“…wat voorbij is, is proloog!”
De relevantie van dit citaat van William Shakespeare uit zijn toneelstuk ‘The Tempest’ is diepgaand tot op de dag van vandaag en ik durf te wedden voor zelfs eonen to come.
Dus wat betekent dit? In wezen is het een openbaring dat wat er tot dan toe in iemands leven is gebeurd, slechts een proloog (een inleiding) is op het grote verhaal dat hen spoedig zal overkomen.
Oh wacht! Ik werd hier toevallig aan herinnerd toen ik de Oscarwinnende film ‘JFK’ opnieuw bekeek en opnieuw in de nieuwste ‘Star Trek: Discovery’.
Over herdenken gesproken: op deze dag (30 januari) zeventig jaar geleden werd Mahatma Gandhi vermoord en twee jaar later (1950) kregen we wat we noemen de “Soevereine Socialistische Seculiere Democratische Republiek van India met een parlementair regeringsstelsel – de Indiase Grondwet”.
‘Swaraj’ of zelfbestuur was de basis van Gandhi’s beweging voor onafhankelijkheid van de Britse overheersing, en de beginselen omvatten ‘zelfbestuur en gemeenschapsvorming’.
De grotere vraag is of dit kader in onze grondwet zou werken en of er inspanningen zijn gedaan om dit in onze grondwet op te nemen, of is het samen met de Mahatma gestorven?
Zoals wij allen weten van het beroemde “Aundh-experiment”, bespaar ik mij de moeite van het herhalen van feiten hier en geef ik een opsomming van mijn waarnemingen van de doeltreffendheid ervan.
Tijdens de inauguratie van de grondwet in Aundh in 1938 citeerde Raja Bhavanrao,
“Wij moeten er bij de mensen van Aundh op aandringen om altijd te onthouden dat regering controle is, zelfbestuur zelfbeheersing en zelfopoffering impliceert. In het nieuwe tijdperk dat naar Aundh komt, en wij hopen naar heel ons land, zullen de sterken de zwakken dienen, de rijken zullen de armen dienen, de geleerden zullen de analfabeten dienen. Zelfbestuur zonder deze geest van dienstbaarheid en opoffering is gedoemd te vervallen in een of andere vorm van uitbuiting”.
Race to 2018, Oxfam meldt ‘India’s rijkste hoek 73% van rijkdom’ terwijl 67 crore Indiërs die de armste helft van de bevolking vormen, hun rijkdom met één procent zagen toenemen.
Kon Mahatma’s ‘zelfbestuur’ de geest van “dienstbaarheid en opoffering” inbrengen die het verval in deze vorm van uitbuiting had kunnen stoppen?
Kan ‘zelfbestuur’ middelen verschaffen om gelijke kansen te scheppen?
Alles is nog niet verloren, “onze bedachte grondwet” is het verleden en wat er in het verleden is gebeurd is een proloog (een inleiding) op een glorieuze toekomst, mits we de ideeën van ‘zelfbestuur’ bijbrengen.
Jai Hind!
Dilip Krishnan