Oorsprong van CrossFit
Technisch gezien mag CrossFit als onderneming dan wel in 2000 zijn ontstaan, maar de wortels liggen al jaren eerder, toen oprichter Greg Glassman nog een tiener turnde. Net als veel andere tieneratleten wilde Glassman sterker worden. Hij ontdekte dat hij door het gebruik van halters en een halterstang sterker kon worden dan alle andere gymnasten die hij kende en die alleen met lichaamsgewicht werkten. En zoals de meeste tieneratleten had Glassman geen enkele uitlaatklep voor zijn atletisch talent – hij bracht vooral veel tijd door op de fiets met een groep vrienden. Concurrerend van aard zijnde, realiseerde Glassman zich dat hij zijn gymnast alleen vrienden kon verpletteren in gewichtheffen of fietsen en zijn fietsende vrienden kon overtroeven. Kortom, hij kon iemand vinden die op één gebied beter was dan hij, maar niet op alle gebieden. Dit besef zette Glassman aan tot het stellen van een serieuze vraag: “Welke prijs betaal je voor een bepaalde expertise?”
CrossFit Cultuur
In veel opzichten ligt die vraag aan de basis van CrossFit training. De “duizendpoot, meester in niets” aanpak van het programma definieert de strategie die het gebruikt om fitness te bereiken. Glassman’s vroege atletiekervaringen beïnvloedden rechtstreeks CrossFit’s doel om “een grotere werkcapaciteit te bereiken over een groot aantal tijd- en modaliteitsdomeinen”. In CrossFit’s visie is het doel niet het bereiken van gespecialiseerde bekwaamheden en fitness die van toepassing zijn op één bepaalde reeks bewegingen. Het doel is algemene fysieke paraatheid.
De CrossFit ethos stelt dat aanhangers trainen om 10 belangrijke fysieke kwaliteiten te verbeteren: cardiovasculair/ademhalingsuithoudingsvermogen, uithoudingsvermogen, kracht, flexibiliteit, kracht, snelheid, coördinatie, behendigheid, evenwicht en nauwkeurigheid. Deze lijst is misschien bekend bij de CrossFit gemeenschap, maar leden van die gemeenschap zullen de eersten zijn om je te vertellen dat ze ontleend is aan Jim Crawley en Bruce Evans van Dynamax, de makers van de medicijnballen die je in het hele land in de boxen vindt. De eerste CrossFitters begrepen echter dat ze deze vaardigheden konden opbouwen door bewegingen uit verschillende disciplines te integreren: gymnastiek, gewichtheffen en sprinten of hoge intensiteit werk in verschillende vormen, onder hen. Daarnaast legt CrossFit ook de nadruk op herhaalbare, meetbare resultaten. Er wordt sterk de nadruk gelegd op specifieke gewichten, specifieke afstanden en specifieke bewegingen in specifieke tijden. Hierdoor kunnen prestaties duidelijk worden gemeten.
Community Theory
In 1995 richtte Glassman een sportschool op in Santa Cruz, Californië, en datzelfde jaar werd hij ingehuurd om het politiebureau van Santa Cruz te trainen. Het meeste van zijn civiele werk betrof privé training met individuele klanten. Maar toen hij overboekt begon te raken, begon hij klanten te verdubbelen en ontdekte dat hij niet alleen meer geld kon verdienen (een gereduceerd tarief aanrekenen aan twee klanten betekende nog steeds meer geld per uur voor hem), maar dat die klanten ook vaak genoten van de groepsactiviteit. Hij vond dat hij nog steeds genoeg individuele aandacht aan elke klant kon geven om een veilige en effectieve training te garanderen. Zo werd de CrossFit gemeenschap geboren.
CrossFit werd formeel opgericht in 2000. Het eerste filiaal van het bedrijf was CrossFit North in Seattle. Tegen 2005 waren er 13 filialen. In 2012, slechts twaalf jaar na de start van het bedrijf, zijn er wereldwijd 3.400 filialen.
