Medisch toerisme
Sociale en ethische vraagstukken bij medisch toerisme
© University of Melbourne, Victoria, Australia (A Britannica Publishing Partner)Bekijk alle video’s bij dit artikel
Inconsistentie in de kwaliteit van de zorg is een belangrijke bron van kritiek op de medisch-toeristische industrie. Een van de belangrijkste mechanismen voor de standaardisering van de internationale gezondheidszorg is accreditatie. Accreditatie probeert ervoor te zorgen dat medisch-toeristische faciliteiten voldoen aan elementaire veiligheidsnormen, worden bemand met opgeleid personeel, en beschikken over de juiste medische apparatuur om de aangeboden procedures uit te voeren. Tot de belangrijkste accreditatie-organisaties voor internationale ziekenhuizen behoren de Joint Commission International (JCI), een afdeling van de in de VS gevestigde Joint Commission Resources; Accreditation Canada International; en de Australian Council on Healthcare Standards International. Deze organisaties vragen een vergoeding aan cliënten die hun faciliteiten willen laten onderzoeken voor accreditatie, en elke organisatie houdt een lijst bij van geaccrediteerde ziekenhuizen om personen die internationaal willen reizen voor gezondheidszorg te helpen een faciliteit te kiezen die aan hun behoeften voldoet.
Een andere kwestie in medisch toerisme betreft de illegale handel in organen. Landen met behoeftige of kwetsbare bevolkingsgroepen hebben vaak een grotere beschikbaarheid van organen voor medisch gebruik, aangezien leden van deze bevolkingsgroepen vaak in de verleiding komen hun gezondheid op het spel te zetten en een orgaan af te staan met de belofte van een geldelijke vergoeding. In combinatie met het gebrek aan adequate middelen voor donorzorg, zijn de praktijken rond het verkrijgen van organen aangemerkt als een aspect van medisch toerisme dat meer regulering en toezicht behoeft. Ook de exploitatie van medische procedures waarvan de doeltreffendheid niet bewezen is of waarvan de veiligheid onbekend is, is een punt van discussie voor standaardisatie en regulering.
Bovendien kan medisch toerisme in alle landen polarisatie teweegbrengen in het nationale gezondheidszorgbeleid, door ongelijkheden te creëren of te bevorderen in de gezondheidszorgdiensten die beschikbaar worden gesteld aan burgers versus buitenlanders. Omdat laatstgenoemden geld in het land brengen en zo de nationale economie ondersteunen, hebben zij vaak meer toegang tot artsen en medische middelen dan de eigenlijke burgers van het land.
Kara Rogers