Duurzame energie
3.2 Duurzame benadering van energiebeheer
Vorige ervaring, theorie en praktijk wijzen duidelijk op de noodzaak om speciale mechanismen te ontwikkelen die gericht zijn op een goed beheer van energie in alle stadia en op alle niveaus en in alle tijdsbestekken. De noodzaak van energiebeheer bestaat al sinds de oudheid in verschillende vormen, maar pas de moderne wetenschap en managementpraktijken, met inachtneming van de beginselen van duurzame ontwikkeling, hebben een adequaat kader geboden voor de verwezenlijking van duurzaam energiebeheer.
Bij het ontwerpen van duurzaam energiebeheer moet worden uitgegaan van het breedste kader dat de processen op dit gebied definieert. Dit heeft in de eerste plaats betrekking op twee uiterst belangrijke factoren: de omvang van het strategische vraagstuk dat moet worden aangepakt en de geschatte tijd die nodig is om de voorgestelde strategie van energiebeheer uit te voeren. Een duurzame aanpak van de energiehuishouding is ontstaan door de twee kenmerken die meer bepalend zijn dan de talrijke veranderingen die de mensheid in de loop van de geschiedenis heeft doorgemaakt.
De tijdsdimensie van de energieproblematiek wordt bijzonder benadrukt en bepaalt in hoge mate de wijze van energiebeheer, alsmede de gevolgen die daaruit kunnen voortvloeien. Het voorzien in de vraag naar energie heeft gedurende de hele geschiedenis van de moderne mensheid bestaan, en de behoeften zijn toegenomen naarmate de energiebronnen sneller en efficiënter werden geëxploiteerd, maar de situatie aan het einde van de twintigste eeuw heeft geleid tot de noodzaak om de trend van ongecontroleerd energieverbruik te heroverwegen, af te remmen en opnieuw te definiëren op de manieren die in overeenstemming zouden zijn met het concept van duurzame ontwikkeling.
De toekomst van het energiebeheer wordt in zekere zin bepaald door een duidelijke vastbeslotenheid om de exploitatie van niet-hernieuwbare hulpbronnen af te remmen, energie efficiënt te gebruiken en alle energiegebruikers ervan bewust te maken dat zij zich moeten aanpassen aan de nieuwe manier van zakendoen en denken.
Deze fundamentele veranderingen in het energiebeheer zijn uiterst complex, veelomvattend en verbonden met een aantal kleinere en grotere veranderingen op alle gebieden van de menselijke activiteiten. Het is noodzakelijk de bestaande wetgeving te herdefiniëren, passende strategieën op mondiaal en nationaal niveau vast te stellen en de bedrijfsvoering van elke bedrijfsentiteit en individuele consument aan te passen.
Naast de tijd die nodig is om strategieën voor duurzaam energiebeheer toe te passen, is het voor de keuze van het type strategische uitvoering noodzakelijk de omvang van het strategische probleem in aanmerking te nemen. Het energieprobleem is mondiaal en wordt gekenmerkt door een aantal factoren die hoofdzakelijk verband houden met de toename van de wereldwijde behoefte aan energie, de ongelijke verdeling van de energiebronnen en de grote mate van afhankelijkheid van de mensen van de energie die zij tot hun beschikking hebben. Problemen met energie leiden tot kleine of grote problemen in de economie, de samenleving, de betrekkingen tussen landen, en de betrekkingen in de wereldgemeenschap. Verwacht wordt dat deze problemen in de toekomst zullen toenemen en complexer zullen worden. Het is dan ook zeer juist te veronderstellen dat het energieprobleem een van de grootste en meest complexe strategische problemen van dit moment is.
Retend op het tijdsbestek en met een inschatting van de omvang van het energieprobleem, kunnen de volgende suggesties worden gedaan voor de implementatie van duurzaam energiebeheer, zoals weergegeven in figuur 3.5.
