer van 1998 trad ze op met zanger Luciano Pavarotti ten bate van Liberiaanse kinderen. In 1999 werd ze door Porter Wagoner opgenomen als lid van de Grand Ole Opry, waar ze op de avond van haar opname een cover van Patsy Cline’s “Sweet Dreams (Of You)” uitvoerde. Ze is tot op heden nog steeds lid.
Na een tweede echtscheiding bracht Yearwood in maart 2000 haar zevende studioalbum uit, getiteld Real Live Woman. In gelijkenis met Hearts in Armor, weerspiegelde de plaat emotionele conflicten na de scheiding. Het album bevatte twaalf tracks en covers van Bruce Springsteen’s “Sad Eyes” en Linda Ronstadt’s “Try Me Again”. Het kreeg lovende kritieken van AllMusic, die Real Live Woman een “afgemeten, weloverwogen plaat in de best mogelijke zin” noemde. Van het album werden 500.000 exemplaren verkocht in de Verenigde Staten en het leverde twee singles op: het titelnummer en “Where Are You Now”.
In 2001 bracht Yearwood haar achtste studioplaat Inside Out uit. Het werd geproduceerd door Mark Wright. Het album bevatte een samenwerking van Don Henley op het titelnummer, evenals Rosanne Cash en Vince Gill. AllMusic noemde de release “gebonden om zowel fans als collega-artiesten te inspireren”, en noemde Yearwood’s stem “tijdloos”. Rolling Stone gaf het album vier van de vijf sterren en noemde “Love Alone” en “Melancholy Blue” de beste nummers van de plaat. Het album bracht de single “I Would’ve Loved You Anyway” voort, die nummer 4 bereikte op de Billboard country chart.
2002-2016: Jasper County, platenlabel switch en nieuwe carrière richtingenEdit
Na haar album van 2001, Yearwood bracht tijd door met familie en uiteindelijk vestigde een romantische relatie met Garth Brooks. In september 2005 bracht ze haar eerste album met nieuwe opnames in vier jaar uit, Jasper County. Het album herenigde haar met Fundis voor de productie, en ontleende zijn naam aan Jasper County, Georgia, het graafschap Georgia waar ze was opgegroeid. Het album bevatte voornamelijk upbeat Soul-achtige nummers, waaronder “Sweet Love”, en “Who Invented the Wheel”. Het kreeg positieve kritieken van critici, waaronder AllMusic schrijver Stephen Thomas Erlewine, die het “een album noemde dat muzikaal verder reikt dan de meeste van haar albums, terwijl het ook meer samenhangend is dan de meeste van haar platen”. Het kreeg vijf sterren van About.com, die de nummers “Georgia Rain”, “Who Invented the Wheel”, en “Standing Out in a Crowd” prees. Het album werd haar derde die de nummer één positie bereikte op de Billboard Top Country Albums chart. Het bereikte ook een piek op nummer 4 in de Billboard 200, met 117.000 verkochte exemplaren in de eerste week. De verkoopcijfers in de eerste week overtroffen die van Paul McCartney’s Chaos and Creation in the Backyard, dat in dezelfde week uitkwam. De eerste single, “Georgia Rain”, bereikte de 15e plaats in de Billboard Hot Country Songs chart en werd haar eerste grote hit sinds 2002. De tweede single, “Trying to Love You” werd op 31 oktober op de radio uitgebracht en bereikte nummer 52. Binnen een maand na de release van het album werd Jasper County goud gecertificeerd door de RIAA, wat Yearwood’s elfde gouden certificering van haar carrière werd.
In mei 2007 kondigde Yearwood haar vertrek aan bij MCA Nashville Records en haar ondertekening bij het onafhankelijke label Big Machine Records. Yearwood en de CEO van het label, Scott Borchetta, ontmoetten elkaar toen ze aan het eind van de jaren tachtig voor MTM Records werkte. Daarna werkte ze met Borchetta bij MCA in de jaren 1990. Na haar scheiding, bracht MCA een Greatest Hits compilatie uit, die haar belangrijkste hits tussen 1991 en 2001 bevatte.
Na het tekenen bij het label, kondigde Yearwood plannen aan voor de opname van haar tiende studioalbum. In november 2007 bracht ze Heaven, Heartache, and the Power of Love uit. Het album bereikte een hoogtepunt op nummer tien in de Billboard Top Country Albums chart en bereikte nummer dertig in de Billboard 200. Het album kreeg lovende kritieken. AllMusic gaf het project vier en een half van de vijf sterren en noemde het hun “album pick”. Recensent Thom Jurek verklaarde: “Het is beter dan goed, het overtreft de verwachtingen – en die waren hoog na Jasper County – het is het beste voorbeeld van wat een populaire plaat – niet alleen een country plaat – zou moeten nastreven te zijn, punt.” Slant Magazine gaf de plaat ook vier en een halve ster en noemde het “een testament van de vitaliteit, intelligentie en soul van de beste muziek van moderne country”. Het titelnummer werd uitgebracht als de eerste single in juli 2007, met een piek op nummer 19 in de Hot Country Songs chart. De tweede single, “This Is Me You’re Talking To” werd uitgebracht in januari 2008. Het nummer kreeg lovende kritieken, met name van Engine 145, die het “een van de beste singles van het jaar” noemde.
