BHARAT NATYAM
door David Courtney 
Bharat Natyam is de bekendste en meest verheven van de klassieke Indiase dansen. Hoewel de dans van oudsher wordt geassocieerd met Tamil Nadu, is hij nu sterk vertegenwoordigd in heel India. Zelfs buiten India onderwijzen de meeste scholen die Indiase dans onderwijzen, deze stijl.
De geschiedenis van Bharat Natyam is interessant. Het genre van Bharat Natyam werd ontwikkeld door het samenvoegen van een aantal elementen uit de vroegere vormen van Dassi Attam en Sadr. Dassi Attam was een dansvorm van de Deva Dassis (tempeldanseressen) terwijl Sadr een vorm was die in de paleizen van Zuid-India werd aangetroffen. Een aantal mensen heeft bijgedragen aan de ontwikkeling van Bharat Natyam, maar de meest opmerkelijke was E. Krishna Iyer uit Madras (Chennai). Dit was in de jaren 1930
Het is moeilijk om de leeftijd van Bharat Natyam vast te stellen; dit komt door de evoluerende aard van de Indiase dans. Hoewel Bharat Natyam is voortgekomen uit Sadr en Dassi Attam, zijn er toch verschillen. Als men vindt dat Bharat Natyam verschillend genoeg is om als een afzonderlijk genre te worden beschouwd, dan kunnen we gerust stellen dat het slechts ongeveer 70 jaar oud is. Anderzijds, als we de verschillen als onbeduidend beschouwen, dan kunnen we de ouderdom enkele honderden jaren naar achteren schuiven. De achteloze manier waarop veel kunstenaars Bharat Natyam terugvoeren tot de Natya Shastra is echter absoluut absurd. De cumulatieve veranderingen die zich in de laatste 2000 jaar hebben voorgedaan maken dergelijke beweringen totaal onhoudbaar.
Er zijn een aantal muzikanten en instrumentalisten die voor de muzikale begeleiding zorgen. Gewoonlijk zijn er een of meer vocalisten, een persoon die de danslettergrepen reciteert, en een mridangam. Daarnaast treft men meestal viool, vina (saraswati vina), of venu (bamboefluit) aan. Er is ook een thallam (manjira) die gewoonlijk wordt bespeeld door de persoon die de danslettergrepen reciteert. De algemene stijl van de muzikale begeleiding van Bharat Natyam is niet anders dan die van andere Karnatische uitvoeringen.
Alle traditionele elementen van de klassieke dans zijn aanwezig in Bharat Natyam. De mudra’s (handposities), abhinaya (gezichtsuitdrukkingen), en padams (verhalende dansen) vormen de basis voor de voorstelling.
Er zijn een aantal goed gedefinieerde van items. Alarippu is een traditionele aanroeping. Jatis zijn strikte composities gebaseerd op de verschillende tijdsignaturen. Een ander stuk is de Sabdam; dit is een interpretatieve vertelling, gewoonlijk uitgevoerd in zeven tellen. Een andere vorm is de Varanam; dit zijn uitvoerige beschrijvingen van de aard van God. Een ander stuk dat gewoonlijk tegen het einde van de voorstelling wordt opgevoerd is de Tillana; dit is een zuiver abstracte vorm zonder verhaal. De voorstelling eindigt met een Mangalam; dit is een korte Shloka ter lof van God.