Figuur 3.5. De soorten mogelijke implementaties van de strategie van duurzaam energiebeheer
Wanneer een bedrijf te maken heeft met kleine problemen (kleine energieverbruikers) en er voldoende tijd beschikbaar is, kan de implementatie van de strategie evolutionaire of geleidelijke (incrementele) veranderingen omvatten. Als de problemen waarmee een bedrijf wordt geconfronteerd klein zijn, maar de periode waarin de problemen moeten worden opgelost kort is, wat vaak het geval is wanneer nieuwe wettelijke regelingen worden aangenomen die veranderingen in het energieverbruik scherp definiëren, worden de activiteiten door het management uitgevoerd (managementinterventie) direct daar waar de problemen zijn ontstaan.
Als het bedrijf een grote producent of verbruiker van energie is, is het noodzakelijk om zorgvuldig de methode van implementatie van de strategie van het duurzame beheer van energie te kiezen. Afhankelijk van de tijd die de organisatie heeft om het probleem op te lossen, zijn er twee mogelijke strategieën. Als het bedrijf een lange periode heeft en de problemen die zich voordoen groot zijn, is een sequentiële interventie, d.w.z. een interventie in fasen, vereist. Als de problemen echter niet kunnen wachten om te worden opgelost, wordt een complexe interventie toegepast, en moet het management van het bedrijf de veranderingen in alle delen van het bedrijf synchroniseren (aanpassen).
De veranderingen in het nationale energiebeheer hangen grotendeels af van de hulpbronnen waarover het land beschikt en de manier waarop energie wordt besteed. In de strategie van duurzame ontwikkeling worden energieproblemen in het algemeen gedefinieerd als problemen die te veel tijd vergen om te worden opgelost, d.w.z. langer dan de levensduur van de huidige generatie. Het energieprobleem zal in de toekomst voor onbepaalde tijd deel uitmaken van de mensheid.
De gekozen strategie van duurzame energiehuishouding is een uiterst complex proces dat door vele factoren wordt beïnvloed. Anderzijds is het, ongeacht de duidelijke omschrijving van de voorgestelde modellen voor energiebeheer, vaak niet mogelijk een bepaalde strategie te kiezen en uit te voeren zonder tussentijdse wijzigingen en aanpassingen. Bovendien zijn de veranderingen op energiegebied talrijk en divers, en hun invloed op het duurzame beheer van energie gaat vaak gepaard met een reeks economische en politieke veranderingen. Vanwege deze problemen is het moeilijk om duidelijk te definiëren wat duurzaam energiebeheer eigenlijk is. Elke mogelijke definitie kan worden geherdefinieerd en gewijzigd afhankelijk van vele factoren.
Energiebeheer kan worden gedefinieerd als het proces van planning, sturing, uitvoering en controle van het proces van opwekking, transport en verbruik van energie. Energiebeheer is een zekere synthese van energie en het concept van modern beheer, d.w.z. de toepassing van moderne hypotheses inzake beheer in de energiesector. Bij het formuleren van de belangrijkste hypotheses op het gebied van energiebeheer gaat modern beheer uit van de veronderstelling dat het mogelijk is de energiestabiliteit te behouden en te handhaven voor de huidige en toekomstige generaties. Daarom kan modern energiebeheer worden gezien als een soort synthese van de drie exacte wetenschappen: energie-industrie, duurzame ontwikkeling en beheer, die onderling verbonden zijn en elkaar wederzijds beïnvloeden, zoals blijkt uit figuur 3.6.
Figuur 3.6. De belangrijkste concepten van duurzaam energiebeheer
Duurzaam energiebeheer is een nieuw concept, een nieuw idee en een nieuwe aanpak, die veel veranderingen vereist in de traditionele manier van begrijpen en interpreteren van energiebeheer op alle niveaus. Duurzaam energiebeheer integreert vele kenmerken van het milieu en kan daarom niet worden geïnterpreteerd als een concept dat eens en voor altijd wordt aangenomen en gedefinieerd, maar moet voortdurend worden gewijzigd en aangepast aan de veranderingen op de drie gebieden die het definiëren, en aan het specifieke land of de specifieke regio waar het is toegepast. In principe wordt het begrip duurzaam energiebeheer gedefinieerd aan de hand van de volgende parameters:
–
Beheer, d.w.z, aanvaarde theorieën, bestaande ervaring, overheidsvoorschriften, bedrijfsoriëntatie, de eisen van alle belanghebbenden, de mate van onderwijs, bewustzijn en betrokkenheid, alsmede de algemene oriëntatie op maatschappelijk verantwoord ondernemen;
–
Energie-industrie, wetgeving, bestaande energiebronnen, nieuwe energiebronnen, energie-efficiëntieniveau, het niveau van technologische ontwikkeling, productie- en verbruiksniveaus, systeemstabiliteit, connectiviteit met andere systemen, en de mate van zelfvoorziening; en
–
Duurzame ontwikkeling, d.w.z., aanvaarding van het concept op staatsniveau, de ratificatie van internationale overeenkomsten, de parameters van de nationale strategie voor duurzame ontwikkeling, en de lijst van prioriteiten.
