Wandelen over het Koningspad in Zweden
Voor een prachtige meerdaagse wandeltocht van epische proporties kun je niet ver misgaan met het Koningspad in Zweden, zoals Danielle Fenton ontdekt…
Ik schreeuwde naar Wayne terwijl hij de houten roeispaan in het woelige water gooide. De spray sloeg op onze gezichten toen de boot door de groeiende golven sneed. Ik was er nog niet helemaal aan gewend dat deze reis niet helemaal op twee voeten zou zijn, en dat bootoversteken een integraal onderdeel van het traject zou vormen.
Dankzij zijn voortreffelijke roei-inspanningen, in combinatie met mijn poging tot navigatie, waren we nu ongeveer halverwege het Teusajaure Meer, op weg naar de aanlegsteiger in de verte. Het was al laat, maar de houtgestookte sauna bij de Teusajaure berghut was alle motivatie die we nodig hadden om de laatste 500 meter te overbruggen. Nou, dat en een blik Zweedse gehaktballetjes. Onderschat nooit de kracht van een warme maaltijd aan het eind van een dag wandelen.
Na de poolcirkel te zijn gepasseerd, begonnen we aan onze derde week op het Koningspad, het belangrijkste lange afstandspad van Zweden dat zich een weg baant tussen de hoogste toppen van het land en door de meest dramatische landschappen in het hoge noorden.
Het was ons doel om het volledige pad van 270 mijl in 21 dagen af te leggen, wat wandelaars die we in de tegenovergestelde richting tegenkwamen nogal ambitieus leken te vinden. Geen wonder dat we een voorliefde hadden ontwikkeld voor het nemen van rustpauzes en het ontspannen van onze spieren in een hete sauna aan het eind van een lange dag lopen (of roeien). De hoeksteen van de Zweedse cultuur, en een compleet nieuwe ervaring voor ons op het pad, waren we al snel goed vertrouwd met de sauna-etiquette, en voegden ze toe aan onze route wanneer dat mogelijk was.
Een van de meest barre omgevingen op onze planeet, het Noordpoolgebied heeft ons altijd gezien als een plek voor serieuze avonturiers en experts. Maar de King’s Trail is goed te doen voor een breed scala van wandelaars, dankzij de relatief lage hoogtes, enigszins gemakkelijk terrein, en een uitgebreid netwerk van berghutten en schuilplaatsen voor noodsituaties langs het grootste deel van de route. Door in de berghutten te slapen, gebruik te maken van hun kookgelegenheid en onderweg levensmiddelen aan te vullen in de boetiekjes, in plaats van een volle rugzak met kampeeruitrusting en rantsoenen mee te slepen, is de tocht toegankelijk voor de alledaagse wandelaar.
Ondanks zijn wilde reputatie en afgelegen ligging, vaak omschreven als een van de laatste echte wildernissen in Europa, gaat het bij deze tocht niet om technische vaardigheid, maar is het meer een test van uithoudingsvermogen en uithoudingsvermogen. Zelfs als u van plan bent wild te kamperen, zoals wij deden, kan een gemiddelde wandelaar met een gemiddelde conditie, zin in avontuur en een goed stel loopbenen de uitdaging aan en de afstand afleggen.
Gekarakteriseerd door steile besneeuwde toppen die uittorenen boven perfecte u-vormige valleien, bedekt met lichte tinten groen, doen de enorme landschappen van de King’s Trail denken aan de Western Fells thuis in het Verenigd Koninkrijk, behalve dan dat deze gletsjervalleien veel groter zijn en op een veel grotere schaal – zoals het Lake District op steroïden. Behalve dan dat je in het Lake District niet gewekt wordt door een kudde rendieren die rond je tent foerageren.
Het getinkel van bellen van deze schuwe, cameraschuwe beesten was een van de beste wektonen die we tot nu toe tijdens onze trektochten hebben meegemaakt. We ontdekten al snel dat rendieren de meest voorkomende waarneming op het pad zijn (maar het moeilijkst te fotograferen), op de voet gevolgd door wilde bosbessen die op het moment van onze reis rijp waren om geplukt te worden. Dit betekende dat we ons 21-daagse dieet van gedroogd en ingeblikt voedsel konden aanvullen met één voedzame superfood. Op dagen dat de honger van trekkers geen grenzen kende, hielden die mollige bollen sappigheid ons echt op de been.
