Kunnen kolibries lopen?
Kolibries zijn sierlijke vliegers, maar ze staan niet bekend om hun loopvermogen. Door het evolutionaire proces heeft elke soort zijn sterke punten die opwegen tegen zijn zwakke punten. Voor kolibries zijn hun kenmerkende voordelen de kracht en de beheersing van hun vleugels tijdens de vlucht en hun vermogen om te zweven.
Inhoudsopgave
Kunnen kolibries lopen?
Kolibries kunnen niet lopen, maar ze kunnen hun poten gebruiken om op te zitten, te krabben, te vechten en een nest te bouwen. Omdat ze korte poten hebben, hun voeten niet in verhouding staan tot de rest van hun lichaam en ze geen knieën hebben, kunnen ze niet lopen. In plaats daarvan kunnen ze gewoon neerstrijken of zijwaarts schuifelen op een takje.
Kolibries zijn betoverende, kleine wezentjes. Ze zijn een van de weinige vogels die een roofdier niet kunnen ontwijken door weg te rennen. Ze zijn voor 100% afhankelijk van hun fenomenale aërodynamische capaciteiten.
Laten we eens onderzoeken waarom kolibries niet kunnen lopen!
Anatomie van de voeten van een kolibrie
De anatomie van de voet van een kolibrie bestaat uit vier tenen in totaal; drie tenen aan de voorkant en één teen aan de achterkant. Deze achterste teen wordt de “hallux” genoemd. Deze tenenconfiguratie komt vaak voor bij vogels die regelmatig neerstrijken. De hallux, die ongeveer hetzelfde werkt als de duim van de mens, dient voor de grip en het evenwicht. Deze eigenschap helpt de kolibrie om comfortabel op een draad of boomtak te zitten en wordt niet gebruikt om te lopen. Hun poten zijn uitzonderlijk kort en hun sierlijke pootjes zijn netjes onder hun lichaam weggestopt als ze vliegen.
Een veel voorkomende mythe is dat kolibries niet kunnen lopen omdat hun poten te zwak zijn om hun lichaamsgewicht te dragen. Het echte obstakel is dat de verhouding van de poten en voeten van de kolibrie niet toelaat dat ze aan “wandelen” doen.
Ondanks het feit dat kolibries deel uitmaken van de vogelorde die bekend staat als “Apodiformes,” wat in het Latijn “voetloos” betekent, hebben kolibries wel degelijk voeten. Kolibrievoeten zijn klein. Evolutie heeft deze vogels efficiënte vliegers gemaakt.
De echte reden dat kolibries niet kunnen lopen, is dat de verhouding tussen pootlengte en voetlengte asymmetrisch is. Kolibries zijn niet de supermodellen of basketbalspelers van de vogelwereld – ze hebben er gewoon de poten niet voor. In feite zijn poten misschien wel het minst interessante kenmerk van een kolibrie.
Terwijl kolibries soms ten onrechte worden aangezien voor het niet hebben van poten vanwege hun zeer misleidende aanduiding in de vogelorde, missen zij iets anders dat essentieel is voor het lopen….knees! Kolibries hebben geen knieën. Heb je ooit geprobeerd te lopen zonder je knieën te buigen? Het is geen gemakkelijke taak.
En daar heb je het. Geen knieën, korte poten en buitenproportionele voeten, betekent niet lopen voor onze kolibrievrienden.
Lees mijn artikel over 13 veel voorkomende kolibriemythen die je moet negeren
Waarvoor gebruiken kolibries hun poten en voeten?
Aangezien kolibries niet lopen, gebruiken ze hun poten en voeten voor praktische zaken als neerstrijken, achter de oren krabben, vechten om hun territorium en het maken van een nest.
Aanstrijken
Kolibries houden van neerstrijken en ze doen het vaak. Sommige vinden zo vaak als elke tien minuten een zitstok. Het lijdt geen twijfel dat kolibrie’s vleugels erg druk zijn. Ze flapperen bijna 70 keer per seconde met hun vleugels.
Een punt van een tak is meestal de meest voorkomende roestplaats voor een kolibrie. Er zijn minder bladeren en afleidingen die hun zicht belemmeren. Denk niet dat kolibries lui zijn als ze een pauze nemen om neer te strijken.
