How To Reimagine Your Engagement Ring After The Marriage Is Over
De lezersvraag van vandaag komt van S, die op het punt staat van haar man te gaan scheiden. S, zoals zoveel scheidende vrouwen, is in tweestrijd over wat ze met haar verlovingsring moet doen: Een deel van haar wil hem houden voor haar kinderen, maar… het is ingewikkeld. Ik snap het, en jij waarschijnlijk ook.
Dus S wilde weten of ik ideeën had over wat te doen met haar verlovingsring. Ik ga mijn 100% eerlijke antwoord geven, met dien verstande dat dit een gevoelig onderwerp is, en ook dat symbolen van het huwelijk (en het instituut zelf) onderwerpen zijn waarover ik een steeds veranderende mening heb.
In de jaren dat ik getrouwd was, zou ik zonder aarzelen “mijn verlovingsring” hebben gezegd, als je me had gevraagd wat mijn kostbaarste bezit was – de pandjeshuisring van 350 dollar waarmee Kendrick me op een parkeerplaats in Las Vegas ten huwelijk vroeg. Gesneden tot negen jaar later, toen een trio van gebeurtenissen met betrekking tot die ring plaatsvond:
- Ik had de originele diamanten (die niet bijzonder van goede kwaliteit waren en drie verschillende maten hadden) vervangen door drie cognac diamanten.
- Ik verwerkte de originele diamanten in een ring die ik zelf ontwierp en op maat liet maken met stenen en goud van andere stukken die speciaal voor me waren, maar die ik zelden droeg.
- Ik verloor mijn originele verlovingsring. Ik legde hem op een avond op mijn nachtkastje, en de volgende dag was hij weg – waarschijnlijk het slachtoffer van nieuwsgierige driejarige handjes, of misschien van een paar eigenzinnige kattenpootjes. In ieder geval heb ik hem nooit meer gezien.
Oh, en toen ben ik gescheiden.
De ring die ik heb ontworpen met de stenen van mijn oorspronkelijke verlovingsring, en die nu aan mijn rechter ringvinger zit.
Terwijl ik wanhopig verdrietig was toen mijn verlovingsring voor het eerst verdween – en zeker, ik zou nog steeds willen dat dat niet gebeurd was – denk ik nu dat er iets bijna lieflijks is aan de symboliek: hij is bevrijd. Hij kwam naar mij toe nadat hij eigendom was geweest – en vermoedelijk geliefd – van iemand voor mij. Het was nooit echt *mijn* … het was van mij voor een tijdje, en ons verhaal zal er altijd een deel van zijn, maar nu is het op weg naar nieuwe avonturen. Dat gezegd hebbende, ik kan mijn geluk niet op dat ik de originele stenen heb verwijderd net voordat hij verdween, want het hele punt van de op maat gemaakte ring die ik maakte was niet “huwelijk,” per se te symboliseren, maar familie.
En familie is voor altijd.
Om tot de vraag van S te komen – en de kwestie van verlovingsringen na de echtscheiding meer in het algemeen – hier is hoe ik persoonlijk denk dat de zaak moet worden behandeld.
Wanneer de ring terug te geven aan je ex: Als de ring een erfstuk was dat heel speciaal was voor de familie van je partner, moet je dat respecteren. Anders, mijn gevoel is dat verlovingsringen zijn geschenken, en geschenken moeten niet komen met voorwaarden. (De wet in de meeste staten, door de manier, het eens met mij hier.)
Wanneer om de ring te verkopen: Als je het moeilijk financieel – echtscheidingen zijn hella duur, spreken uit ervaring – en de verkoop van de ring zou je uit een moeilijke plek, geef jezelf toestemming om dat te doen. Het was een geschenk. Laat het dat ook blijven. (Als jij en je ex vriendschappelijk zijn en allebei wat extra geld kunnen gebruiken in de periode na de scheiding, denk ik dat het heel aardig is – zij het zeker niet noodzakelijk – om aan te bieden de opbrengst van de verkoop te delen.)