Een andere plant waarmee we vertrouwd raakten, was het gevreesde moeraskatoen. Het zien van deze pluizige witte koppen langs het pad is een zeker teken van drassige grond, te vermijden als je op zoek bent naar een kampeerplek. Maar drassige grond is ook de beste plek voor cloudberries, die volgens ons een beetje naar tomaten smaken. Tot onze teleurstelling was dit jaar een slechte oogst voor het Zweedse nationale symbool en gewaardeerde schat, dus in een bebost bladerdak richtten we onze aandacht op iets anders dat in overvloed groeide.
“Zal ik die plukken?” vroeg ik aan Wayne, terwijl onze jager-verzamelaar vaardigheden ons niet konden helpen beslissen of de reuzenpaddenstoelen giftig of eetbaar waren. Het was een onderwerp van grote discussie tussen passerende wandelaars – blijkbaar zijn de wilde paddestoelen die langs de King’s Trail groeien heerlijk als toevoeging aan soep. Maar zelfs met wat gedeelde lokale kennis en een paar tips over waar we op moesten letten, twijfelden we of we ze wel zouden plukken en koken. Dus gaven we de paddestoelen op en zochten in plaats daarvan naar sporen van de grote drie van de Zweedse fauna.
We hadden een duidelijk gebrek aan waarnemingen van bruine beren gehad gedurende onze tijd in de backcountry in de VS, dus we hoopten oprecht een beer, lynx of veelvraat te zien. Maar mensen krijgen deze ongrijpbare wezens zelden te zien. Een meer waarschijnlijke waarneming, hoewel nog steeds erg moeilijk, is de iconische, majestueuze bosbewoner – de eland (of eland zoals we hem in het Verenigd Koninkrijk noemen).
Zweden heeft de dichtsbevolkte elandpopulatie ter wereld, en het is het grootste zoogdier van het land. Ondanks onze scherpe ogen en oren, hebben we geen van de drie grote zoogdieren gezien. Maar we zagen wel wat we concludeerden als een stapel berenpoep langs het pad, plus een grote eland met zijn kalf, zij het van een afstand toen we stopten voor een theepauze bij de Kaitumjaure berghut.
Passeren door traditioneel rendierhoedersland dat wordt gebruikt door de Sámi, de inheemse bevolking van Noord-Europa, is één uniek element van deze route, maar er zijn er nog meer. Het aanschouwen van de middernachtzon, of het verbazingwekkende fenomeen van het noorderlicht, de lichtshow van de natuur zelf, dansend boven op een heldere nacht, staat zeker hoog op de lijst van verwachtingen van mensen. Toen we begin september klaar waren met wandelen, hadden we niet het geluk het noorderlicht te zien schitteren aan de Noordpoolhemel.
Toch kregen we diep in Zweeds Lapland, tegen het eind van onze wandeling, spectaculaire wisselende schakeringen van scharlaken, oranje en rood te zien, terwijl de hele hemel vlak boven onze tent leek op te lichten en te intensiveren. Na het bijzonder slechte weer aan het begin van onze reis, waarbij we verschillende nachten in onze slaapzakken lagen te luisteren naar de regen, was het magisch om buiten de tent te zitten en de speciale sfeer op te snuiven. Het voelde ook heel vreemd om de zon voor het eerst te zien ondergaan, want aan het begin van onze tocht in augustus leek het wel alsof het nooit donker werd.
Maar verreweg een van onze favoriete aspecten van het Koningspad waren de Zweedse Allemansrätten – het recht om te zwerven. Dit betekende dat we een fantastische keuze hadden uit wildkampeerplekken met ongelooflijke uitzichten, zonder dat we ons zorgen hoefden te maken dat we werden doorgestuurd of dat we laat moesten opzetten en vroeg moesten vertrekken. Een van onze favorieten was op een zijpad boven Aktse, met uitzicht op de prachtige Rapadalen vallei, toen we besloten een omweg te maken naar de uitkijkpost op Skierffe.
We konden ons geluk niet op toen we een vooraf gebruikte kampeerplek vonden met een kant-en-klare vuurplaats die ons een prachtig 360-graden uitzicht bood, en afgezien van het feit dat we deze ruimte deelden met een rendierfamilie hadden we het helemaal voor onszelf. We hebben de hele dag geen mens gezien, wat ongebruikelijk is voor deze route, maar misschien wel een voordeel van het noordwaarts wandelen.
In tegenstelling tot wat gebruikelijk is, was het voor ons om verschillende redenen aantrekkelijker om de King’s Trail van zuid naar noord te wandelen. Ten eerste zou de zon op onze rug staan en niet in ons gezicht, wat zowel beter is voor fotografie als voor het opladen van batterijen met zonnepanelen. Verder zouden onze lichamen de tijd hebben om aan het ritme van de route te wennen tegen de tijd dat we de zwaardere delen in het noorden zouden bereiken, waardoor we fitter en sterker zouden zijn om ze aan te kunnen.