Daaruit volgt dat duurzaam energiebeheer kan worden gedefinieerd als het proces van energiebeheer dat is gebaseerd op fundamentele beginselen van duurzame ontwikkeling. Duurzaam energiebeheer moet derhalve worden beschouwd als een concept dat sterk verschilt van het traditionele beheer, waarbij de noodzaak van behoud, herstel en besparing van energiebronnen grotendeels werd veronachtzaamd. Aldus ontwikkeld is het concept van duurzaam energiebeheer een belangrijke mondiale verandering waarvan de effecten overal ter wereld voelbaar zijn en grote veranderingen in gedrag en denken van verantwoordelijke instellingen en individuen vereisen. Daarom kan het concept van duurzaam energiebeheer worden gezien als een uitdaging van de moderne mensheid, die mogelijkheden opent voor voorstellen en ontwikkeling van talrijke oplossingen die gevolgen op lange termijn zullen hebben voor de ontwikkeling van de menselijke samenleving als geheel.
De enige mogelijke manier om het probleem van duurzaam energiebeheer te benaderen is door de wetenschappelijke verworvenheden en praktische ervaring te respecteren en rekening te houden met de bijzondere kenmerken van het onderwerp dat het energiebeheer op duurzame wijze initieert, aanvaardt en implementeert. In het algemeen behelst duurzaam energiebeheer de uitvoering van een aantal verschillende activiteiten die erop gericht zijn concrete doelstellingen van duurzame ontwikkeling in de praktijk van produktie, transmissie en verbruik van energie te brengen.
Vanuit het oogpunt van traditioneel gemeten sociale en economische ontwikkeling is de uitvoering van die maatregelen en activiteiten het belangrijkst die in minder tijd de meest doeltreffende resultaten opleveren, maar met betrekking tot de beginselen van duurzaamheid wordt het tijdsvereiste van minder belang. Activiteiten die kwaliteitsresultaten opleveren zijn aanvaardbaar, ongeacht de tijd die nodig is om de positieve effecten op te sporen en te meten.
Gezien de complexiteit en de mondiale reikwijdte van het moderne bedrijfsleven, en rekening houdend met een aantal problemen en meningsverschillen in termen van mondiale trends en ontwikkelingsprioriteiten, kan duurzaam energiebeheer niet worden gedefinieerd aan de hand van een reeks strikt omschreven activiteiten die moeten worden ondernomen. De moderne wetenschap en de hedendaagse praktijk tonen aan dat de activiteiten op het gebied van strategisch en operationeel management, evenals de verbetering van de kwaliteit en maatschappelijk verantwoord ondernemen, absoluut noodzakelijk zijn geworden in termen van implementatie van het concept duurzaam energiebeheer.
Theoretisch vertegenwoordigt het probleem de “kloof tussen de huidige en de gewenste toestand”. Met dit in het achterhoofd is het noodzakelijk de juiste veranderingen door te voeren en de juiste activiteiten te ondernemen die een bedrijf of een gemeenschap naar een energetisch duurzame bedrijfsvoering leiden en daarmee de problemen van die aard oplossen. De stadia van een meer verantwoorde bedrijfsvoering zijn de volgende:
–
Opsporing van problemen (als diagnostische activiteit) is een specifiek stadium voor elk bedrijf, omdat elk bedrijf gekenmerkt wordt door een aantal verschillen en bijzonderheden ten opzichte van andere bedrijven. Als het management van het bedrijf als gewenste toestand de invoering van energie-duurzame bedrijfsvoering op een bepaald niveau (of volledig) vaststelt, moet dit in overeenstemming zijn met het vermogen om de eigen sterke punten in te schatten en de eigen zwakke punten te definiëren. Dit is het stadium van het stellen van doelen in het bedrijf dat in hoge mate alle andere activiteiten bepaalt.
