Lysol

Lysol

Lysol is een merknaam van reinigings- en ontsmettingsproducten gedistribueerd door de firma Reckitt Benckiser. De lijn omvat vloeibare oplossingen voor harde en zachte oppervlakken, luchtbehandeling, en handen wassen. Het actieve ingrediënt in veel Lysol-producten is benzalkoniumchloride.

Benzalkoniumchloride

Benzalkoniumchloride (BZK, BKC, BAK, BAC), ook bekend als alkyldimethylbenzylammoniumchloride (ADBAC) en onder de handelsnaam Zephiran, is een type kationogene oppervlakteactieve stof. Het is een organisch zout dat wordt ingedeeld als een quaternaire ammoniumverbinding. ADBAC’s worden voornamelijk in drie categorieën gebruikt: als biocide, als kationogene oppervlakteactieve stof en als faseoverdrager. ADBAC’s zijn een mengsel van alkylbenzyldimethylammoniumchloriden, waarin de alkylgroep verschillende even genummerde alkylketenlengtes heeft.

Benzalkoniumchloride is door de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) ingedeeld als een antiseptisch werkzaam ingrediënt van categorie III. Ingrediënten worden ingedeeld in categorie III wanneer “de beschikbare gegevens onvoldoende zijn om ze als veilig en effectief te classificeren, en verdere tests vereist zijn”.

Benzalkoniumchloride-formuleringen voor consumentengebruik zijn verdunde oplossingen. Geconcentreerde oplossingen zijn giftig voor de mens en veroorzaken corrosie/irritatie van de huid en slijmvliezen, en de dood bij inwendige inname van voldoende hoeveelheden. 0,1% is de maximale concentratie van benzalkoniumchloride die geen primaire irritatie op de intacte huid veroorzaakt en niet als sensibilisator werkt.

De grootste biocidale activiteit wordt geassocieerd met de C12 dodecyl en C14 myristyl alkyl derivaten. Het mechanisme van de bactericide/microbicide werking is vermoedelijk te wijten aan de verstoring van intermoleculaire interacties. Dit kan leiden tot dissociatie van de lipidebilagen van het celmembraan, waardoor de controle van de cellulaire permeabiliteit in het gedrang komt en de celinhoud gaat lekken. Ook andere biomoleculaire complexen binnen de bacteriële cel kunnen dissociëren. Enzymen, die een breed scala van respiratoire en metabolische cellulaire activiteiten fijngevoelig regelen, zijn bijzonder gevoelig voor deactivering. Kritische intermoleculaire interacties en tertiaire structuren in dergelijke zeer specifieke biochemische systemen kunnen gemakkelijk worden verstoord door kationogene oppervlakteactieve stoffen.

Benzalkoniumchloride-oplossingen zijn snel werkende biociden met een matig lange werkingsduur. Zij zijn werkzaam tegen bacteriën en sommige virussen, schimmels en protozoa. Bacteriesporen worden als resistent beschouwd. Oplossingen zijn bacteriostatisch of bactericide, afhankelijk van hun concentratie. Gram-positieve bacteriën zijn over het algemeen vatbaarder dan gram-negatieve bacteriën. De activiteit hangt af van de concentratie van de oppervlakteactieve stof en ook van de bacteriële concentratie (inoculum) op het moment van de behandeling. De activiteit wordt niet sterk beïnvloed door de pH, maar neemt aanzienlijk toe bij hogere temperaturen en langere blootstellingstijden.

Benzalkoniumchloride is:

• zeer giftig voor ongewervelde waterdieren (LC50 = 5.9 μg ai/L)
• zeer vergiftig voor vissen (LC50 = 280 μg ai/L),
• gematigd vergiftig voor vogels (LD50 = 136 mg/kg lichaamsgewicht),
• licht vergiftig (“veilig”) voor zoogdieren (LD50 = 430 mg/kg lichaamsgewicht).

Enkele van de geuren van Lysol zijn “Crisp Linen”, “Floral”, “Fruit & Citrus”, “Gourmand”, en “Fresh”. Het wordt op de markt gebracht met de spelling “Lizol” in India.