Het landschap wordt ook als spectaculairder beschouwd in het noorden, dus we zouden het beste tot het laatst bewaren. Het belangrijkste is dat we, door in het zuiden te beginnen, geen deel hoeven uit te maken van de karavaan van wandelaars op het Kebnekaise Circuit (het meest noordelijke deel van het pad is het populairst omdat wandelaars een omweg maken om de hoogste berg van Zweden te beklimmen, de 2.106 m hoge Kebnekaise). We zouden ook de hordes wandelaars omzeilen die deelnemen aan het jaarlijkse Fjällräven Classic evenement.
Met negen miljoen inwoners in een land dat ongeveer twee keer zo groot is als het Verenigd Koninkrijk, kunnen dagen ongestoord worden doorgebracht met het verkennen van de wildernis, maar het gevoel van eenzaamheid is nooit duidelijker dan wanneer het Koningspad leidt naar het onherbergzame Sarek National Park. De enorme uitgestrektheid en afgelegenheid kunnen overweldigend zijn, het pad brengt je naar wat aanvoelt als het einde van de wereld. Sarek, het meest dramatische en grandioze van alle nationale parken in Zweden, is niet over de weg bereikbaar. Het is nog steeds een wilde grens, en de Zweden willen dat zo houden.
Net als in het begin was onze laatste week op de trail een mengeling van laaghangende bewolking en gestage regen, maar het belemmerde onze voortgang niet omdat we nu trailfit waren en uitkeken naar een feestelijke maaltijd en bier in Abisko. De gedachte aan een laatste sauna in de Alesjaure berghut om ons op te frissen voor het laatste stuk van 22 mijl was ook een goede motivatie, en we hadden er alle vertrouwen in dat we de hele trail binnen ons tijdschema zouden voltooien.
Hoewel het onze bedoeling was om de hele route te kamperen, hebben we toch drie van de 21 nachten in een accommodatie overnacht, voornamelijk omdat we gebruik wilden maken van de was- en droogfaciliteiten en de batterijen voor onze cameraspullen wilden opladen. We passeerden verschillende wandelaars op de belangrijkste toegangspunten langs de route die beladen waren met enorme bepakking, ondanks het feit dat ze slechts delen van het pad bewandelden, en ze waren het er allemaal over eens dat ze veel te veel spullen hadden meegenomen. Ook wij hadden een aantal lessen geleerd over het meenemen van onnodige ‘spullen’; lange afstandswandelen op nieuwe bestemmingen is een voortdurend leerproces. Met de pure schoonheid en eenvoud van de King’s Trail, gaan we voor de mantra dat minder meer is.
Vergeleken met andere lange afstandspaden die we hebben afgelegd, ontdekten we dat de King’s Trail niet alleen gaat over het immense landschap of het veranderende terrein. Het gaat om het aanschouwen van de unieke bezienswaardigheden die je alleen vindt als je de poolcirkel oversteekt, terwijl je toch toegankelijk bent. We kwamen weg met fantastische herinneringen aan een plek die we altijd als buiten onze comfortzone hadden beschouwd. Maar je hoeft geen serieuze trekker of doorgewinterde wildkampeerder te zijn om toegang te krijgen tot dit pad, zo goed zijn de faciliteiten van het berghuttensysteem. Of het nu te voet of per boot is, de King’s Trail is een bijzondere en onderscheidende reis. Je kunt alleen niet vies zijn van een beetje regen.
Over de King’s Trail
De 270 mijl lange King’s Trail is goed afgebakend en gemakkelijk te volgen. Met uitzondering van de Tjaktja-pas (het hoogste punt op 1.140 m), zult u slechts te maken krijgen met bescheiden hoogtestijgingen en -verliezen. Hindernissen zijn rotsen, wortels en drassige grond, dus let goed op uw voeten.
Er zijn regelmatig houten promenades die wandelaars over drassig terrein helpen en erosie minimaliseren, hoewel sommige van deze gedeelten dringend aan onderhoud toe zijn. Lokale charterboten (ongeveer 18 pond), of roeiboten (gratis), brengen u over de verschillende grote meren langs het parcours. We hebben minstens een derde van onze tocht in de regen doorgebracht, dus wees voorbereid op koud, nat weer als de norm.
Hoe kom je bij het begin van het Koningspad
Er zijn directe vluchten naar Stockholm vanaf veel Britse luchthavens. Als u in Abikso begint en naar het zuiden trekt, rijdt er een nachttrein van het centrum van Stockholm naar Abisko (19 uur). Het is ook mogelijk om vanuit het Verenigd Koninkrijk naar Kiruna te vliegen, rechtstreeks of via Stockholm, dat veel dichter bij Abisko ligt. Met de trein of bus duurt de rest van de reis iets meer dan een uur. SkyScanner is een goede plek om goedkope vluchten te vinden.