–
Identificatie van ontwikkelingsmogelijkheden omvat het voorspellen van activiteiten die kunnen worden uitgevoerd om de doelen te bereiken die betrekking hebben op energie-efficiënte bedrijfsvoering. Bij het voorspellen van de manieren waarop het mogelijk is de gestelde doelen te bereiken, moet elke optie zorgvuldig worden uitgewerkt en realistisch worden ingeschat. In dit stadium kan de ervaring van andere bedrijven in een soortgelijke situatie nuttig (maar niet cruciaal) zijn.
–
De selectie van de meest geschikte optie leidt tot het bereiken van het doel – energieverantwoord ondernemen. Deze fase omvat het nemen van passende beslissingen (uit verschillende aangeboden opties) die de toekomstige gedragslijn bepalen.
–
De uitvoering van de gekozen methode om het doel te bereiken omvat een reeks activiteiten en vereist de inzet van bepaalde menselijke hulpbronnen, financiële middelen en tijd.
–
Controle en correctie van de vastgestelde tekortkomingen is een noodzakelijke activiteit die voortdurend moet worden uitgevoerd om onregelmatigheden en zwakke punten te corrigeren die verschijnen, hoe gedetailleerd de activiteiten ook waren gepland.
–
Het bereiken van het doel, waarmee de onderneming een hoger niveau van energieverantwoordelijkheid bereikt, waarover alle belanghebbenden moeten worden geïnformeerd, voornamelijk consumenten, eigenaren en de gemeenschap.
–
Opsporing van (nieuwe) problemen, waardoor de activiteiten weer aan het begin komen te staan, en de onderneming ernaar streeft dat de activiteiten met betrekking tot de verbetering van ecologisch geschikt ondernemen continu worden uitgevoerd.
In elk bedrijf moet de betrokken dienst de situatie in het milieu, die vooral verband houdt met nieuwe eisen voor energieverantwoord ondernemen (meestal afkomstig van consumenten en wetgevers), in het oog houden en de eerder genoemde activiteiten in gang zetten. In alle fasen die leiden tot de verwezenlijking van milieuverantwoorde bedrijven moet het gehele managementteam worden betrokken, en zo nodig kunnen beroepsmensen worden ingeschakeld.
Duurzame ontwikkeling zelf is een soort strategie voor de ontwikkeling van de mensheid die niet door tijd wordt beperkt. Zij is onderhevig aan veranderingen en aanpassingen. De effecten van een dergelijke ontwikkeling kunnen op een bepaald moment nauwkeurig worden gemeten, maar in tegenstelling tot traditioneel beheer is er geen strikte gerichtheid op het bereiken van doelstellingen. In feite is duurzame ontwikkeling niet gedefinieerd in tijd en ruimte en gaat het om voortdurende verbeteringen, zodat het niet mogelijk is om een bepaald doel te bereiken en vervolgens de uitvoering van het beheersproces van duurzame ontwikkeling te stoppen. Duurzame ontwikkeling is geen doel op zich. Het is een proces waarvan de doelstellingen voortdurend worden geherdefinieerd en gecorrigeerd.
Het definiëren van het proces van duurzame ontwikkeling dwingt tot het toepassen van bepaalde traditionele strategische managementactiviteiten, die de implementatie en controle van het proces in een onbeperkte tijd mogelijk maken. Duurzaam energiebeheer is geen eenvoudige toepassing van traditioneel strategisch beheer, maar impliceert een wijziging ervan, die heeft geleid tot de ontwikkeling van een uniek model van duurzaam beheer dat verschilt van het traditionele model. Tegelijkertijd wordt de noodzaak van de toepassing ervan in het geval van duurzaam beheer op energiegebied sterk in twijfel getrokken.