Geschiedenis

Het eerste antiseptische desinfectiemiddel van het merk Lysol werd in 1889 geïntroduceerd door dr. Gustav Raupenstrauch om een cholera-epidemie in Duitsland te helpen beëindigen. De oorspronkelijke formulering van Lysol bevatte cresolen (CH3C6H4(OH)). Deze formulering is in sommige delen van de wereld wellicht nog in de handel verkrijgbaar.Formuleringen met chloorfenol zijn nog steeds verkrijgbaar in het Verenigd Koninkrijk.

In 1911 was vergiftiging door het drinken van Lysol de meest voorkomende zelfmoordmethode in Australië.

Gebruikt bij de Spaanse griep van 1918

In 1918, tijdens de Spaanse grieppandemie, adverteerde Lehn & Fink, Inc. met Lysol-desinfectiemiddel als een effectief middel tegen het griepvirus. Krantenadvertenties gaven tips om de verspreiding van de ziekte te voorkomen, waaronder het wassen van ziekenkamers met Lysol, evenals alles wat in contact kwam met patiënten. Een kleine fles (50¢) maakte 5 gallons (19 l; 4,2 imp gal) ontsmettingsoplossing, en een kleinere fles (25¢) maakte 2 gallons (7,6 l; 1,7 imp gal). Het bedrijf adverteerde ook met de “ongeraffineerde” Lysol F. & F. (Farm & Factory) voor gebruik in fabrieken en andere grote gebouwen – een 5-US-gallon (19 l; 4.2 imp gal) blik, wanneer verdund zoals aangegeven, 50 US gallons (190 l; 42 imp gal) desinfecterende oplossing maakte.

Als een “vrouwelijke hygiëne” product

In de late jaren 1920 Lysol desinfectiemiddel begon de markt gebracht als een “vrouwelijke hygiëne” product door maker Lysol, Incorporated en distributeur Lehn & Fink, Inc. Er werd beweerd dat vaginaal douchen met een verdunde Lysol-oplossing infecties en vaginale geur tegenging, en daardoor de jeugd en het huwelijksgeluk behield. Deze Lysol-oplossing werd ook gebruikt als anticonceptiemiddel, omdat douchen na het vrijen in die tijd een populaire methode was om zwangerschap te voorkomen. Het gebruik van Lysol werd later door de medische gemeenschap ontmoedigd omdat het de neiging had de bacteriën die normaal zijn voor een gezonde vagina te elimineren, waardoor meer robuuste, gezondheidsbedreigende bacteriën konden gedijen, en het kan ernstiger problemen hebben verhuld die bepaalde geuren in de eerste plaats aangaven. Toch moedigde Joseph De Lee, een vooraanstaande Amerikaanse verloskundige die door zijn geschriften grote invloed had op de Amerikaanse verloskundige praktijk, het gebruik van Lysol tijdens de bevalling aan. Hij schrijft in 1938: “…vlak voor het inbrengen van de hand wordt de vagina rijkelijk gespoeld met 1 procent lysoloplossing, uitgeknepen uit wattenklompjes, met de bedoeling de hoeveelheid besmettelijk materiaal te verminderen dat onvermijdelijk door de manipulaties in de kraamwonden en omhoog in de baarmoeder wordt gebracht.”

Het Smithsonian Institution nam in 2013 de Lysol-advertenties voor vrouwelijke hygiëne op tussen andere advertenties die achteraf gezien “hilarisch en schokkend” waren.

Gebruik als abortifaciënt

Eerdere formuleringen van Lysol bevatten cresol, een verbinding die abortussen kan opwekken, en het werd op grote schaal gebruikt door vrouwen die anders geen legale abortus konden krijgen in de Verenigde Staten, hoewel de medische gemeenschap zich in de eerste helft van de 20e eeuw relatief onbewust was van het fenomeen. Tegen de jaren 1960 erkende de gepubliceerde medische literatuur het veelvuldig gebruik van Lysol en andere zepen om abortussen op te wekken, wat kon leiden tot fataal nierfalen en sepsis.

Productinnovaties

• 1930: Lysol Brand Disinfectant Liquid wordt geïntroduceerd in drogisterijen en ziekenhuizen.
• 1957/58 Lysol koopt de rechten op het private label National Laboratories, Inc’s Disinfectant spray.
• 1962: Lysol brengt de Lysol Desinfectanspray op de markt, die gebruik maakt van een nieuwe methode voor het aanbrengen van aërosolen.
• 1968: Lysol begint met het maken van badkamerreinigers en brengt de Lysol Toilet Bowl Cleaner uit.
• 1985: Lysol Allesreiniger wordt uitgebracht.
• 1988: Lysol begint met de verzending van aërosol-desinfectiemiddelen naar vochtige gebieden zoals Houston, ter bestrijding van “longrot”.
• 2000: Lysol introduceert Lysol Disinfecting Wipes, een voorbevochtigd reinigingsdoekje voor gebruik op harde, niet-poreuze oppervlakken.
• 2009: Lysol begint met de productie van handzepen.