De geschiedenis van de workouts
Van meet af aan streefde CrossFit ernaar workouts te creëren die de gevoelens simuleerden die atleten en vechters voelden tijdens echte wedstrijden. Zoals Glassman beschreef in een gesprek in 2009, na een gymnastiekroutine van twee minuten voor de jury, voelde je je uitgeput maar moest je er solide en sterk uitzien of er werden punten afgetrokken. De CrossFit trainingen van korte duur en hoge intensiteit bereiken dat doel. Atleten zeggen vaak dat de trainingen het gevoel nabootsen aan het einde van een wedstrijd. Wetshandhavers zullen een CrossFit training beschrijven als een achtervolging te voet en een gevecht met een verdachte. Vechters zullen je vertellen dat deze Workouts of the Day gelijkaardig zijn aan het gevoel van in een gevecht te zitten. In feite werd de WOD “Fight Gone Bad” genoemd toen die specifieke routine werd ontwikkeld voor mixed-martial arts-vechter B.J. Penn.
De WOD bekend als “Fran” (21-15-9 van thrusters en pull-ups) is een voorbeeld van deze intensiteit. Glassman heeft beschreven dat hij deze workout als tiener in zijn garage ontwikkelde. Hij deed de workout en moest meteen overgeven. Zodra hij kon, sprong hij op en rende naar zijn buurman, bracht hem hierheen en liet hem dezelfde oefening doen.
What’s With the Girl Names?
Zoals alle CrossFitters weten, is Fran niet de enige WOD met een meisjesnaam. Er zijn natuurlijk ook andere namen, zoals de Hero WODs, die zijn vernoemd naar militairen, politieagenten of brandweermannen die hun leven hebben verloren tijdens hun werk. Maar WOD’s met meisjesnamen zijn meestal benchmark workouts, bedoeld om verbetering te meten door ze herhaaldelijk en regelmatig in je regime op middellange en lange termijn op te nemen. Ze verschenen voor het eerst officieel in het CrossFit Journal in september 2003, en op die eerste lijst stonden Angie, Elizabeth, Barbara, Chelsea, Diane en Fran. De motivatie om ze te benoemen, zoals Glassman zei in een gesprek in december 2009, was eenvoudig: Hij wilde de workout één keer aan zijn groep kunnen uitleggen, het een naam geven, en dan de volgende keer dat de workout aan de orde kwam naar die naam verwijzen. Het is makkelijker om “Fran” te zeggen dan “een front squat in push press gevolgd door pull-ups.”
Waarom ze vrouwelijke namen geven? Glassman heeft gezegd dat Fran je verpletterd en uitgeput achterlaat en grapte dat “elke workout die je plat op je rug achterlaat, starend naar de hemel, je afvragend wat er in godsnaam is gebeurd, een meisjesnaam verdient.”
De Spelen
De CrossFit Games vinden sinds 2007 elke zomer plaats, en de groei van de games is sneller geweest dan de Fran-tijd van een CrossFit-kampioen. Bij de eerste spelen in 2007 was de eerste prijs $500 en de mannelijke en vrouwelijke winnaars waren James Fitzgerald en Jolie Gentry. In 2010, met een sponsorschap van Progenix, was de eerste prijs 25.000 dollar. In 2011, met Reebok als sponsor, gingen de wedstrijden online en debuteerde de Open ronde. Voor het eerst werd de CrossFit wereld verdeeld in verschillende regio’s en atleten plaatsten tijden om het deelnemersveld te verkleinen, waarbij de beste deelnemers (gebaseerd op hun online scores) doorgingen naar de Regionals, waar ze het tegen elkaar opnamen in een poging door te gaan naar de finale. In 2011 was de hoofdprijs $250.000 en werden de wedstrijden uitgezonden op ESPN. Dit jaar bedraagt de prijzenpot in totaal $ 1 miljoen, en er deden duizenden kandidaten mee aan de Open.
CrossFit Future
CrossFit heeft de fitnesswereld stormenderhand veroverd – niet alleen door populair te worden (joggen was populair, step aerobics was populair) – maar ook door duidelijk te definiëren wat “fitness” betekent. Met zijn solide, functionele bewegingen, duidelijke resultaten en groeiende populariteit, ziet het ernaar uit dat CrossFit jarenlang fitnesskampioen zal blijven.