Zelfbeschadiging
Zelfbeschadiging verwijst naar iemand die zijn eigen lichaam opzettelijk beschadigt. Ongeveer 1 op de 100 mensen doet zichzelf op deze manier pijn. Vrouwen doen vaker zichzelf pijn dan mannen. Iemand die zichzelf pijn doet, heeft meestal niet de bedoeling zichzelf te doden. Maar hij of zij loopt een groter risico op een zelfmoordpoging als hij of zij geen hulp krijgt.
Zelfbeschadiging begint meestal in de tienerjaren of de vroege volwassenheid. Sommige mensen doen een paar keer aan zelfbeschadiging en stoppen dan. Anderen doen het vaker en hebben moeite om te stoppen.
Voorbeelden van zelfbeschadiging zijn onder meer:
- Uzelf snijden (zoals met een scheermesje, mes of ander scherp voorwerp in de huid snijden)
- Uzelf of tegen dingen slaan (zoals een muur)
- Uzelf verbranden met sigaretten, lucifers, of kaarsen
- Haar uittrekken
- Voorwerpen door lichaamsopeningen steken
- Je botten breken of jezelf kneuzen
Veel mensen snijden zichzelf omdat het ze een gevoel van opluchting geeft. Sommige mensen gebruiken snijden als een middel om met een probleem om te gaan. Sommige tieners zeggen dat wanneer ze zichzelf pijn doen, ze proberen te stoppen met zich eenzaam, boos of hopeloos te voelen.
Het is mogelijk om de drang om jezelf pijn te doen te overwinnen. Er zijn andere manieren om verlichting te vinden en met je emoties om te gaan. Counseling kan helpen.