Eigendom: Lehn & Fink werd in 1967 overgenomen door Sterling Drug en Reckitt & Colman nam L&F over in 1994 toen Bayer Sterling-Winthrop overnam. Vanaf 2015 worden Lysol-producten gedistribueerd door Reckitt Benckiser LLC uit Parsippany, New Jersey.

Ingrediënten

Verschillende Lysol-producten bevatten verschillende actieve ingrediënten. Voorbeelden van actieve bestanddelen die in Lysol-producten worden gebruikt:

• Ethanol/SD Alcohol, 40 1-3%; vloeistof die fungeert als ontsmettingsmiddel
• Isopropylalcohol, 1-2%; gedeeltelijk verantwoordelijk voor de sterke geur van Lysol; fungeert als ontsmettingsmiddel en verwijdert geurtjes
• p-Chloro-benzylphenol, 5-6%; antiseptisch
• o-Phenylphenol, 0.1%; antiseptisch; in gebruik rond 1980
• Kaliumhydroxide, 3-4%
• Alkyl (50% C14, 40% C12, 10% C16) dimethylbenzylammoniumsaccharinaat, 0,10%; microbiocide
• Alkyl (C12-C18) dimethylbenzylammoniumchloride, 0.08%; antisepticum
• Alkyl (C12-C16) dimethylbenzylammoniumchloride, 0,02%; antisepticum
• Melkzuur als antisepticum.
• Waterstofperoxide

Producten

• Ontsmettingsmiddelen: Lysol desinfecteermiddelen worden gebruikt om oppervlakte- en luchtbacteriën te doden. Producten omvatten:
  • Lysol Desinfecterende Spray
    • “Alkyl (50% C14, 40% C12, 10% C16) Dimethyl Benzyl Ammonium Saccharinate= 0.10%
    • Ethanol= 58.00%
    • Andere Ingredienten= 41.90% (totaal 100%)”
  • Lysol Ontsmettingsdoekjes
  • Lysol Concentraat Ontsmettingsmiddel
• Schoonmaakmiddelen: Lysol distribueert verschillende multifunctionele reinigers, keukenreinigers, en badkamerreinigers. Deze omvatten:
  • Lysol Power & Free
    • Waterstofperoxide
  • Lysol Allesreiniger
  • Lysol Multi-Surface Cleanerourable
  • Lysol Power Kitchen Cleaner
  • Lysol Bathroom Cleaner
  • Lysol Toilet Bowl Cleaner
  • Lysol Mold & Mildew Remover
• Handzepen: Lysol heeft onlangs een lijn desinfecterende handzepen ontwikkeld. Producten omvatten:
  • Lysol No Touch Hand Soap System
  • Lysol Touch of Foam Hand Wash

Competitie

De belangrijkste concurrenten van Lysol zijn onder meer Clorox, Febreze, Oust, Mr. Clean, Cif, Pine-Sol, OxiClean, Simple Green, Domestos en Tilex.

Deze pagina maakt gebruik van inhoud die weliswaar oorspronkelijk is geïmporteerd uit het Wikipedia-artikel Lysol, maar die mogelijk zeer ingrijpend is gewijzigd, misschien zelfs zozeer dat hij volledig afwijkt van het oorspronkelijke wikipedia-artikel. De lijst van auteurs is te zien in de paginageschiedenis. De tekst van Wikipedia is beschikbaar onder de Creative Commons Licentie.

Deze pagina maakt gebruik van inhoud die, hoewel deze oorspronkelijk afkomstig is van het Wikipedia-artikel Benzalkoniumchloride, mogelijk zeer ingrijpend is gewijzigd, misschien zelfs in die mate dat deze volledig afwijkt van het oorspronkelijke wikipedia-artikel. De lijst van auteurs is te zien in de paginageschiedenis. De tekst van Wikipedia is beschikbaar onder de Creative Commons Licentie.