Label: SULFAMETHOXAZOLE AND TRIMETHOPRIM tabletki
Ogólne: Przepisywanie tabletek sulfametoksazolu i trimetoprimu w przypadku braku udowodnionego lub silnie podejrzewanego zakażenia bakteryjnego lub wskazań profilaktycznych prawdopodobnie nie zapewni korzyści pacjentowi i zwiększa ryzyko rozwoju bakterii lekoopornychR.
Sulfametoksazol i trimetoprim należy podawać z ostrożnością pacjentom z zaburzoną czynnością nerek lub wątroby, pacjentom z możliwym niedoborem folianów (np., osoby w podeszłym wieku, przewlekli alkoholicy, pacjenci otrzymujący leki przeciwdrgawkowe, pacjenci z zespołem złego wchłaniania i pacjenci w stanach niedożywienia) oraz pacjenci z ciężkimi alergiami lub astmą oskrzelową. U osób z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej może wystąpić hemoliza. Reakcja ta jest często związana z dawką. (patrz FARMAKOLOGIA KLINICZNA oraz DAWKOWANIE I ADMINISTRACJA).
Przypadki hipoglikemii u pacjentów bez cukrzycy leczonych sulfametoksazolem i trimetoprimem są obserwowane rzadko, zwykle występują po kilku dniach leczenia. Szczególnie zagrożeni są pacjenci z zaburzeniami czynności nerek, chorobami wątroby, niedożywieniem lub otrzymujący duże dawki sulfametoksazolu i trimetoprimu.
Zmiany hematologiczne wskazujące na niedobór kwasu foliowego mogą wystąpić u pacjentów w podeszłym wieku lub u pacjentów z istniejącym wcześniej niedoborem kwasu foliowego lub niewydolnością nerek. Działanie to jest odwracalne przez leczenie kwasem foliowym.
Zanotowano, że trimetoprim upośledza metabolizm fenyloalaniny, ale nie ma to znaczenia u pacjentów z fenyloketonurią stosujących odpowiednie ograniczenia dietetyczne.
Tak jak w przypadku wszystkich leków zawierających sulfonamidy, zaleca się ostrożność u pacjentów z porfirią lub zaburzeniami czynności tarczycy.
Stosowanie w leczeniu i profilaktyce zapalenia płuc wywołanego przez Pneumocystis Carinii u pacjentów z zespołem nabytego niedoboru odporności (AIDS): Pacjenci z AIDS mogą nie tolerować lub nie reagować na sulfametoksazol i trimetoprim w taki sam sposób jak pacjenci bez AIDS. Zgłaszano, że częstość występowania działań niepożądanych, szczególnie wysypki, gorączki, leukopenii i podwyższonych wartości aminotransferaz (transaminaz), podczas leczenia sulfametoksazolem i trimetoprimem u pacjentów z AIDS leczonych z powodu zapalenia płuc wywołanego przez Pneumocystis carinii, jest znacznie zwiększona w porównaniu z częstością zwykle związaną ze stosowaniem sulfametoksazolu i trimetoprimu u pacjentów nie chorujących na AIDS. Częstość występowania hiperkaliemii wydaje się być zwiększona u pacjentów z AIDS otrzymujących sulfametoksazol i trimetoprim. Działania niepożądane są na ogół mniej nasilone u pacjentów otrzymujących sulfametoksazol i trimetoprim w celach profilaktycznych. Nie wydaje się, aby łagodna nietolerancja sulfametoksazolu i trimetoprimu u pacjentów z AIDS w wywiadzie zapowiadała nietolerancję późniejszej profilaktyki wtórnej.6Jednakże, jeśli u pacjenta wystąpi wysypka skórna lub jakiekolwiek objawy działań niepożądanych, należy ponownie ocenić leczenie sulfametoksazolem i trimetoprimem (patrz OSTRZEŻENIA).
Wysokie dawki trimetoprimu, stosowane u pacjentów z zapaleniem płuc wywołanym przez Pneumocystis carinii, powodują stopniowe, ale odwracalne zwiększenie stężenia potasu w surowicy u znacznej liczby pacjentów. Nawet leczenie zalecanymi dawkami może spowodować hiperkaliemię, jeśli trimetoprim podawany jest pacjentom z zaburzeniami metabolizmu potasu, z niewydolnością nerek lub jeśli jednocześnie podawane są leki, o których wiadomo, że wywołują hiperkaliemię. U tych pacjentów uzasadnione jest ścisłe monitorowanie stężenia potasu w surowicy.