Wanneer de ring te bewaren (voor je kinderen, of wie dan ook): Als u denkt dat uw kinderen de ring zullen willen, of als het stuk om allerlei andere redenen heel speciaal is voor uw familie, is er niets mis mee om het in een kluis te leggen en het te laten liggen. Of hem te dragen! Aan je rechterhand of – gasp! – aan je linkerhand. Het is jouw lichaam, jouw juwelen, en jouw leven; jij doet jij.
Kort verhaal: Als je niet wilt of moet om het te verkopen, en je voelt je niet verplicht om het terug te keren? Ik zeg dat je het stuk opnieuw moet bedenken, en het over jou moet laten gaan.
Met die benadering in gedachten, vroeg ik S of ze bereid was een foto van haar verlovingsring te delen en nog wat info over wat voor haar betekenisvol zou zijn, en kwam met een paar ontwerpen voor haar.
Dit is S’s verlovingsring: Drie ronde diamanten gezet in geel goud. S zei ook dat ze extra goud had dat ze kon omsmelten om in de juwelen te verwerken. Ze houdt van robijnen, omdat die de geboortesteen van haar zus en haar grootmoeder zijn, en ook van rozenkwarts (dat overigens symbool staat voor allerlei soorten liefde – waaronder zelfliefde, onvoorwaardelijke liefde en vriendschap).
Hier zijn de ideeën die ik voor S heb.
1. Een asymmetrische ring. (U zult merken dat al deze ontwerpen asymmetrisch zijn – dat is niet alleen omdat ik van asymmetrische sieraden houd, maar ook omdat we met drie stenen werken, waarvan ik me voorstel dat ze S en haar twee zonen symboliseren). Het bovenste idee voor een ring heeft als middelste steen een rozenkwarts (S’s favoriete steen, die allerlei soorten liefde en diepe innerlijke genezing symboliseert). Aan de linkerkant zit een van de diamanten uit S’s verlovingsring, en aan de andere kant zitten de overige twee diamanten, plus een kleine robijn (de geboortesteen van S’s zus en haar grootmoeder).
De tweede ring is een beetje eenvoudiger: Alleen de drie diamanten asymmetrisch gerangschikt, met een kleine robijn en een kleine rozenkwarts ingebed in één kant van de band.
2. Een bij elkaar passend paar oorbellen en een asymmetrische halsketting. De robijnen in de oorbellen symboliseren S’s zus en grootmoeder, en het trio stenen naast de diamant in de halsketting zijn robijn (opnieuw een symbool van vrouwelijke afkomst voor S), rozenkwarts (liefde en genezing), en citrien om kracht, onafhankelijkheid en manifestatie te symboliseren.
3. Een paar asymmetrische oorbellen. In deze oorbellen zijn de diamanten, kleine robijnen en een parel verwerkt om persoonlijke integriteit te symboliseren (de parel is ook de geboortesteen van een van haar zonen – de geboortesteen van de andere zoon is spinel, die in vele tinten voorkomt, dus de robijn in deze oorbel kan worden vervangen door een rode spinel).
Kijk, het is niet zo dat een echtscheiding een ring *verontreinigt*, en er is niets mis mee om hem in zijn oorspronkelijke vorm te behouden als dat is wat voor jou goed voelt. Maar de ring zelf – betekenis in zijn huidige iteratie – heeft zeer bijzondere symboliek, vooral in onze cultuur. Hij symboliseert jullie tweeën, en dat is iets om te eren, want jullie tweeën kwamen samen voor een reden, en creëerden iets kostbaars. Maar ik denk dat het nog mooier is om de essentie van de ring te behouden – de stenen, het metaal – terwijl je nieuwe symboliek en nieuwe betekenis creëert. Je familie is niet “gebroken” – ze is geëvolueerd. Als we het hebben over het doorgeven van dingen aan onze kinderen, denk ik dat dat een geweldige boodschap is.