George Washington
Op 14 december 1799 overleed George Washington, de eerste president van de Verenigde Staten, in zijn huis in Mount Vernon, Virginia. Het Congres gaf Henry “Light-Horse Harry” Lee, een landgenoot, legerveteraan en vriend, de opdracht een passende grafrede te schrijven. In 3500 woorden trachtte Lee een van de meest invloedrijke Founding Fathers te vatten. Hij schreef dat Washington de:
“De eerste in oorlog, de eerste in vrede, en de eerste in de harten van zijn landgenoten.”
Voordat hij deze invloedrijke leider was, was Washington de zoon van een rijke landspeculant uit Virginia. Hij werd geboren op 22 februari 1732 en kreeg in zijn jeugd weinig formeel onderwijs. Na de dood van zijn vader in 1743 erfde hij een grote boerderij, met tien slaven om het landgoed te bewerken, en werd hij landmeter. In 1750 legde hij zijn functie neer om zich te wijden aan landbouw en het verwerven van nieuwe landbouwgrond.
Twee jaar later, geïnspireerd door de militaire dienst van zijn pas overleden broer Lawrence, trad Washington toe tot de Virginian Militia. Hij kreeg de rang van majoor en werd aangesteld als commandant van een van de vier militiedistricten in Virginia. Zijn indiensttreding vond plaats toen de spanningen tussen Frankrijk en Engeland hoog opliepen. Britse ambtenaren gaven Washington de opdracht het Franse leger van “Brits” land te verdrijven en Washington maakte indruk op zijn superieuren door een verraderlijke wintertocht van 77 dagen naar het Franse fort Le Boeuf te maken om Frankrijk van deze opdracht op de hoogte te brengen. Toen Frankrijk weigerde te gehoorzamen, kreeg Washington de eer hun hand te dwingen. Helaas viel hij de Fransen aan tijdens de Slag om Jumonville Glen, ook bekend als de Jumonville-affaire, waarbij de Franse commandant Joseph Coulon de Jumonville sneuvelde. Een maand later sloten Zuid-Carolinische milities zich bij Washington aan en de milities probeerden opnieuw Franse versterkingen aan te vallen, maar zonder succes. Dit incident leidde tot de Frans-Indiaanse Oorlog, ook bekend als de Zevenjarige Oorlog. Als reactie hierop gaf Washington zijn troepen over en legde hij zijn ambt neer met essentiële militaire kennis die later in zijn carrière van vitaal belang bleek.
Nadat hij de militie had verlaten, trouwde Washington op 6 januari 1759 met de rijke weduwe Martha Dandridge Custis. Dit huwelijk gaf Washington land, rijkdom en status toen hij zich ontwikkelde tot een herenboer op het platteland van Virginia. Bovendien werd hij in de voorafgaande decennia actief in de plaatselijke politiek. Toen op 19 april 1775 bij de slagen van Lexington en Concord het “schot dat rond de wereld werd gehoord” werd afgevuurd, ging Washington op weg om zich bij andere afgevaardigden in Philadelphia te voegen om het Continentale Congres bij te wonen.
Toen enkele maanden later het Continental Army officieel werd gevormd om de Britten te bestrijden, werd Washington unaniem tot zijn bevelhebber gekozen. De volgende acht jaar vocht Washington tegen de Britten. In al die tijd verbleef hij slechts tien dagen in zijn huis in Virginia en leed hij samen met zijn manschappen in de kille winters in New England en de warme zomers in het Zuiden. Pas nadat generaal Charles Cornwallis zich na het beleg van Yorktown in oktober 1781 overgaf en het Verdrag van Parijs in september 1783 werd ondertekend, gaf Washington het commando op en keerde terug naar zijn huis in Mount Vernon. Eenmaal daar hoopte hij zijn leven als een boer in Virginia te kunnen hervatten.
De Articles of Confederation die na de Revolutionaire Oorlog tot stand kwamen, waren echter zwak in het besturen van de pas opgerichte Verenigde Staten van Amerika. Door het ontbreken van een centrale regering had het land moeite met het betalen van veteranen, het heffen van belastingen of het aanbrengen van veranderingen in het politieke landschap. Het Continentaal Congres kwam opnieuw bijeen om de plannen te herzien en vroeg George Washington daarbij aanwezig te zijn. Toen een nieuwe grondwet was opgesteld, was de behoefte aan een “president” van de Verenigde Staten duidelijk. George Washington, de voormalige militaire bevelhebber en publieke figuur, was de perfecte kandidaat en hij accepteerde. De volgende acht jaar diende Washington onvermoeibaar als de eerste president van de Verenigde Staten. Toen, in een tijd waarin politieke leiders gewoonlijk levenslang in functie waren, ging Washington in een ongekende handeling met pensioen. Met deze laatste daad hielp hij de bloeiende democratie verder te gaan en een nieuwe natie te vormen.
Lee was treffend toen hij Washington beschreef: hij was de “eerste in oorlog,” toen hij diende als opperbevelhebber van het Continentale Leger; “eerste in vrede,” toen hij zijn land door de turbulente eerste jaren als President van de Verenigde Staten leidde; en “eerste in de harten van zijn landgenoten,” toen hij het land hielp de democratie te worden die het vandaag is.