Aternatief, als u van plan bent om te vertrekken vanuit Hemavan in het zuiden, interne vluchten van Stockholm naar Hemavan en Tarnaby duren ongeveer drie uur, met low-cost Zweedse luchtvaartmaatschappij NextJet. Houdt u rekening met een reisdag aan beide uiteinden van uw reis in verband met dienstregelingen en aansluitingen.
Wanneer kunt u het Koningspad bewandelen
Het zomerwandelseizoen begint eind juni en duurt tot midden/eind september. Als je de middernachtzon wilt meemaken, waarbij je oneindig veel daglicht hebt, ga dan voor half juli. Wilt u echter de ergste muggen vermijden, ga dan van augustus tot half september.
Het noordelijke deel wordt beschouwd als het meest schilderachtige, maar dat betekent dat het ook het meest populair is, dus de hutten kunnen overvol zijn tijdens het hoogtepunt van de zomer. Pas op voor sneeuwval laat in het seizoen, want dat zorgt voor een modderiger pad en maakt rivieroversteken moeilijker. Roeiboten zijn meestal eind juni/begin juli op hun plaats, maar het oversteken van meren kan worden bemoeilijkt door slecht weer.
Hoe lang duurt het om de King’s Trail te lopen
Omwille van werkverplichtingen hebben wij de hele trail in drie weken afgelegd, maar probeer dat alleen als je het niet erg vindt om lange dagen te wandelen (ongeveer 16 mijl). Een realistischer doel is 28 dagen, en de route kan gemakkelijk worden opgedeeld in vier segmenten, die elk ongeveer een week wandelen vertegenwoordigen. U kunt ook rekening houden met een paar extra dagen als het weer, vermoeidheid of een kleine blessure de voortgang belemmeren. Ons werd geadviseerd om voor elke week op de route een extra dag toe te voegen voor het onvoorspelbare weer.
Waar te overnachten tijdens het wandelen van het Koningspad
Zweden’s Allemansrätten, of vrijheid om te zwerven, betekent dat je kunt wildkamperen waar je maar wilt, zolang je de omgeving ongemoeid laat en de ‘leave no trace’-ethiek volgt. Een goede vuistregel is om je tent buiten het zicht van huizen op te zetten en niet langer dan twee nachten op dezelfde plek te blijven.
Wanneer je echter aan het eind van een lange dag de voorkeur geeft aan een echt bed, is er langs het grootste deel van het Koningspad een netwerk van berghutten, dat voornamelijk wordt beheerd door de STF (Zweedse Toeristenvereniging). De afstand tussen de berghutten is meestal tussen de 7 en 10 mijl. De hutten zijn eenvoudig, zonder elektriciteit en stromend water, maar comfortabel, en zijn bedoeld om zelf te koken. Ze verkopen basisvoedsel en medische benodigdheden. U kunt kamperen buiten een hut en gebruik maken van de faciliteiten als u een vergoeding betaalt.
Grote berghutten, bekend als bergstations, in Abisko, Saltoluokta, Kvikkjokk en Hemavan, hebben elektriciteit, WiFi en warme douches, omdat dit de belangrijkste entry / exit punten zijn naar de trail voor sectie wandelaars. Langs de route zijn ook enkele onbemande schuilhutten te vinden, die bij extreem weer van onschatbare waarde zijn.
Als u de hele route aflegt, zijn er geen STF-hutten tussen Kvikkjokk en Ammarnäs, een traject van ongeveer 80 mijl, dus u zult een tent moeten meenemen. Als alternatief zijn er privé-accommodaties beschikbaar in Baverholmen, Adolfström en Jäkkvik.
Wat te nemen
Als u in de hutten verblijft, hoeft u niet veel meer dan een dagrugzak mee te nemen, aangezien u onderweg eten kunt kopen en alleen een slaapzak nodig hebt. Neem voor het wisselvallige weer een waterdichte jas en broek mee. Als u van plan bent wild te kamperen, zorg er dan voor dat uw tent bestand is tegen harde wind en nat weer.
Veel lagen zijn de sleutel om warm te blijven, zowel tijdens het wandelen als ’s nachts. Zelfs in augustus werden we wakker met vorst op de tent. Wandelstokken zijn niet essentieel, maar ze helpen je wel om een volle rugzak te dragen. Ze geven je ook steun in moerassige stukken waar geen boardwalks zijn.