Kolibries zijn altijd op de uitkijk, vooral mannelijke kolibries. Omdat ze zo klein zijn, zijn kolibries erg op hun hoede voor roofdieren. Als ze neerstrijken, kiezen ze graag een plek met een ononderbroken uitzicht, zodat ze roofdieren in de gaten kunnen houden.
Omdat ze niet de vrijheid hebben om nonchalant op hun eigen twee voeten rond te slenteren, zijn kolibries erin geslaagd om de meest schattige zij-aan-zij shuffle te ontwikkelen.
Hier is een video van een kolibrie die twee beschikbare nectarbronnen heeft, een aan elke kant van zijn schommel, terwijl hij een zij-aan-zij schuifel doet.
Een optie voor een ambitieuze kolibrie liefhebber als buitenschoolse activiteit is het kopen of bouwen van een kolibrie schommel. Plaats deze schommel op een comfortabele hoogte waar kolibries kunnen neerstrijken of rusten. De andere optie zou zijn om de kolibrie toe te staan hun eigen takjes en takken te vinden als zitstokken, wat ze al vele jaren doen.
Mijn achtertuin staat vol met struiken, bomen en bloeiende planten met een veelheid aan zitstokken. Zelfs met alle bovengenoemde opties, tot mijn verbazing, heb ik ervaren dat kolibries de voorkeur geven aan het neerstrijken op tomatenkooien.
In het proces van het vergroten van het aanbod van bloemen in mijn tuin, vulde ik meerdere potten met aarde en plantte sigarenplanten. Bij het zoeken naar een hoger gelegen plek om mijn kolibrievoederhuis op te hangen, plaatste ik per ongeluk een tomatenkooi in de pot met de sigarenplant. Dit zorgde voor een prachtige bloemenpracht, die de tomatenkooi omringde en een verleidelijk podium van kleur, bloemen, voedsel, bescherming en roestplaatsen creëerde.
Ik merkte dat de kolibries zich aangetrokken voelden tot het zitten op de bovenste sport van de tomatenkooi. Zo konden ze op wacht staan, klaar om een tegenstander te laten weten dat het territorium bezet was, terwijl het een uitstekende uitkijkplaats was. De draad van de kooi heeft een perfecte omtrek voor een kolibrie om gemakkelijk vast te grijpen met zijn drie kleine vingers en één hallux.
Na mijn ontdekking, experimenteerde ik door nog een tomatenkooi toe te voegen bij een ander voederstation. De mannelijke kolibries werden gek en hielden ervan zich beschermd te voelen door de bloeiende planten, samen met de voordelen van het dichter bij het verdedigen van hun voedselbron zijn.
Voor verdere ideeën over het vinden van de beste bloeiende planten voor kolibries, bekijk mijn post over: Verhoog Backyard Hummingbird Activity in 7 Days or Less
Scratching
Scratching is lang niet zo leuk en opwindend als perching, maar is uiterst belangrijk om de persoonlijke hygiëne voor een kolibrie te handhaven. Als ze besmet zijn met mijten, zullen ze kaal worden op de kop als ze niet de mogelijkheid hebben om ze eraf te krabben. Als de mijten verwijderd zijn, groeien de veren na 3 weken weer aan.
Aangezien de poten van de kolibrie kort zijn en geen kniegewricht hebben, kunnen ze moeilijk de top van hun kop bereiken. Daarom maakt de kolibrie gebruik van een interessante manoeuvre: hij laat zijn vleugel naar voren vallen, brengt zijn poot naar achteren en over zijn vleugel, waardoor de afstand die de poot moet reiken korter wordt, zodat hij bij zijn nek, kop en snavel kan tijdens het poetsen. Dit alles gebeurt terwijl de andere poot de kolibrie in evenwicht houdt op een door de wind verwaaid takje.
Als het krabben klaar is, draaien ze de bewegingen om en schuiven hun poot weer onder hun vleugel en blijven met beide poten de tak of landingsplaats stevig vasthouden. Ze herhalen deze beweging meerdere malen gedurende de dag.
Kijk eens naar deze korte video van een krassende kolibrie.
