Wat is het verband tussen inflatie en rentetarieven?

Wat is het verband tussen inflatie en rentetarieven?

Inflatie en rentetarieven zijn vaak met elkaar verbonden en worden vaak genoemd in de macro-economie. Inflatie is het tempo waarin de prijzen van goederen en diensten stijgen. In de VS is het rentetarief (het bedrag dat een kredietgever een kredietnemer in rekening brengt) gebaseerd op de federal funds rate, die door de Federal Reserve wordt bepaald. Het Federal Reserve System is de centrale bank van de VS en wordt soms ook gewoon Fed genoemd.

De Fed probeert het inflatiecijfer te beïnvloeden door het doel voor de federal funds rate vast te stellen en aan te passen. Dit instrument stelt de Fed in staat de geldhoeveelheid naar behoefte uit te breiden of in te krimpen, wat van invloed is op de beoogde werkgelegenheid, stabiele prijzen en een stabiele economische groei.

Inverse correlatie tussen rente en inflatie

In een systeem van fractional reserve banking hebben rente en inflatie de neiging omgekeerd gecorreleerd te zijn. Deze relatie vormt een van de centrale leerstukken van het hedendaagse monetaire beleid: Centrale banken manipuleren de korte rente om het inflatietempo in de economie te beïnvloeden.

De onderstaande grafiek toont de omgekeerde correlatie tussen rente en inflatie. In de grafiek verwijst CPI naar de consumentenprijsindex, een maatstaf die veranderingen in de prijzen bijhoudt. Veranderingen in de CPI worden gebruikt om perioden van inflatie en deflatie vast te stellen.

In het algemeen geldt dat als de rente daalt, meer mensen meer geld kunnen lenen. Het gevolg is dat consumenten meer geld te besteden hebben. Hierdoor groeit de economie en neemt de inflatie toe.

Het omgekeerde geldt voor stijgende rentetarieven. Als de rente stijgt, hebben consumenten de neiging te sparen omdat het rendement van sparen hoger is. Omdat er minder besteedbaar inkomen wordt uitgegeven, vertraagt de economie en neemt de inflatie af.

Om beter te begrijpen hoe de relatie tussen inflatie en rente werkt, is het belangrijk om het banksysteem, de kwantiteitstheorie van geld en de rol van rentevoeten te begrijpen.

De delicate dans van inflatie en BBP

Fractional Reserve Banking

Er is momenteel een fractional reserve banking-systeem van kracht. Als een sterk vereenvoudigde demonstratie van de groei van de geldhoeveelheid, stel dat wanneer iemand $100 bij de bank stort, hij een vordering op die $100 behoudt. De bank kan die dollars echter uitlenen op basis van de door de centrale bank vastgestelde reserveratio. Als de reserveratio 10% is, kan de bank de overige 90% (in dit geval dus $90) uitlenen. Een fractie van 10% van het geld blijft in de bankkluizen.

Zolang de daaropvolgende lening van $90 uitstaat, zijn er twee vorderingen van in totaal $190 in de economie. Met andere woorden, de geldhoeveelheid is toegenomen van $100 tot $190.

Kwantiteitstheorie van het geld

In de economie stelt de kwantiteitstheorie van het geld dat vraag en aanbod van geld de mate van inflatie bepalen. Als de geldhoeveelheid toeneemt, stijgen de prijzen. Dit komt doordat elke individuele munteenheid minder waard wordt.

Hyperinflatie is een economische term die wordt gebruikt om extreme inflatie te beschrijven. In een omgeving waar hyperinflatie heerst, zijn de prijsstijgingen snel en ongecontroleerd. Terwijl centrale banken over het algemeen streven naar een jaarlijks inflatiecijfer van ongeveer 2% tot 3% (dit wordt beschouwd als een aanvaardbaar percentage voor een gezonde economie), gaat hyperinflatie veel verder dan dit. Landen met hyperinflatie hebben soms een inflatie van 50% of meer per maand.

Rentetarieven, sparen, lenen en inflatie

Het rentet rentetarief bepaalt de prijs van het aanhouden of uitlenen van geld. Banken betalen een rente op spaargeld om depositohouders aan te trekken. Banken ontvangen ook een rente voor geld dat wordt uitgeleend uit hun deposito’s.

Wanneer de rente laag is, hebben particulieren en bedrijven de neiging meer leningen te vragen. Elke banklening vergroot de geldhoeveelheid in een fractioneel reserve banksysteem. Volgens de kwantiteitstheorie van geld, verhoogt een groeiende geldhoeveelheid de inflatie. Lage rentetarieven resulteren dus meestal in meer inflatie. Hoge rentetarieven hebben de neiging de inflatie te verlagen.

Hoewel dit een zeer vereenvoudigde versie van de relatie is, maakt het duidelijk waarom rentetarieven en inflatie de neiging hebben omgekeerd gecorreleerd te zijn.

Het Federal Open Market Committee

Het Federal Open Market Committee (FOMC) komt acht keer per jaar bijeen om de economische en financiële omstandigheden te beoordelen en besluiten te nemen over het monetaire beleid. Met monetair beleid worden de maatregelen bedoeld die van invloed zijn op de beschikbaarheid en de kosten van geld en krediet. Tijdens deze vergaderingen worden de doelstellingen voor de korte rente bepaald.

Met behulp van economische indicatoren zoals de consumentenprijsindex (CPI) en de producentenprijsindexen (PPI) zal de Fed rentestreefcijfers vaststellen die bedoeld zijn om de economie in evenwicht te houden. Door de rentestreefcijfers naar boven of beneden bij te stellen, probeert de Fed de beoogde werkgelegenheidscijfers, stabiele prijzen en stabiele economische groei te realiseren. De Fed verhoogt de rente om de inflatie terug te dringen en verlaagt de rente om de economische groei te stimuleren.

Beleggers en handelaren houden de rentebesluiten van het FOMC nauwlettend in de gaten. Na elk van de acht FOMC-vergaderingen wordt een aankondiging gedaan over het besluit van de Fed om de belangrijkste rentetarieven te verhogen, te verlagen of te handhaven. Sommige markten kunnen vooruitlopen op de verwachte rentewijzigingen en in reactie op de eigenlijke aankondigingen in beweging komen. Zo stijgt de Amerikaanse dollar doorgaans in reactie op een renteverhoging, terwijl de obligatiemarkt daalt in reactie op renteverhogingen.