Om een strategie voor de ontwikkeling van duurzame energie te ontwerpen is het noodzakelijk specifieke prioriteiten voor ontwikkeling te stellen. Er zijn vijf prioritaire basisprogramma’s voorgesteld, die qua programma-inhoud uiteenlopen, maar elkaar aanvullen vanuit het oogpunt van coördinatie van de werking en ontwikkeling van het gehele energiesysteem, d.w.z. de energieproduktiesectoren en de energieverbruikssectoren en een geleidelijke maar consequente verwezenlijking van de doelstellingen die bij de uitvoering van de voorgestelde strategie worden bevorderd. De prioriteiten zijn de volgende:
–
De eerste prioriteit is de continuïteit van de technologische modernisering van de bestaande centrales/systemen/bronnen, in de sectoren aardolie, aardgas, steenkool uit bovengrondse en ondergrondse mijnbouw, de sector elektrische energie, met produktie-installaties en -voorzieningen : thermische, hydro- en verwarmingscentrales en transmissie- of distributiesystemen, en een sector verwarmingsenergie – stadsverwarmingscentrales en industriële elektriciteitscentrales.
–
De tweede prioriteit is het rationeel gebruik van energie van goede kwaliteit en de verhoging van de energie-efficiëntie bij de produktie, de distributie en het gebruik van energie door de eindgebruikers van energiediensten.
–
De derde specifieke prioriteit is het gebruik van NRSE (nieuwe duurzame energiebronnen) en nieuwe energie-efficiënte en milieuvriendelijke energietechnologieën en -toestellen/apparatuur voor energiegebruik.
–
De vierde specifieke prioriteit van de spoedeisende investeringen in nieuwe energiebronnen, met nieuwe gastechnologieën (gecombineerde thermische gas-stoomcentrales).
–
De vijfde specifieke prioriteit van de ontwikkeling op lange termijn en de regionale strategische prioriteit, de bouw van nieuwe energie-infrastructuurvoorzieningen en elektrische kracht- en warmtebronnen binnen de energiesector, alsmede kapitaalintensieve energie-infrastructuur.
In overeenstemming met de genoemde prioriteiten, waarvan de uitvoering de verwezenlijking van duurzame energiesystemen in de wereld mogelijk maakt, is het noodzakelijk de uitvoering ter hand te nemen van lokale en nationale programma’s die zullen worden vastgesteld in overeenstemming met de nieuwe benadering van het strategisch beheer van energie. De traditionele benadering van strategisch beheer is echter niet volledig aanvaardbaar voor de doeleinden van duurzaam beheer.
De eigenlijke resultaten van het planningsproces moeten concrete acties zijn (tenuitvoerlegging van de strategie). Planningsbesluiten zijn slechts een tussenstadium van het planningsproces. Door de uitvoering van de strategie zet de onderneming ideeën om in concrete realisaties. In het proces van strategie-ontwikkeling zijn ondernemerschap en visionaire kwaliteiten van leiders vereist, terwijl in het proces van uitvoering vaardigheden van human resources nodig zijn om de gestelde doelen te bereiken. Het moderne bedrijfsleven wordt gekenmerkt door voortdurende verandering. De omvang van het door verandering veroorzaakte probleem en de tijd die nodig is om het probleem op te lossen, bepalen de complexiteit en de snelheid van de uitvoering van de strategie. Afhankelijk van de omvang van de onderneming en de managementstijl zijn er verschillende benaderingen om de strategie uit te voeren. Elk van de benaderingen heeft voor- en nadelen, en het is de taak van het strategisch management om, afhankelijk van de omvang van de veranderingen als gevolg van de implementatie van de gekozen strategie en van andere omstandigheden, te beslissen op welke wijze de strategie zal worden geïmplementeerd.
