Video: Swooping Starlings In Murmuration
Murmuration verwijst naar het fenomeen dat ontstaat wanneer honderden, soms duizenden, spreeuwen in swooping, ingewikkeld gecoördineerde patronen door de lucht vliegen.
Misschien heb je al eens een murmuration video gezien. Maar deze is bijzonder mooi. Hij is eerder deze maand opgenomen in Wales, bij Cosmeston Lakes in de Vale of Glamorgan, en op Facebook gezet door de BBC Cymru Wales.
Waarom vind ik dit filmpje zo mooi?
Het heeft alles met wetenschap te maken. Hoe slagen de spreeuwen erin om op zo’n verbazingwekkende gecoördineerde manier te vliegen? Een paar jaar geleden onderzochten George F. Young en zijn collega’s het “opmerkelijke vermogen van spreeuwen om als groep cohesie te behouden in zeer onzekere omgevingen en met beperkte, lawaaierige informatie” – een mooie beschrijving van wat er gebeurt in een murmuration.
Gaandeweg wisten Young et al. al dat spreeuwen aandacht besteden aan een vast aantal van hun buren in de troep, ongeacht de kuddedichtheid – zeven, om precies te zijn. Hun nieuwe bijdrage was om uit te vinden dat “wanneer er onzekerheid in de waarneming is, interactie met zes of zeven buren het evenwicht tussen groepscohesie en individuele inspanning optimaliseert.”
Young et al. analyseerden stilstaande opnamen van video’s van spreeuwen in de vlucht (kuddegrootte variërend van 440 tot 2.600), en gebruikten vervolgens een zeer wiskundige benadering en systeemtheorie om tot hun conclusie te komen. Ze richtten zich op het vermogen van de vogels om onzekerheid te beheersen en tegelijkertijd consensus te behouden, en ontdekten dat vogels dit bereiken (met de minste inspanning) wanneer elke vogel zeven buren in de gaten houdt.
Door deze rol van zeven te volgen, maken de vogels dus deel uit van een dynamisch systeem waarin de delen worden gecombineerd om een geheel te maken met opkomende eigenschappen – en een murmuration resulteert.
Dat is gewoon ongelooflijk cool.
Ook zijn spreeuwen in wezen een invasieve soort in dit land. Ze werden in 1890 in New York City’s Central Park in Noord-Amerika geïntroduceerd door Shakespeare-liefhebbers die wilden dat alle vogelsoorten die ooit door Shakespeare werden genoemd op dit continent zouden leven.
Met spreeuwen zijn ze daar zeker in geslaagd: 200 miljoen van deze vogels leven nu in Noord-Amerika. Ze worden niet door iedereen verwelkomd. Zoals het Cornell Lab of Ornithology het zegt, worden spreeuwen in de VS “soms berispt om hun overvloed en agressiviteit.” In dit artikel in Scientific American worden ze zelfs een “bedreiging” genoemd.
De murmure video nodigt ons uit om ze met een frisse blik te bekijken.
Barbara J. King is emeritus hoogleraar antropologie aan het College of William and Mary. Ze schrijft vaak over de cognitie, emotie en het welzijn van dieren, en over biologische antropologie, menselijke evolutie en genderkwesties. Barbara’s meest recente boek over dieren is getiteld How Animals Grieve, en haar aanstaande boek, Personalities on the Plate: The Lives and Minds of Animals We Eat, zal in maart worden gepubliceerd. Je kunt op de hoogte blijven van wat ze denkt op Twitter: @bjkingape