Mensen
Hoewel de gesocialiseerde productie het industriële en commerciële leven domineerde na het aan de macht komen van de communisten in 1945, bleef de particuliere sector belangrijk in de landbouw, de ambachtelijke productie en de detailhandel. Ongeveer 70% van de landbouwgrond was in particuliere handen, wat goed was voor ongeveer 50% van de produktie. De particuliere bedrijven waren echter traditioneel van structuur en mentaliteit, en zelfs na de liberalisering van het communistische systeem in 1991 konden zij geen dynamische economische rol spelen.
Toen in 1991 de Joegoslavische burgeroorlog uitbrak, werd de economische positie van Macedonië zeer precair. De republiek was tot dan toe sterk afhankelijk geweest van de Joegoslavische en niet van de buitenlandse markten, en haar aandeel in de Joegoslavische uitvoer was sterk gericht op de landen van het voormalige Sovjetblok, die tegelijkertijd een economische crisis doormaakten. De sancties van de Verenigde Naties tegen het voormalige Joegoslavië (de federatie van Servië en Montenegro) maakten deze moeilijkheden nog erger doordat het goederenvervoer door Macedonië werd belemmerd. Ook een hevig geschil met Griekenland over de naam van de republiek frustreerde Macedonië in zijn streven naar internationale erkenning, waardoor buitenlandse investeringen werden afgeschrikt en economische hervormingen vertraging opliepen. In 2018 was dat geschil opgelost en werd Macedonië officieel de Republiek Noord-Macedonië.
Macedonië was echter al in het midden van de jaren negentig begonnen met het vinden van nieuwe handelspartners en de economie begon te bloeien. Hoewel het bruto binnenlands product (BBP) aan het begin van de 21e eeuw daalde, veerde het snel weer op, en het land doorstond de wereldwijde economische neergang die in 2008 begon, beter dan veel andere landen. Desondanks bleef de werkloosheid hoog, meer dan 30 procent gedurende een groot deel van het eerste decennium van de 21e eeuw.