Podczas leczenia należy zapewnić odpowiednie przyjmowanie płynów i wydalanie moczu, aby zapobiec krystalurii. Pacjenci, którzy są „wolnymi acetylatorami” mogą być bardziej podatni na idiosynkratyczne reakcje na sulfonamidy.
Informacje dla pacjentów: Pacjentów należy poinformować, że leki przeciwbakteryjne, w tym tabletki sulfametoksazolu i trimetoprimu, powinny być stosowane wyłącznie w leczeniu zakażeń bakteryjnych. Nie leczą one zakażeń wirusowych (np. zwykłego przeziębienia).W przypadku przepisania tabletek sulfametoksazolu i trimetoprimu w celu leczenia zakażenia bakteryjnego, pacjenci powinni zostać poinformowani, że pomimo częstego uczucia poprawy na początku leczenia, lek należy przyjmować dokładnie według zaleceń. Pominięcie dawek lub nieukończenie pełnego kursu terapii może (1) zmniejszyć skuteczność natychmiastowego leczenia i (2) zwiększyć prawdopodobieństwo, że bakterie rozwiną oporność i nie będą mogły być leczone sulfametoksazolem i trimetoprimem w postaci tabletek lub innymi lekami przeciwbakteryjnymi w przyszłości.Pacjentów należy pouczyć, aby utrzymywali odpowiednie spożycie płynów w celu zapobiegania krystalurii i tworzeniu się kamieni.
Biegunka jest częstym problemem spowodowanym przez antybiotyki, który zwykle kończy się po odstawieniu antybiotyku. Czasami po rozpoczęciu leczenia antybiotykami, u pacjentów mogą wystąpić wodniste lub krwawe stolce (z lub bez skurczów żołądka i gorączki) nawet dwa lub więcej miesięcy po przyjęciu ostatniej dawki antybiotyku. W takim przypadku pacjenci powinni jak najszybciej skontaktować się ze swoim lekarzem.
Badania laboratoryjne: U pacjentów otrzymujących sulfametoksazol i trimetoprim należy często wykonywać pełne morfologie krwi; w przypadku stwierdzenia znacznego zmniejszenia liczby któregokolwiek z tworzących się elementów krwi, należy przerwać stosowanie sulfametoksazolu i trimetoprimu. Podczas leczenia należy wykonywać badania moczu z dokładnym badaniem mikroskopowym oraz badania czynności nerek, szczególnie u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek.
Interakcje lekowe: U pacjentów w podeszłym wieku otrzymujących jednocześnie niektóre leki moczopędne, głównie tiazydy, zgłaszano zwiększoną częstość występowania trombocytopenii z plamicą.
Zgłaszano, że sulfametoksazol i trimetoprim mogą wydłużać czas protrombinowy u pacjentów otrzymujących lek przeciwzakrzepowy – warfarynę. Należy pamiętać o tej interakcji w przypadku podawania sulfametoksazolu i trimetoprimu pacjentom stosującym już leczenie przeciwzakrzepowe i ponownie ocenić czas krzepnięcia.
Sulfametoksazol i trimetoprim mogą hamować metabolizm wątrobowy fenytoiny. Sulfametoksazol i trimetoprim, podawane w powszechnie stosowanych dawkach klinicznych, wydłużały okres półtrwania fenytoiny o 39% i zmniejszały szybkość klirensu metabolicznego fenytoiny o 27%. Podczas jednoczesnego podawania tych leków należy zwracać uwagę na możliwość nadmiernego działania fenytoiny.
Sulfonamidy mogą również wypierać metotreksat z miejsc wiązania z białkami osocza i mogą konkurować z nerkowym transportem metotreksatu, zwiększając w ten sposób stężenie wolnego metotreksatu.
Donoszono o wyraźnej, ale odwracalnej nefrotoksyczności podczas jednoczesnego stosowania sulfametoksazolu i trimetoprimu oraz cyklosporyny u biorców przeszczepu nerki.
