Prehistoryczny wąż potwór: prawdziwe życie Bazyliszka?
Privacy & Cookies
Ta strona używa plików cookies. Kontynuując, wyrażasz zgodę na ich użycie. Dowiedz się więcej, w tym jak kontrolować pliki cookie.
Jedną z miłych rzeczy dotyczących życia w Wielkiej Brytanii jest to, że jest tam bardzo mało dzikich zwierząt, które zrobią Ci krzywdę. Ale aby być uczciwym, to jest w dużej mierze wynikiem poprzednich pokoleń Brytyjczyków jazdy dzikich zwierząt do wyginięcia. Utrata wilków z Wielkiej Brytanii w XVII wieku oznacza, że najbardziej niebezpiecznymi zwierzętami, jakie nam pozostały, są (wyłączając innych ludzi) konie i krowy, które zabijają około 15 osób rocznie. Dlatego prawdopodobnie spodziewałbyś się, że historia o śmiertelnym wężu terroryzującym uczniów i personel szkockiej szkoły była na pierwszych stronach gazet – szczególnie biorąc pod uwagę, że wąż, o którym mowa, był potworem, znacznie większym niż jakikolwiek inny znaleziony w Wielkiej Brytanii przed.
Cóż, jeśli ta historia brzmi znajomo, to nie dlatego, że widziałeś ją w wiadomościach krajowych lub przeczytaj ją w jakiejkolwiek gazecie. Jeśli widziałeś historię, to prawdopodobnie na dużym ekranie; a jeśli czytałeś o tym, to prawdopodobnie w książce, która wygrała British Book Awards Children’s Book of the Year w 1998 roku. Historia ta to „Harry Potter i Komnata Tajemnic” autorstwa JK Rowling, a szkoła to Szkoła Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. Dla wszystkich, którzy nie znają fabuły (UWAGA: OPÓŹNIONY SPOILER ALERT)- na drugim roku nauki w Hogwarcie Harry Potter walczy z przerażającym wężem zabijającym czarodziejów: bazyliszkiem.
Bazyliszek: King of Serpents: fikcyjny potwór hodowany przez mrocznych czarodziejów i znany zabójca czarodziejów | Image from http://harrypotter.wikia.com/wiki
Bazyliszek jest monstrualnym wężem o długości 50 stóp (ponad 15 m) z ciemnozielonym, łuskowatym ciałem, które jest „grube jak pień dębu”. Ukąszenie jego jadowitych kłów może zabić w ciągu kilku minut; a jakby tego było mało, spojrzenie prosto w jego świecące żółte oczy jest natychmiast śmiertelne. Ta przerażająca bestia żyła w Komnacie Tajemnic, głęboko pod zamkiem Hogwartu przez wieki, tylko po to, by zostać uwolniona pod wpływem Tego-Którego-Imienia-Nie-Wolno-Wymawiać, by siać terror wśród pracowników i uczniów magicznej szkoły.
Ale o wiele większy niż jakikolwiek żyjący wąż – największym jest zielona anakonda, która regularnie osiąga do 5 m długości i może ważyć 70 kg – ogromnym rozmiarom bazyliszka dorównywał prehistoryczny wąż. Titanoboa to największy, najdłuższy i najcięższy gatunek węża, jaki kiedykolwiek odkryto. Skamieniałe kręgosłupy i czaszki, odkopane w 2009 roku, sugerują, że wąż ten osiągał maksymalną długość 12 do 15 m i mógł ważyć około 1135 kg.
Wertep z kręgosłupa Titanoboa karłowacieje jak u dorosłej anakondy zielonej | Image by Kenneth Krysko via Nature
Skamieniałości Titanoboa nie zostały znalezione pod zamkiem w Szkocji, lecz w jednej z największych na świecie kopalni węgla w północno-wschodniej Kolumbii. Skamieniałości pochodzą z okresu około 60-58 milionów lat temu – kilka milionów lat po upadku dinozaurów. I kiedy był żywy, Titanoboa zamieszkiwał rozległą bagnistą dżunglę, która była gorętsza i bardziej wilgotna niż jakikolwiek współczesny południowoamerykański las deszczowy.
Titanoboa był prawdopodobnie na szczycie łańcucha pokarmowego w prehistorycznych bagnach, które dzielił z gigantycznymi krokodylami i żółwiami | Image by Jason Bourque via Smithsonian magazine
Titanoboa był panem tej prehistorycznej dżungli-bagna i przerażającym drapieżnikiem, zdolnym do zjedzenia każdego zwierzęcia, które wpadło mu w oko. W przeciwieństwie do fikcyjnego bazyliszka, ten mega-wąż nie używał jadowitych kłów ani śmiertelnego spojrzenia, by zabić swoją ofiarę. Zamiast tego, podobnie jak dzisiejsza anakonda czy boa dusiciel, Titanoboa prawdopodobnie zastawiał zasadzki na swoje ofiary: najpierw chwytał je szczękami, a następnie owijał swoją niezrównaną długość wokół ofiary i ściskał, aż ta udusiła się na śmierć. Podobnie jak najcięższy ze współczesnych węży: anakonda zielona, Titanoboa prawdopodobnie spędzał większość czasu w wodzie i prawdopodobnie poruszał się szybciej podczas pływania niż podczas pełzania po suchym lądzie. Chociaż nie jest jasne, co dokładnie zjadł Titanoboa, jego wodny świat był dzielony z innymi gigantycznymi gadami – żółwiami wielkości stołów kuchennych i starożytnymi krewnymi krokodyli – które stałyby się łatwą zdobyczą dla tego monstrualnego węża.
Ale Titanoboa wyginął i na szczęście petryfikujący bazyliszek ze świata Harry’ego Pottera jest wyraźnie fikcyjny, możliwe jest, że ewolucja mogłaby zobaczyć powrót gigantycznych węży. Uważa się, że ogromne rozmiary Titanoboa są wynikiem gorętszego klimatu – wyższe temperatury pozwalają „zimnokrwistym” gadom rosnąć do większych rozmiarów. Jako takie, ze zmianami klimatycznymi zwiększającymi globalną temperaturę na całym świecie – w tym w tropikach, biorąc pod uwagę wystarczającą ilość czasu, „Titanoboa 2.0” jest zdecydowaną możliwością.
Teraz, lubię gigantyczne prehistoryczne węże. I lubię dinozaury. Ale który jest lepszy?
Jest tylko jeden sposób, by się przekonać…
…WALKA!*
http://www.youtube.com/watch?v=gVMCuZZ3XKk,&w=500
Interesujący link:
WIELKA OGLĄDALNOŚĆ | Titanoboa : Monster Snake (Full Episode) na Smithsonian Channel przez YouTube
*For those who don't know - this is a tribute to one of my favourite TV guilty pleasures.
.