NASA’s Voyager 2-sonde staat er tot 2021 alleen voor in de interstellaire ruimte

NASA’s Voyager 2-sonde zal de komende 11 maanden of zo voor zichzelf moeten zorgen in de interstellaire ruimte.

NASA is bezig met het upgraden van de 230 voet brede (70 meter) radioschotel in Australië die missieteamleden gebruiken om opdrachten te sturen naar Voyager 2, die in 1977 is gelanceerd en in november 2018 de interstellaire ruimte is binnengegaan. Voyager 2 zal op zichzelf zijn totdat dat werk in januari 2021 klaar is, hoewel het ruimtevaartuig nog steeds in staat zal zijn om wetenschappelijke gegevens naar huis te stralen.

Maar maak je niet te veel zorgen over Voyager 2; het zou in staat moeten zijn om zijn uitgebreide isolatie aan te kunnen, zeiden missieteamleden.

Related: Voyager op 40: 40 foto’s van NASA’s epische ‘grand tour’-missie

“We hebben het ruimtevaartuig teruggezet in een staat waarin het prima zal zijn, ervan uitgaande dat alles normaal gaat met het gedurende de tijd dat de antenne naar beneden is,” Voyager-projectmanager Suzanne Dodd, die ook fungeert als directeur van het Interplanetaire Netwerk Directoraat bij NASA’s Jet Propulsion Laboratory in Pasadena, Californië, zei in een verklaring woensdag (4 maart).

“Als de dingen niet normaal verlopen – wat altijd een mogelijkheid is, vooral met een ouder wordend ruimtevaartuig – dan kan de ingebouwde storingsbeveiliging de situatie aan,” voegde Dodd eraan toe.

DSS43, de 230 voet brede (70 meter) radioschotel op de Canberra-faciliteit van het Deep Space Network in Australië, is de enige antenne die commando’s kan verzenden naar het Voyager 2-ruimtevaartuig van NASA. DSS43 wordt van begin maart 2020 tot januari 2021 geüpgraded, dus Voyager 2 staat er gedurende die periode alleen voor. (Foto: NASA/Canberra Deep Space Communication Complex)

De Australische radioschotel maakt deel uit van het Deep Space Network (DSN), het systeem dat NASA gebruikt om te communiceren met zijn vele ruimtesondes. Er zijn drie DSN-locaties – elk één in Californië, Spanje en Australië.

Elke locatie heeft meerdere grote antennes. Het Australische complex bijvoorbeeld, dat ongeveer 25 mijl (40 kilometer) ten zuidwesten van Canberra ligt, beschikt ook over drie 111-voet (34 m) brede radioschotels. De 111-voeters kunnen wetenschappelijke gegevens ontvangen, maar alleen de 230-voet heeft de speciale zender die nodig is om commando’s naar de Voyager 2 te stralen, aldus NASA-functionarissen.

De DSN-locaties in Californië en Spanje zijn in dit opzicht ook geen hulp. Voyager 2, die zich momenteel meer dan 11 miljard mijl (17 miljard kilometer) van de aarde bevindt, beweegt naar beneden ten opzichte van het baanvlak van onze planeet en kan daarom alleen vanaf het zuidelijk halfrond worden begroet.

De grote Australische schotel werkt al 48 jaar en heeft de upgrade nodig, zeiden NASA-functionarissen. Het agentschap besloot om het werk nu te beginnen – de upgrade is gepland om te beginnen “begin maart,” volgens de NASA-verklaring van woensdag – omdat Voyager 2 onlangs terugkwam van een storing en weer gezond is, voegden de ambtenaren eraan toe.

“Uiteraard legt de 11 maanden van reparaties meer beperkingen op de andere DSN-sites,” Jeff Berner, de hoofdingenieur van het Deep Space Network, zei in dezelfde verklaring. “Maar het voordeel is dat wanneer we terugkomen, de Canberra-antenne veel betrouwbaarder zal zijn.”

De upgrade zal de communicatie met veel NASA-ruimtevaartuigen verbeteren, niet alleen met Voyager 2, zeiden functionarissen van het agentschap. Het werk zal bijvoorbeeld ten goede komen aan NASA’s Mars 2020-rover, die deze zomer moet worden gelanceerd, en het Artemis-programma van het agentschap voor bemande maanverkenning, dat ernaar streeft om in 2024 twee astronauten bij de zuidpool van de maan te laten landen.

“Het onderhoud is nodig om de missies te ondersteunen die NASA in de toekomst ontwikkelt en lanceert, evenals het ondersteunen van de missies die nu actief zijn,” zei Dodd.

Voyager 2 en zijn tweelingbroer, Voyager 1, lanceerden een paar weken na elkaar in 1977 om een ongekende “grand tour” uit te voeren langs de reuzenplaneten van het zonnestelsel – Jupiter, Saturnus, Uranus en Neptunus. Het duo slaagde in deze taak en bleef vliegen, helemaal tot in de interstellaire ruimte.

Voyager 1 bereikte deze exploratiegrens in augustus 2012, en werd het eerste door mensen gemaakte object ooit dat de heliosfeer verliet, de grote bel van magnetische velden en geladen deeltjes die de zon om zichzelf heen blaast. Voyager 2 volgde ongeveer zes jaar later.

De twee vaartuigen hebben bijna geen stroom meer, en de leden van het missieteam hebben een paar wetenschappelijke instrumenten uitgeschakeld om het resterende sap te maximaliseren en de levensduur van de sondes te verlengen. Beide ruimteschepen hebben waarschijnlijk nog genoeg stroom om tot 2024 gegevens te verzamelen, aldus de leden van het missieteam.

  • Foto’s van NASA’s Voyager 1 en 2 sondes
  • Voyager 2’s reis naar de interstellaire ruimte verdiept enkele mysteries buiten ons zonnestelsel
  • Voyager 1’s historische flyby van Jupiter in foto’s

Mike Wall is de auteur van “Out There” (Grand Central Publishing, 2018; geïllustreerd door Karl Tate), een boek over de zoektocht naar buitenaards leven. Volg hem op Twitter @michaeldwall. Volg ons op Twitter @Spacedotcom of Facebook.

OFFER: Bespaar minstens 56% met onze nieuwste tijdschriftdeal!

All About Space magazine neemt je mee op een ontzagwekkende reis door ons zonnestelsel en daarbuiten, van de verbazingwekkende technologie en ruimtevaartuigen die de mensheid in staat stellen zich in een baan om de aarde te wagen, tot de complexiteit van de ruimtewetenschap.Bekijk Deal

Recent news

{{artikelnaam }}

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.