Zwiększone stężenie digoksyny we krwi może wystąpić podczas jednoczesnego leczenia sulfametoksazolem i trimetoprimem, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku. Należy monitorować stężenie digoksyny w surowicy.
Zwiększone stężenie sulfametoksazolu we krwi może wystąpić u pacjentów otrzymujących indometacynę.
W literaturze opisano trzy przypadki hiperkaliemii u pacjentów w podeszłym wieku po jednoczesnym przyjmowaniu trimetoprimu/sulfametoksazolu i inhibitora konwertazy angiotensyny.8,9R
Interakcje lek/badanie laboratoryjne: Sulfametoksazol i trimetoprim, a w szczególności składnik trimetoprimu, mogą zakłócać oznaczanie metotreksatu w surowicy krwi metodą kompetycyjnego wiązania białek (CBPA), gdy jako białko wiążące stosowana jest bakteryjna reduktaza dihydrofolianowa. Nie występują jednak żadne zakłócenia, jeśli metotreksat jest mierzony metodą radioimmunologiczną (RIA).
Występowanie sulfametoksazolu i trimetoprimu może również zakłócać wynik oznaczenia kreatyniny metodą Jaffégo z zasadową reakcją pikrynianową, powodując zawyżenie szacunków o około 10% w zakresie wartości prawidłowych.
Karcynogeneza, mutageneza, upośledzenie płodności:
Karcynogeneza: Nie przeprowadzono długoterminowych badań na zwierzętach w celu oceny potencjału rakotwórczego z sulfametoksazolem i trimetoprimem.
Mutageneza: Nie przeprowadzono badań mutagenności bakterii z zastosowaniem sulfametoksazolu i trimetoprimu w połączeniu. Wykazano, że trimetoprim jest niemutagenny w teście Amesa. Nie obserwowano uszkodzeń chromosomalnych w ludzkich leukocytach in vitro z sulfametoksazolem i trimetoprimem pojedynczo lub w skojarzeniu; stosowane stężenia przekraczały stężenia tych związków we krwi po leczeniu sulfametoksazolem i trimetoprimem. Obserwacje leukocytów uzyskanych od pacjentów leczonych sulfametoksazolem i trimetoprimem nie wykazały nieprawidłowości chromosomalnych.
Upośledzenie płodności: U szczurów, którym podawano doustnie dawki tak wysokie jak 350 mg/kg/dobę sulfametoksazolu plus 70 mg/kg/dobę trimetoprimu, nie zaobserwowano szkodliwego wpływu na płodność lub ogólną wydajność reprodukcyjną.
Ciąża: Działanie teratogenne: Kategoria ciąży C. U szczurów doustne dawki 533 mg/kg mc. sulfametoksazolu lub 200 mg/kg mc. trimetoprimu powodowały działania teratologiczne objawiające się głównie rozszczepem podniebienia.
Największa dawka, która nie powodowała rozszczepu podniebienia u szczurów wynosiła 512 mg/kg mc. sulfametoksazolu lub 192 mg/kg mc. trimetoprimu, gdy podawano je oddzielnie. W dwóch badaniach na szczurach nie obserwowano teratologii, gdy 512 mg/kg mc. sulfametoksazolu stosowano w skojarzeniu z 128 mg/kg mc. trimetoprimu. Jednak w jednym badaniu obserwowano rozszczep podniebienia w jednym miocie z 9, gdy 355 mg/kg mc. sulfametoksazolu stosowano w skojarzeniu z 88 mg/kg mc. trimetoprimu. W niektórych badaniach na królikach, ogólny wzrost utraty płodu (martwe i zresorbowane oraz zniekształcone koniuszki) był związany z dawkami trimetoprimu 6 razy większymi od dawki terapeutycznej stosowanej u ludzi.
