Lysol

Lysol

Lysol to marka produktów czyszczących i dezynfekujących dystrybuowanych przez firmę Reckitt Benckiser. Linia obejmuje płynne rozwiązania do twardych i miękkich powierzchni, oczyszczania powietrza i mycia rąk. Aktywnym składnikiem wielu produktów Lysol jest chlorek benzalkonium.

Chlorek benzalkonium

Chlorek benzalkonium (BZK, BKC, BAK, BAC), znany również jako chlorek alkilodimetylobenzyloamoniowy (ADBAC) oraz pod nazwą handlową Zephiran, jest rodzajem kationowego środka powierzchniowo czynnego. Jest to sól organiczna zaliczana do czwartorzędowych związków amoniowych. ADBAC mają trzy główne kategorie zastosowań: jako środek biobójczy, kationowy środek powierzchniowo czynny i środek do przenoszenia faz. ADBAC są mieszaniną chlorków alkilobenzylodimetyloamoniowych, w których grupa alkilowa ma różne długości parzystych łańcuchów alkilowych.

Chlorek benzalkoniowy jest sklasyfikowany przez Amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków (FDA) jako aktywny składnik antyseptyczny kategorii III. Składniki są zaliczane do kategorii III, gdy „dostępne dane są niewystarczające, aby sklasyfikować je jako bezpieczne i skuteczne, i wymagane są dalsze badania”.

Preparaty chlorku benzalkoniowego przeznaczone do użytku konsumenckiego są rozcieńczonymi roztworami. Stężone roztwory są toksyczne dla ludzi, powodując korozję/podrażnienie skóry i błon śluzowych, a także śmierć, jeśli są przyjmowane wewnętrznie w wystarczających ilościach. 0,1% to maksymalne stężenie chlorku benzalkoniowego, które nie powoduje pierwotnego podrażnienia nieuszkodzonej skóry ani nie działa uczulająco.

Największa aktywność biobójcza związana jest z pochodnymi alkilowymi C12 dodecylu i C14 mirystylu. Uważa się, że mechanizm działania bakteriobójczego/mikrobójczego jest spowodowany zaburzeniem oddziaływań międzycząsteczkowych. Może to powodować dysocjację dwuwarstw lipidowych błony komórkowej, co upośledza kontrolę przepuszczalności komórek i powoduje wyciek zawartości komórkowej. Inne kompleksy biomolekularne w komórce bakteryjnej mogą również ulegać dysocjacji. Szczególnie podatne na dezaktywację są enzymy, które precyzyjnie kontrolują szeroki zakres czynności komórkowych związanych z oddychaniem i metabolizmem. Krytyczne interakcje międzycząsteczkowe i struktury trzeciorzędowe w takich wysoce specyficznych systemach biochemicznych mogą być łatwo zakłócone przez kationowe środki powierzchniowo czynne.

Roztwory chlorku benzalkonium są szybko działającymi środkami biobójczymi o umiarkowanie długim czasie działania. Są one aktywne wobec bakterii i niektórych wirusów, grzybów i pierwotniaków. Spory bakterii uważane są za odporne. Roztwory są bakteriostatyczne lub bakteriobójcze w zależności od ich stężenia. Bakterie Gram-dodatnie są na ogół bardziej wrażliwe niż bakterie Gram-ujemne. Aktywność preparatu zależy od stężenia środka powierzchniowo czynnego, a także od stężenia bakterii (inokulum) w momencie wykonywania zabiegu. Na aktywność nie ma większego wpływu pH, ale znacznie wzrasta w wyższych temperaturach i przy dłuższym czasie ekspozycji.

Chlorek benzalkoniowy jest:

• bardzo silnie toksyczny dla bezkręgowców wodnych (LC50 = 5.9 μg ai/L)
• wysoko toksyczny dla ryb (LC50 = 280 μg ai/L),
• umiarkowanie toksyczny dla ptaków (LD50 = 136 mg/kg-bw),
• mało toksyczny („bezpieczny”) dla ssaków (LD50 = 430 mg/kg-bw).

Niektóre zapachy z Lysol obejmują „Crisp Linen”, „Floral”, „Fruit & Citrus”, „Gourmand” i „Fresh”. Jest sprzedawany z pisownią „Lizol” w Indiach.

