Wat is “brak”?
Brackish Groundwater Assessment > Definitie van brak
Al het water bevat van nature opgeloste vaste stoffen die, indien in voldoende concentratie aanwezig, een oppervlakte- of grondwatervoorraad “brak” kunnen maken, meestal gedefinieerd als onsmakelijk zout. Hoewel de kwantitatieve definities van deze term uiteenlopen, wordt er algemeen van uitgegaan dat brak grondwater water is met een hoger gehalte aan opgeloste vaste stoffen dan zoet water, maar niet zoveel als zeewater (35.000 milligram per liter*). Het wordt door veel onderzoekers beschouwd als water met een opgeloste-stofconcentratie tussen 1.000 en 10.000 milligram per liter (mg/L). De term “zout” verwijst gewoonlijk naar water met een opgeloste-stofconcentratie van meer dan 1000 mg/L en omvat het brakke concentratiebereik.
* Milligram per liter (mg/L) is over het algemeen equivalent met delen per miljoen (ppm) wanneer de opgeloste-stofconcentratie minder is dan ongeveer 7000 mg/L. Voor grotere concentraties moet een dichtheidscorrectie worden gebruikt bij de omrekening van mg/L naar ppm.
Grondwater in watervoerende lagen met bekkenvulling in het zuidwesten krijgt vaak een hoger gehalte aan opgeloste stoffen naarmate het stroomt, als gevolg van geochemische interacties met de watervoerende matrix en door verdampingsprocessen. Aan het eind van zijn stromingstraject kan het grondwater brak of zout zijn en naar de oppervlakte stromen via bronnen zoals deze in Death Valley die op de foto hierboven te zien is. Foto: USGS/David Anning