Chociaż nie ma dużych, dobrze kontrolowanych badań dotyczących stosowania sulfametoksazolu i trimetoprimu u kobiet w ciąży, Brumfitt i Pursell,10R w retrospektywnym badaniu przedstawili wyniki 186 ciąż, podczas których matka otrzymywała albo placebo, albo sulfametoksazol i trimetoprim. Częstość występowania wad wrodzonych wynosiła 4,5% (3 z 66) u tych, które otrzymywały placebo i 3,3% (4 ze 120) u tych, które otrzymywały sulfametoksazol/trimetoprim. Nie stwierdzono żadnych nieprawidłowości u 10 dzieci, których matki otrzymywały lek w pierwszym trymestrze. W oddzielnym badaniu, Brumfitt i Pursell również nie znaleźli żadnych wrodzonych nieprawidłowości u 35 dzieci, których matki otrzymywały doustnie sulfametoksazol i trimetoprim w czasie poczęcia lub krótko po nim.
Ponieważ sulfametoksazol i trimetoprim mogą zaburzać metabolizm kwasu foliowego, sulfametoksazol i trimetoprim powinny być stosowane w czasie ciąży tylko wtedy, gdy potencjalna korzyść uzasadnia potencjalne ryzyko dla płodu.
Działanie nieteratogenne: Patrz punkt przeciwwskazania.
Karmiące matki: Patrz punkt przeciwwskazania.
Stosowanie u dzieci: Nie zaleca się stosowania sulfametoksazolu i trimetoprimu u niemowlątR w wieku poniżej 2 miesięcy (patrz punkty WSKAZANIA i przeciwwskazania).
Stosowanie geriatryczne: Badania kliniczne nad sulfametoksazolem i trimetoprimem nie obejmowały wystarczającej liczby osób w wieku 65 lat i starszych, aby określić, czy reagują one inaczej niż osoby młodsze.
U pacjentów w podeszłym wieku może występować zwiększone ryzyko ciężkich działań niepożądanych, szczególnie w przypadku występowania stanów powikłanych, np. zaburzonej czynności nerek i (lub) wątroby, możliwego niedoboru folianów lub jednoczesnego stosowania innych leków. Ciężkie reakcje skórne, uogólnione zahamowanie czynności szpiku kostnego (patrz punkty OSTRZEŻENIA i DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE), swoiste zmniejszenie liczby płytek krwi (z plamicą lub bez) oraz hiperkaliemia są najczęściej zgłaszanymi ciężkimi działaniami niepożądanymi u pacjentów w podeszłym wieku. U osób otrzymujących jednocześnie niektóre leki moczopędne, głównie tiazydy, zgłaszano zwiększoną częstość występowania trombocytopenii z plamicą. Zwiększone stężenie digoksyny we krwi może wystąpić podczas jednoczesnego leczenia sulfametoksazolem i trimetoprimem, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku. Należy monitorować stężenie digoksyny w surowicy. U pacjentów w podeszłym wieku mogą wystąpić zmiany hematologiczne wskazujące na niedobór kwasu foliowego. Efekty te są odwracalne przez terapię kwasem foliowym. U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek należy odpowiednio dostosować dawkę, a czas stosowania powinien być jak najkrótszy, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia działań niepożądanych (patrz punkt DOSAGE AND ADMINISTRATION). Trimetoprim wchodzący w skład sulfametoksazolu i trimetoprimu może powodować hiperkaliemię, gdy jest podawany pacjentom z zaburzeniami metabolizmu potasu, z niewydolnością nerek lub gdy jest podawany jednocześnie z lekami, o których wiadomo, że wywołują hiperkaliemię, takimi jak inhibitory konwertazy angiotensyny. U tych pacjentów uzasadnione jest ścisłe monitorowanie stężenia potasu w surowicy. Zaleca się przerwanie leczenia sulfametoksazolem i trimetoprimem, aby pomóc obniżyć stężenie potasu w surowicy. Tabletki Sulfamethoxazole and Trimethoprim zawierają 0,515 mg (0,023 mEq) sodu na tabletkę. Tabletki Sulfamethoxazole and Trimethoprim Double Strength zawierają 1,03 mg (0,046 mEq) sodu na tabletkę.
Parametry farmakokinetyki sulfametoksazolu były podobne u osób w wieku geriatrycznym i u młodszych osób dorosłych. Średnie maksymalne stężenie trimetoprimu w surowicy było większe, a średni klirens nerkowy trimetoprimu był mniejszy u pacjentów geriatrycznych w porównaniu z młodszymi pacjentami (patrz FARMAKOLOGIA KLINICZNA: Farmakokinetyka geriatryczna).
.