Historia

Pierwszy antyseptyczny środek dezynfekujący Lysol Brand został wprowadzony w 1889 r. przez dr. Gustav Raupenstrauch, aby pomóc zakończyć epidemię cholery w Niemczech. Oryginalna formuła Lysolu zawierała krezole (CH3C6H4(OH)). Formuła ta może być nadal dostępna komercyjnie w niektórych częściach świata.Formuły zawierające chlorofenol są nadal dostępne w Wielkiej Brytanii.

W 1911 roku zatrucie przez picie Lizolu było najczęstszym sposobem samobójstwa w Australii.

Użyty w grypie hiszpańskiej w 1918 roku

W 1918 roku, podczas pandemii grypy hiszpańskiej, Lehn & Fink, Inc. reklamował środek dezynfekujący Lysol jako skuteczny środek przeciw wirusowi grypy. Ogłoszenia w gazetach zawierały wskazówki dotyczące zapobiegania rozprzestrzenianiu się choroby, w tym mycia sal chorych z Lysolem, jak również wszystkiego, co miało kontakt z pacjentami. Mała butelka (50 centów amerykańskich) wystarczała na 5 galonów amerykańskich (19 l; 4,2 imp gal) roztworu dezynfekującego, a mniejsza butelka (25 centów amerykańskich) na 2 galony amerykańskie (7,6 l; 1,7 imp gal). Firma reklamowała również „nierafinowany” Lysol F. & F. (Farm & Factory) do stosowania w fabrykach i innych dużych budynkach – 5 galonów amerykańskich (19 l; 4,2 imp gal) puszka, po rozcieńczeniu zgodnie z instrukcją, wykonane 50 galonów amerykańskich (190 l; 42 imp gal) roztworu dezynfekującego.

Jako produkt do „higieny kobiecej”

W późnych latach dwudziestych XX wieku środek dezynfekujący Lysol zaczął być sprzedawany jako produkt do „higieny kobiecej” przez producenta Lysol, Incorporated i dystrybutora Lehn & Fink, Inc. Twierdzono, douching pochwy z rozcieńczonym roztworem Lysol zapobiec infekcjom i zapach pochwy, a tym samym zachował młodość i małżeńskiej błogości. Roztwór Lysolu był również stosowany jako środek antykoncepcyjny, ponieważ douching po stosunku był popularną metodą zapobiegania ciąży w tamtych czasach. Użycie Lysol został później zniechęcony przez społeczność medyczną, jak to miało tendencję do eliminowania bakterii normalnych do zdrowej pochwy, pozwalając tym samym bardziej solidne, bakterie zagrażające zdrowiu rozwijać, i może być maskowane bardziej poważne problemy, że niektóre zapachy wskazane w pierwszej kolejności. Mimo to Joseph De Lee, wybitny amerykański położnik, który swoimi pismami wywarł ogromny wpływ na amerykańską praktykę położniczą, zachęcał do stosowania Lysolu podczas porodu. Pisze on w 1938 roku, „…tuż przed wprowadzeniem ręki, pochwa jest obficie przepłukiwana 1 procentowym roztworem lizolu, wyciśniętym z bawełnianych papilotów, co ma na celu zmniejszenie ilości zakaźnych substancji nieuchronnie przenoszonych do ran połogowych i do macicy przez manipulacje.”

The Smithsonian Institution w 2013 roku włączył reklamy higieny kobiecej Lysol wśród innych, które były „zabawne i szokujące” z perspektywy czasu.

Użycie jako środek poronny

Wcześniejsze formuły Lysolu zawierały krezol, związek, który może wywoływać aborcje, i był on szeroko stosowany przez kobiety, które nie mogły w inny sposób uzyskać legalnej aborcji w Stanach Zjednoczonych, chociaż społeczność medyczna była stosunkowo nieświadoma tego zjawiska przez pierwszą połowę XX wieku. Do lat 60. XX wieku w opublikowanej literaturze medycznej uznano powszechne stosowanie preparatu Lysol i innych mydeł do wywoływania aborcji, co mogło prowadzić do śmiertelnej niewydolności nerek i sepsy.

