Waarom heb ik geen vriendin? Je vroeg het aan Google – hier is het antwoord
“Waarom heb ik geen vriendin,” vragen we aan Google, en Google zegt: heb je overwogen deze quiz te doen? Wij, wij vriendschapsloze mensen, soms vrouwen maar vaak mannen, we nemen onze eenzaamheid en we tikken het in Google en Google zegt: hier zijn ergens tussen zes en 14 redenen waarom je geen vriendin hebt. We huilen, nu, gebalde vuisten naar de hemel met het onrecht ervan, dan brengen we de vuisten naar beneden op een toetsenbord in een zeer specifieke volgorde om Google iets te vragen en Google neemt ons mee naar een echt rare plek en zegt: heb je het feit overwogen dat quote-unquote “de maatschappij je hersenen veel te veel heeft verknald”?
Speur de donkere kloven van het internet af naar de antwoorden op deze vraag en je komt uit bij twee overheersende theorieën: de rode pil Reddit bro-versie, waarin vrouwen krijsende en verschrikkelijke harpijen zijn, boosdoeners die zijn gestuurd om je te veroordelen tot deze vreemde conceptuele plaats genaamd “de friendzone”, waar ze naakt dansen op de randen van het glas ervan, kakelend en hun vrouwenvingers naar je wapperend; of de GQ-theorie, die in feite zegt dat jij, een man, jezelf een beetje zou kunnen verbeteren door nu 10-15 sit-ups te doen en zelfverzekerd whisky te bestellen in een bar, en dan zullen vrouwen naar je toe stromen. Dat is het, dat zijn de twee opties. Geen tussenweg. Het einde.
Ik denk dat het complexer is dan dat. Iedereen die zoekt op “waarom heb ik geen vriendin?” tikt een zeer eenzame kleine schreeuw om hulp in de zoekbalk, en alles wat ze terug krijgen is ofwel een 10-punten lijst over hoe mannenrechten goed zijn of een link naar een $ 800 blazer. Zal een blazer van $800 je over je chronische verlegenheid heen helpen die je pogingen tot een relatie tot nu toe heeft gedwarsboomd? De tekenen wijzen op nee. Zal het dragen van een leren hoed, veel “alfa” zeggen en leren “negeren” je helpen je onderontwikkelde sociale vaardigheden te verbeteren? Een beetje, maar vooral nee.
Ik heb een theorie over The Game, het boek uit 2005 dat mannen leerde om zichzelf absurde, sub-Gladiatoren bijnamen te geven (Ice, Vanish), bizarre, aandacht vragende kleding te dragen naar nachtclubs en vrouwen op een opzettelijk cryptische manier aan te spreken. De ideeën in The Game werkten, of leken te werken, omdat ze werden geschraagd door het feit dat ze verlegen, nerveuze mannen daadwerkelijk met vrouwen lieten praten. Nerds met opgestroopte kragen en zwarte nagellak, die voorheen 0% vrouwen ongevraagd spraken, benaderden nu opeens 15-20 meisjes per avond. En wat ze vonden was dit: whoa, raar, mensen reageren echt als je met ze praat?
Dit is waarom elke lijst die de vraag beantwoordt “waarom heb ik geen vriendin?” rustig dubbelcheckt: je hebt, zoals, echt een paar vrouwen uitgevraagd, toch? Je hebt met ze gepraat alsof ze menselijk waren? Mannen zijn fenomenaal, fenomenaal slecht in dit op de beste tijden. Koppel dat aan een vermeende sociale onevenwichtigheid, zoals een inherente schuchterheid, een beetje feestvrees, of een minder-dan-conventioneel uitziend gezicht of lichaam, en het kan uitgroeien tot iets dat onontkoombaar aanvoelt. Zo krijg je hordes eenzame jonge mannen die hun weg googelen naar de armen en de fedora’s van mannenrechtenforums, omdat het de ruwe vorm heeft van een solide antwoord zonder er zelf een te zijn.
Dus voor de goede orde: het algemene advies over het krijgen van een vriendin als je een vriendin wilt hebben maar nog geen vriendin hebt, kan worden samengevat als: krijg zelfvertrouwen, domoor! Zie jezelf niet als gebrekkig of tekortschietend op de een of andere manier – het oude zelfmedelijden “maar ik ben niet rijk/knap/niet lekker genoeg voor een vriendin!” denken dat gemakkelijk kan zijn om in te vallen – omdat, hoe kleverig advies het ook is, iemand die je niet leuk vindt voor de basisprincipes van wie je bent waarschijnlijk toch niet voor jou is. Gerelateerd: als je een complex hebt (“Mijn vreemde oksels ruiken naar vlees!”) dat je op een of andere manier tegenhoudt om iemand te ontmoeten, helpt het om daar in je eigen tijd aan te werken en het zelf uit te zoeken in plaats van het te projecteren op iemand anders om mogelijk op te lossen.
Laat het idee los om te wachten op de “perfecte vrouw”; als je denkt dat je de “perfecte vrouw” hebt gevonden en ze voelt je niet zitten, accepteer dan gewoon dat chemie soms niet plaatsvindt en ga verder. Onthoud altijd dat je geen recht hebt op een vriendin, je wilt gewoon iemand om de zondagmorgen mee door te brengen. En dan is er nog het algemene advies voor mannen (knippen mag vaker dan om de acht weken; je hebt waarschijnlijk maar drie van de 15 nieuwe T-shirts die je nu hebt echt nodig; praat pas op je vierde afspraakje over videospelletjes tenzij je elkaar expliciet op een videospelletjesforum hebt ontmoet; en probeer te ontspannen en grappig te zijn, mijn god). Maar er is geen echt advies hier: je kunt mensen niet verleiden om je leuk te vinden. Je kunt alleen maar plezier maken, je best doen en denken dat alles uiteindelijk wel goed komt.
Maar om eerlijk te zijn, een vriendin krijgen is niet het moeilijkste deel. Het onderhouden van een relatie is waar je je zorgen over moet maken. Weet je hoeveel ruzies je nog gaat krijgen in Ikea? Hoeveel foto’s je gaat moeten nemen op mooie bruggen? Hoe vaak je naar de winkel gaat, vraagt wat ze willen hebben, “niets” zegt en dan de onvermijdelijke ruzie krijgt als je met lege handen terugkomt? Hoeveel verzorgingsgewoonten waarvan je niet eens wist dat je ze niet deed, moet je nu leren? Heb je ooit heel, heel langzaam over een bloemenmarkt gewandeld? Heb je er zin in? Je kunt het maar beter echt willen. De autonomie die je had over welke TV boxsets je wilt kijken is voorgoed verdwenen. Ze heeft een favoriete geur en nu wil ze dat je die overal draagt. Haar vader haat je zo erg. Als je dit kan overleven, kan je alles overleven. Veel succes.
- Deel op Facebook
- Deel op Twitter
- Deel via E-mail
- Deel op LinkedIn
- Deel op Pinterest
- Deel op WhatsApp
- Deel op Messenger