De implementatie van strategische oriëntatie is niet één enkel proces, maar een proces dat de beschikbaarstelling en toewijzing van middelen, het scheppen van organisatorische, procedurele, motiverende en andere voorwaarden, en de ontwikkeling van een reeks individuele plannen voor het ondernemen en coördineren van activiteiten voor de verwezenlijking van deze doelen omvat. De uitvoering van de strategie is een complex proces van het scheppen van voorwaarden en het integreren van activiteiten om resultaten te bereiken. Voor een goed beheer van de activiteiten is het noodzakelijk de verantwoordelijkheid en het gezag te specificeren om de taken en de begroting vast te stellen en deze aan de dragers toe te wijzen via een systeem van coördinatie en algemeen beheer van het uitvoeringsproces. In dit geval wordt de nadruk gelegd op globale kwesties die van invloed zijn op de uitvoering van de strategie.
Duurzaam energiebeheer is een uiterst complex proces, zowel wat de planning als de uitvoering betreft. De implementatie zelf van duurzaam energiebeheer in de praktijk heeft de volgende hoofdkenmerken die het kenmerken en onderscheiden van traditioneel beheer:
–
De implementatie is uiterst veeleisend. De overgang van een traditionele naar een duurzame energiehuishouding vereist de vaststelling en uitvoering van een aantal ingrijpende veranderingen, zowel in het denken als in de wijze van uitvoering en meting van de financiële effecten. Als alle geplande activiteiten worden uitgevoerd in overeenstemming met wetenschappelijke en praktische aanbevelingen, is de kans nog steeds groot dat de realisatie zelf niet volledig effectief zal zijn en bepaalde doelen niet zal bereiken. De bestuurspraktijk houdt in dat een implementatie die ten minste tweederde van de gestelde doelen bereikt, als zeer succesvol kan worden beschouwd. Als het gaat om dergelijke complexe veranderingen, zoals de overgang naar een duurzame energiehuishouding, is de mate van succes meestal nog lager.
–
De implementatie is een langetermijnproces. Elke grote strategische verandering op welk gebied van menselijke activiteit dan ook vergt voldoende tijd en de effecten ervan zijn meestal pas na meer dan tien jaar zichtbaar. De overgang naar een duurzaam energiebeheer vormt in dit opzicht geen uitzondering. Er kan zelfs worden gesteld dat volgens het tijdscriterium een dergelijke strategische verandering zelfs nog veeleisender is. De geplande activiteiten duren meestal minstens tien jaar, en de uitvoering zelf, waarna je de effecten kunt meten, duurt minstens even lang. Duurzaam energiebeheer is dan ook een proces dat uiterst zorgvuldig beheer, inzet, nauwkeurigheid, continuïteit en een duidelijke betrokkenheid van alle deelnemers vereist.
–
De uitvoering is multidisciplinair. Het probleem om voldoende energie te leveren voor de behoeften van de moderne mensheid is een van de grootste problemen van dit moment. Het zal in grote mate de richting en de intensiteit van de ontwikkeling van de planeet in de toekomst bepalen. Alleen al de aanvaarding van het begrip duurzame ontwikkeling vergt veel tijd en gaat gepaard met een aantal moeilijkheden, en de overgang naar een duurzame energiehuishouding is slechts één van de doelstellingen van duurzame ontwikkeling, die ook verband houdt met een aantal politieke, economische en andere kenmerken. Het is noodzakelijk een aantal belanghebbenden op zowel lokaal als nationaal niveau hierbij te betrekken. Het probleem van een toereikende energievoorziening die niet te duur is, niet te veel vervuiling veroorzaakt en zowel kwantitatief als kwalitatief toereikend is, is een van de meest complexe problemen van de moderne ontwikkeling, omdat energie rechtstreeks van invloed is op de mogelijkheid om de meeste menselijke activiteiten te verwezenlijken. Daarom moeten bij de oplossing van dit probleem alle belanghebbenden worden betrokken: industrie, diensten, landbouw, wetgeving, uitvoerende instanties, en alle deelnemers aan het proces van het oplossen van economische, milieu-, energie-, ontwikkelings-, sociale en andere problemen.
–
De uitvoering vereist een sterke IT-ondersteuning. De traditionele manier om de werkzaamheden van de energiesector te beheren omvat de verplichte toepassing van moderne IT-instrumenten en softwareondersteuning, maar de overgang naar duurzaam energiebeheer is een nog veeleisender proces. Het omvat specifieke modellering van de relaties tussen productie en verbruik van energie uit verschillende bronnen en toezicht op de vervuiling. De moderne trend dwingt tot rationeel energiegebruik en energiebesparing op alle niveaus. De ondersteuning door informatietechnologieën is het enige hulpmiddel.