Vechten
Tijdens het vliegen bungelen de poten van een kolibrie meestal onder hen of zijn ze netjes onder hun lichaam weggestopt. Kolibries worden agressief en territoriaal bij het verdedigen van hun nectar of voedselbron. Ze zullen hun voeten en snavel gebruiken om te vechten. Hun lange en puntige snavel is het meest voor de hand liggende wapen, maar ze gebruiken ook hun voeten bij het verdedigen van hun territorium of het afweren van een concurrent.
Since hummingbirds are professional agile aeronautic aviators, a slow motion video is needed to capture and document the behavior of hummingbirds fighting. Een typisch scenario is wanneer kolibrie nr. 1 opvliegt achter kolibrie nr. 2 die comfortabel en rustig op een voederhuisje zit. Kolibrie nr. 1 gebruikt zijn beide poten, klauwen open en grijpt de nek van kolibrie nr. 2 om hem van het voederhuisje af te dwingen. Als deze manoeuvre niet het gewenste effect heeft, kan de agressor zijn snavel als wapen gebruiken om kolibrie #2 te duwen om het gevraagde resultaat te krijgen en zijn kracht en dominantie te benadrukken.
Deze actie gebeurt in het echt zo snel dat het lijkt op niet meer dan een vriendelijk duwtje. Wanneer de actie in slow motion wordt gezien, is het mogelijk de bewegingen te ontleden en precies te zien hoe het vastgrijpen van de nek van de tegenstander de situatie snel domineert en de dader de controle geeft. Dit kan worden vergeleken met een soortgelijke tactiek van een moederkat die haar baby’s in bedwang houdt door ze bij de nek te grijpen.
Wanneer kolibries in de lucht een vete hebben, zullen zij hun voeten gebruiken als barrière of om de tegenstander vast te grijpen tijdens het vechten. Ze zullen hun staartveren uitzetten en inkrimpen om zich groter te doen lijken voor hun rivaal en hun scherpe snavel gebruiken om aan te vallen.
Het vormen van een nest
Vrouwelijke kolibries gebruiken niet alleen hun voeten om roofdieren af te weren, ze comprimeren en configureren hun nest ook om er twee eieren ter grootte van een koffieboon in te leggen.
Het nest van een moeder kolibrie is een delicaat, prachtig architectonisch meesterwerk en tevens een sterke en duurzame omgeving om haar jongen groot te brengen. Bij de voorbereiding van haar nest verzamelt en assembleert ze nestmateriaal met behulp van grassen, dierenvacht, katoenvezels, plantaardig materiaal en kleine twijgjes om een sterke basis te creëren.
Ze zal meerdere malen op pad gaan om nestmateriaal te zoeken en te verzamelen. Als ze terugkomt, met de voorwerpen die perfect zijn voor het bouwen van haar nest in haar snavel, zal ze haar omgeving scannen om er zeker van te zijn dat er geen roofdieren zijn voordat ze haar voorraad strategisch op een specifieke plaats legt en het nauwgezet op zijn plaats stampt met haar voeten.
Het vrouwtje zal haar nest stukje bij beetje bouwen, waarbij ze haar nestmateriaal aflegt met spinnenwebzijde, die de lijm is die het nest samenbindt. Tussendoor gebruikt ze haar voeten in een op- en neergaande “hamer “beweging om haar nest te vormen en te kneden. Het lijkt wel of ze danst, maar ze is hard aan het werk om de basis van haar nest te verstevigen.
Als finishing touch verzamelt ze meer spinnenwebzijde. Met haar snavel wrijft ze over de buitenkant van haar nest om het te verzegelen en duurzamer te maken. Het bouwen van het nest zelf kan vijf tot zeven dagen duren.
Slotgedachten
De kracht van een kolibrie is niet lopen. Ze hebben genoeg andere manieren om hun voeten en poten te gebruiken, zoals op stok zitten, krabben, vechten en een nest bouwen. Wat ze missen aan lopen, maken ze goed met hun kracht, uithoudingsvermogen in hun vleugelspieren en vliegcapaciteiten. Zij hebben bewezen te kunnen evolueren en zich aan te passen aan klimaatveranderingen, want kolibries hebben vele eeuwen overleefd, van de oorspronkelijke pteranodon tot de huidige, kleine kolibrie. Gedurende dit proces zijn ze blijven bijdragen aan onze veranderende omgeving door vruchtbare bestuivers te zijn.
Happy Hummingbird Watching!