Na het begin van een succesvolle Food Network kookprogramma en verschillende kookboeken, ging Yearwood in hiatus van haar solo muziekcarrière. Hoewel ze zich niet op soloprojecten richtte, bleef ze actief in de muziekindustrie. Van 2009 tot 2014 begeleidde Yearwood echtgenoot Garth Brooks in zijn concertresidentie genaamd Garth at Wynn. De residentie was gevestigd in het Encore Theatre in Las Vegas, Nevada. Yearwood bracht als gastartiest nummers ten gehore in de show. De Las Vegas productie liep drie jaar en sloot in 2014. In 2014 sloot Yearwood zich aan bij Brooks op zijn driejarige wereldtournee getiteld The Garth Brooks World Tour. In diezelfde tijd begon ze kort aan haar eigen korte tournee genaamd “Just Because”. In augustus 2014 tekende Yearwood kort bij RCA Records Nashville. Haar enige album voor het label was het studioalbum PrizeFighter uit 2014: Hit After Hit. Het bevatte 16 van haar grote hits opnieuw opgenomen voor het album en een aantal nieuwe nummers. Het titelnummer werd uitgebracht als leadsingle en bevatte gastvocalen van Kelly Clarkson. Het album debuteerde op nummer 7 in de Billboard country albums chart en de leadsingle piekte op nummer 42 in de Billboard country songs chart.
In 2016 verscheen Yearwood in de live televisiemusical The Passion. Als gevolg hiervan was ze ook te zien op de soundtrack van het evenement, waarbij ze nieuwe versies van een aantal bekende nummers uitvoerde waaronder; “Hands”, “My Love Is Your Love”, “You’ll Never Walk Alone” en “Broken”. “Broken” werd Yearwood’s eerste hit in de christelijke hitlijsten, piekend op nummer 47 en bereikte ook nummer 17 in de Adult Contemporary charts. Eind 2016 werkte ze samen met Garth Brooks aan hun eerste gezamenlijke studioalbum getiteld Christmas Together. Het album bevatte covers van klassieke vakantiesongs en een origineel nummer geschreven door het paar genaamd “What I’m Thankful for (The Thanksgiving Song)”. Hierna werd Yearwood geselecteerd als een van de 30 artiesten om op te treden op het nummer “Forever Country”. Het nummer werd gemaakt om 50 jaar van de CMA Awards te vieren.
2018-heden: Terug naar muziekEdit
In het najaar van 2018 kondigde Yearwood de release aan van een nieuw album bestaande uit nummers die eerder door Frank Sinatra waren opgenomen. Getiteld Let’s Be Frank, werd het live opgenomen in het Capitol Records gebouw en werd ondersteund door een volledig orkest. Yearwood gebruikte Sinatra’s originele microfoon tijdens het opnameproces. Het werd uitgebracht in december 2018, exclusief bij Williams Sonoma winkels, en wereldwijd op 14 februari 2019. Het album piekte op nummer 2 in de Billboard Jazz Albums chart. In zijn recensie prees Kevin John Coyne van Country Universe de release en gaf het vier van de vijf mogelijke sterren. Bij de bespreking van het album, Coyne merkte op: “Let’s Be Frank is een heerlijke omweg, en terwijl het niet de honger naar meer country muziek van de grootste vrouwelijke artiest van de grootste generatie van vrouwelijke artiesten te stremmen, het is stikt vol herinneringen aan hoe ze die onderscheiding in de eerste plaats verdiend.” Trisha Yearwood voerde de Sinatra-covers uit op 7 maart 2020 met het Baton Rouge Symphony Orchestra, onder leiding van Timothy Muffitt. Yearwood werd uitgenodigd om op te treden met het BRSO als de 2020-selectie van de “Pennington Great Performers” -serie.
In 2019 kondigde Yearwood plannen aan voor haar twaalfde studioalbum, Every Girl. De leadsingle ervan, “Every Girl in This Town”, werd in juni 2019 uitgebracht. Het nummer debuteerde op nummer 21 in de Billboard Country Airplay chart, het hoogste chartdebuut uit haar carrière. Every Girl werd uitgebracht in augustus 2019. Het bevatte samenwerkingen met Garth Brooks, Kelly Clarkson, en Don Henley. Het album piekte op nummer 5 in de Billboard Country Albums chart en nummer 57 in de Billboard 200. Every Girl kreeg lovende kritieken bij de release. Thom Jurek van Allmusic gaf het album 4 van de 5 sterren en noemde het “meer indrukwekkend en meer emotioneel resonerend dan in de afgelopen jaren.” Matt Bjorke van Roughstock merkte op: “Trisha Yearwood heeft veertien gevarieerde nummers gekozen die haar ongerepte stem laten horen, een instrument dat vandaag de dag nog net zo sterk is als het ooit is geweest, zo niet krachtiger.” Yearwood is begonnen aan haar eerste solotournee in 6 jaar ter ondersteuning van het album, dat in oktober 2019 is gelanceerd.