–
De tenuitvoerlegging vereist een specifieke inzet van menselijke hulpbronnen. Tot dusverre zijn de energiebeheerprocessen niet bijzonder veeleisend geweest in termen van inzet van menselijke hulpbronnen. De betrokkenheid van professionals in de energiesector is technisch noodzakelijk en daarom voldoende. In wezen integreert duurzame ontwikkeling in de eerste plaats kennis op het gebied van milieu, economie en energie en vereist het de inschakeling van deskundigen op deze gebieden. Bovendien is het noodzakelijk mensen in te schakelen die volledig opgeleid zijn om vraagstukken op het gebied van duurzame ontwikkeling en dus ook de modellering van de ontwikkeling van de energiesector te volgen.
–
De uitvoering is onderhevig aan vele invloeden. De ontwikkeling van de mensheid en de activiteiten van de mensen hebben altijd gepaard gegaan met het verbruik van bepaalde hoeveelheden energie. Vooruitgang is nooit mogelijk geweest zonder een voldoende hoeveelheid beschikbare energie. Anderzijds heeft de vooruitgang van de mensheid geleid tot een groot aantal economische, ecologische, culturele en vele andere problemen. De energiecrisis en de grote afhankelijkheid van de mens van de beschikbare energie benadrukken de problemen op dit gebied en maken ze tot topprioriteit. De toekomstige ontwikkeling moet in staat zijn voldoende energie te leveren zonder buitensporige vervuiling te veroorzaken. Elke verandering op energiegebied heeft gevolgen voor alle actoren van het sociale en economische leven, zodat hun eisen en inspanningen bijzondere aandacht verdienen. Moderne processen voor de totstandkoming van het ontwikkelingsbeleid omvatten overleg met alle belanghebbenden, hetgeen de toch al moeilijke overgang naar een duurzaam energiebeheer nog moeilijker maakt.
–
De uitvoering heeft aanvankelijk een negatief financieel effect. De noodzaak om over te schakelen op een duurzaam energiebeheer is in de eerste plaats ontstaan als gevolg van het toegenomen bewustzijn van de milieuverontreiniging die door de produktie en het verbruik van energie wordt veroorzaakt. De noodzakelijke aanpassing impliceert de overgang naar nieuwe energiebronnen, die zich meestal nog in het onderzoeksstadium bevinden, of waarvan de exploitatie ontoereikend is, zodat een duidelijke conclusie niet mogelijk is. De overgang naar een nieuwe manier van energiebeheer is noodzakelijk en vindt plaats op het moment dat de noodzakelijke voorwaarden nog niet aanwezig zijn. Sommige technische oplossingen zijn niet doeltreffend genoeg, de exploitatie is onzeker, de distributie is moeilijk, de wetgeving is vaak ontoereikend, en er zijn vooraf geen financiële investeringen gepland die extreem hoog zijn. Duurzaam energiebeheer is ontstaan als gevolg van het bewustzijn van de mensheid dat energie een beperkte hulpbron is; de verschuiving is reeds begonnen, hoewel er geen duidelijke oplossingen zijn voor diverse problemen die zich in het overgangsproces voordoen. In veel gevallen schrijft de wetgeving de overgang naar de produktie van bepaalde hoeveelheden energie uit duurzame bronnen voor, zonder te voorzien in manieren om dat te realiseren.
De overgang naar een duurzaam energiebeheer brengt dan ook de noodzaak van aanzienlijke financiële investeringen met zich mee, waarbij er geen duidelijke voorspellingen zijn over hoe lang het zal duren voordat deze investeringen zullen renderen, hoewel het vrij duidelijk is dat alle investeringen van dit type op de lange termijn zijn gericht. Daarom heeft de overgang naar een duurzame energiehuishouding in de beginjaren meestal min of meer negatieve financiële effecten, omdat er aanzienlijke investeringen voor nodig zijn en de productie van energie uit deze bronnen gering is en dus weinig inkomsten oplevert.