Hoe de kunst van onthechting in 4 stappen te beoefenen.
Velen zijn zich bewust geworden van de schade die overmatige gehechtheid kan aanrichten.
De meesten van ons begrijpen dat onthechting een onmisbare rol speelt bij het opbouwen van een gezonde en harmonieuze relatie met onszelf en met anderen. Woorden zijn echter gemakkelijker gezegd dan gedaan. We verlangen naar onthechting, maar we hebben misschien moeite om de juiste manier te vinden om het te beoefenen.
Vaak hebben we een idee over hoe we moeten onthechten, maar we leggen het naast ons neer, omdat we bang zijn afstandelijk of apathisch te worden.
Zoals ik altijd verduidelijk, onthechting gaat niet over terugtrekken. Het betekent gewoon de dingen vanuit een ander perspectief zien, terwijl we volledig betrokken blijven. Het gaat om het loslaten van onze behoefte aan het voorwerp van gehechtheid. We geven nog steeds alles, maar zonder verstrikt te raken in angst en bezorgdheid.
Daaruit volgt dat onthechting meer betrokkenheid betekent, maar zonder gehecht te zijn aan de uitkomst. Het is als een stap buiten wie we zijn en de dingen objectief zien zonder de onderdompeling van het ego.
Dat gezegd hebbende, zijn er vier essentiële begrippen die we kunnen beoefenen om innerlijk te onthechten, maar toch betrokken te blijven. Met geduld en bereidwilligheid kunnen we onze gehechtheid verbreken aan datgene wat ons gevangen houdt – of het nu een persoon, een object, een idee of een situatie is.
1. Onderzoek de redenen van uw gehechtheid.
We zien vaak niet het begin van gehechtheid. Daarom kan het een uitdaging zijn om de redenen van onze gehechtheid te onderzoeken, omdat we het beginpunt ervan over het hoofd hebben gezien. Dat gezegd hebbende, als we ons voorwerp van gehechtheid observeren en onze geest observeren, kunnen we de wortels van vastklampen onderscheiden.
Wat is het aan ons voorwerp van gehechtheid dat het begeerlijk maakt? Als we gehecht zijn aan een persoon, wat geeft deze persoon ons dan dat hem uniek maakt? Wat is het in hen dat ons bang maakt hen te verliezen? Of ontbreekt er misschien iets in ons? Als we gehecht zijn aan een situatie of een idee, waarom kunnen we het dan niet loslaten? Geeft het ons een bepaalde identiteit waarvan we bang zijn die te verliezen? Vinden we onszelf niets zonder dat?
De redenen van onze behoefte realiseren is de eerste stap op weg naar het uitroeien van het grootste deel van onze gehechtheid. Het gebeurt niet van de ene dag op de andere – het kan dagen of weken duren. Niettemin, als we dat eenmaal doen, kunnen we beginnen het probleem op te lossen.
2. Observeer uw lijden.
Erge gehechtheid brengt lijden voort. We geven het misschien niet graag toe of beweren dat onze gehechtheid ons niet ellendig maakt, maar het is misschien weer een truc van het ego, omdat het ego bang is voor vernietiging. Toch willen we diep van binnen allemaal bevrijd worden van onze objecten van gehechtheid. Doe dus een stap terug en bekijk jezelf objectief. Wanneer we het lijden onderscheiden dat voortkomt uit gehechtheid, lossen we het tweede deel van het probleem op.
Hoe word je rond je voorwerp van gehechtheid? Wordt u aanhankelijk of behoeftig? Ontwikkelt u langzaam angst om die persoon, dat voorwerp of dat idee te verliezen? Merk op hoe uw voorwerp van gehechtheid uw geest bezig houdt, en observeer de angst die het kweekt.
Als u gehecht bent aan een persoon, let dan op uzelf – hoe u ’s nachts niet kunt slapen als ze niet in de buurt zijn, of hoe u zich aan ze vastklampt als u merkt dat ze afstandelijk worden. Als u gehecht bent aan een idee, merk dan op hoe u defensief wordt als iemand zich ertegen verzet.
3. Omhels vergankelijkheid.
Het oplossen van het grootste deel van gehechtheid ligt in het begrijpen van vergankelijkheid. Als we gehecht raken, worden we doodsbang voor verandering. Verandering is een normaal aspect van het leven. Mensen evolueren, dus veranderen situaties. Observeer de natuur, en je zult begrijpen over welke groei ik het heb.
Als we aan iemand gehecht zijn, zijn we in feite gehecht aan het beeld dat we van hem of haar in onze geest hebben. Als ze veranderen of zich ontwikkelen, vechten we om het beeld dat we van ze hebben te behouden. Wijzelf veranderen ook met de dag; daarom kunnen onze ideeën en overtuigingen ook veranderen. Vaak raken we gehecht aan bepaalde dogma’s, en we weigeren ze los te laten – zelfs als we het gevoel hebben dat ze ons niet langer dienen.
Het begrijpen van vergankelijkheid helpt ons onze gehechtheid aan bekende begrippen te doorbreken. Wanneer we begrijpen dat alles gedoemd is te vergaan (ook de mensen aan wie we gehecht zijn), maken we ons automatisch los. In plaats van hen onder druk te zetten of hen te dwingen niet te veranderen, waarderen wij hun aanwezigheid en wie zij zijn, en vermijden wij hen als vanzelfsprekend te beschouwen.
4. Concentreer u op uzelf.
Wanneer we gehecht zijn, richten onze gedachten en emoties zich uitsluitend op het voorwerp van onze gehechtheid. We geven onze kracht aan hen weg. We zien ze als iets dat we nodig hebben, om ernaar te streven of om gelukkig te worden.
Als we ons gezond willen onthechten, moeten we onze aandacht verleggen van het object van gehechtheid naar onszelf. We kunnen ons bezighouden met activiteiten en dingen doen die de relatie met onszelf versterken.
Wanneer we onze eigen grootste vriend worden, bloeit de relatie die we met anderen en het universum hebben op. In plaats van te verwachten dat mensen onze ontbrekende leegtes opvullen, vullen we ze zelf en delen dan onze volledigheid met hen. We hebben ze niet langer nodig, maar we kiezen ervoor om ze te willen.