Innowacje produktowe

• 1930: Lysol Brand Disinfectant Liquid zostaje wprowadzony do sklepów z lekami i szpitali.
• 1957/58 Lysol kupuje prawa do prywatnej marki National Laboratories, Inc’s Disinfectant spray.
• 1962: Lysol wypuszcza spray dezynfekujący Lysol, w którym zastosowano nową metodę aplikacji aerozolu.
• 1968: Lysol rozpoczyna tworzenie środków czyszczących do łazienek i wydaje środek do czyszczenia muszli klozetowej Lysol.
• 1985: Zostaje wydany uniwersalny środek czyszczący Lysol.
• 1988: Lysol rozpoczyna wysyłkę środków dezynfekujących w aerozolu do wilgotnych obszarów, takich jak Houston, w celu zwalczania „zgnilizny płuc”.
• 2000: Lysol wprowadza chusteczki dezynfekujące Lysol Disinfecting Wipes, wstępnie nawilżone chusteczki czyszczące do stosowania na twardych, nieporowatych powierzchniach.
• 2009: Lysol rozpoczyna produkcję mydeł do rąk.

Własność: Lehn & Fink został przejęty przez Sterling Drug w 1967 roku, a Reckitt & Colman nabył L&F w 1994 roku, gdy Bayer przejął Sterling-Winthrop. Od 2015 roku produkty Lysol są dystrybuowane przez Reckitt Benckiser LLC z Parsippany, New Jersey.

Składniki

Różne produkty Lysol zawierają różne składniki aktywne. Przykłady składników aktywnych stosowanych w produktach Lysol:

• Ethanol/SD Alcohol, 40 1-3%; płyn, który działa jako środek odkażający
• Alkohol izopropylowy, 1-2%; częściowo odpowiedzialny za silny zapach Lysolu; działa jako środek odkażający i usuwa zapach
• p-Chloro-o-benzylphenol, 5-6%; środek antyseptyczny
• o-Phenylphenol, 0.1%; antyseptyk; w użyciu ok. lat 80-tych
• wodorotlenek potasu, 3-4%
• sacharynian alkilowy (50% C14, 40% C12, 10% C16) dimetylobenzyloamoniowy, 0.10%; mikrobiocyd
• chlorek alkilowy (C12-C18) dimetylobenzyloamoniowy, 0.08%; antyseptyk
• Alkyl (C12-C16) dimethylbenzylammonium chloride, 0,02%; antiseptic
• Kwas mlekowy jako antyseptyk.
• Nadtlenek wodoru

Produkty

• Środki dezynfekujące: Produkty dezynfekujące Lysol są używane do zabijania bakterii na powierzchni i w powietrzu. Produkty obejmują:
  • Lysol Disinfectant Spray
    • „Alkyl (50% C14, 40% C12, 10% C16) Dimethyl Benzyl Ammonium Saccharinate= 0.10%
    • Ethanol= 58.00%
    • Other Ingredients= 41.90% (total 100%)”
  • Lysol Disinfecting Wipes
  • Lysol Concentrate Disinfectant
• Środki czyszczące: Lysol dystrybuuje kilka wielofunkcyjnych środków czyszczących, środków do czyszczenia kuchni i środków do czyszczenia łazienek. Należą do nich:
  • Lysol Power & Free
    • Nadtlenek wodoru
  • Lysol All-Purpose Cleaner
  • Lysol Multi-.Surface Cleaner Pourable
  • Lysol Power Kitchen Cleaner
  • Lysol Bathroom Cleaner
  • Lysol Toilet Bowl Cleaner
  • Lysol Mold & Mildew Remover
• Mydła do rąk: Lysol niedawno opracował linię dezynfekujących mydeł do rąk. Produkty obejmują:
  • Lysol No Touch Hand Soap System
  • Lysol Touch of Foam Hand Wash

Konkurencja

Do głównych konkurentów firmy Lysol należą Clorox, Febreze, Oust, Mr. Clean, Cif, Pine-Sol, OxiClean, Simple Green, Domestos i Tilex.

Ta strona wykorzystuje treść, która choć oryginalnie zaimportowana z artykułu Wikipedii Lysol mogła zostać bardzo mocno zmodyfikowana, być może nawet do tego stopnia, że całkowicie nie zgadza się z oryginalnym artykułem wikipedii. Listę autorów można zobaczyć w historii strony. Tekst Wikipedii jest dostępny na licencji Creative Commons.

Niniejsza strona używa treści, które zostały zaimportowane z artykułu Chlorek benzalkoniowy w Wikipedii i mogły zostać bardzo mocno zmodyfikowane, być może nawet do tego stopnia, że nie zgadzają się całkowicie z oryginalnym artykułem wikipedii. Listę autorów można zobaczyć w historii strony. Tekst z Wikipedii jest dostępny na licencji Creative Commons.

.