Luister naar deze Eddie: Lollapalooza ’92 Was The Most Consequential Year In The Festival’s History
Al die stage dressing en activiteiten zouden natuurlijk niets hebben betekend als Farrell niet een overtuigende line-up kon samenstellen, en in dat opzicht slaagde hij in zijn opzet. Pearl Jam, nauwelijks een jaar verwijderd van hun doorbraakplaat Ten, werd aan de tournee toegevoegd. Net als hun cohorten Soundgarden uit Seattle. Ice Cube en Cypress Hill hielden het voor het hip-hop contingent, maar Lollapalooza in 1992 draaide vooral om de alt-rockgroepen, en bands als Red Hot Chili Peppers, die hoog scoorden met hun vijfde album Blood Sugar Sex Magik, Stone Temple Pilots, Ministry, The Jesus And Mary Chain, Lush, Rage Against The Machine en Farrells eigen band Porno For Pyros domineerden de affiche.
Lollapalooza ’92 ging van start met back-to-back shows in het Shoreline Amphitheater in Mountain View, Californië, ongeveer een uur ten zuiden van San Francisco, op 18 en 19 juli. De volgende twee maanden kronkelde het festival zich een weg door het hele land en sommige delen van Canada, naar het Midwesten, New England en New York, om dan naar het zuiden te gaan en terug te keren voor drie opeenvolgende extravaganza’s in het Irvine Meadows Amphitheater net buiten LA.
Terwijl Pearl Jam een reputatie opbouwde als een van de niet te missen, hoogvliegende live bands van hun hele generatie. “Spelen voor mensen waar je nog nooit eerder voor gespeeld had, het was als, ‘Weet je wat? We gaan spelen, we gaan dit naar een niveau brengen dat de mensen niet zullen vergeten,” zei leadzanger Eddie Vedder in de biografie van de band, Pearl Jam Twenty. “Als dat betekent dat je je leven riskeert om iets te doen dat ze niet zullen vergeten op een soort puberale, Evel Knievel-manier, dan gaan we dat doen.”
Vedder maakte geen grapje. De zanger nam regelmatig zijn leven in eigen handen tijdens hun set, door in mensenmassa’s te springen, hoge constructies te beklimmen en onzeker te bungelen terwijl hij het publiek van beneden toekeek terwijl ze hem aanmoedigden. Het was volslagen waanzin, maar het liet zeker een grote indruk achter. Op muzikaal vlak liet gitarist Mike McCready regelmatig van zich horen door als een bezetene te soleren op zijn Fender Stratocaster en door stukjes klassieker als Jimi Hendrix’ “Voodoo Child (Slight Return)” in te voegen in hun eigen nummers zoals “Porch.”
Ondanks het feit dat Ten momenteel in de Top 10 van de Billboard album charts stond, kreeg Pearl Jam een plaatsje onderaan de affiche en stond het regelmatig rond 14.00 uur op het podium. “Een paar weken voor de tournee was er een kans voor ons om opnieuw te onderhandelen, niet alleen over het geld, maar ook over het tijdslot,” herinnert bassist Jeff Ament zich. “Maar we hadden zoiets van: ‘Nee, we willen geen extra druk op deze situatie.'” Hij voegt eraan toe: “We hebben nog steeds een absoluut plezier in het spelen van shows, maar ik weet niet of we ooit meer plezier hebben gehad tijdens een tour. We speelden intense shows, maar binnen een uur speelde ik basketbal met Flea en Ice Cube.”
Hoewel er goede gevoelens waren tussen alle acts op Lollapalooza dat jaar. “De sleutel tot het succes van deze tour is dat de groepen naast elkaar bestaan,” zei Ice-T. “Als je één groep meeneemt op deze tour en ze zijn klootzakken, dan halen ze het niet.” Er was een bijzonder sterke band tussen Pearl Jam en Soundgarden. “Ik denk dat het een van mijn favoriete tournees uit mijn carrière was, omdat we veel kameraadschap deelden”, herinnerde zanger Chris Cornell zich in Pearl Jam Twenty. “Het is net als je maatjes waarmee je bent opgegroeid en waarmee je jarenlang voor tien mensen hebt gespeeld, en nu ben je samen op tournee en speel je voor vijfentwintigduizend mensen. En het lijkt cultureel iets te betekenen.”
Soundgarden hield het ’s middags ook vol en speelde het hardste materiaal van alle bands op de affiche. Cornell was waarschijnlijk de beste zuivere zanger van de tournee en blies regelmatig mensen weg met zijn instrument van vier octaven. Niets kan je voorbereiden op de totale wreedheid van nummers als “Outshined,” “Jesus Christ Pose,” “Rusty Cage,” en “Slaves And Bulldozers.” Als knipoog naar Ice-T brachten ze ook een cover van zijn controversiële nummer “Cop Killer”.
Toen Vedder de bus miste van het ene naar het andere optreden in Virginia, bood Cornell aan om voor hem in te vallen in Pearl Jam. Terwijl hij op het podium stond en net wilde beginnen te zingen, werd de Soundgarden-frontman onderbroken door Vedder, die erin slaagde naar de zaal te komen door mee te liften op de open snelweg. Met een brede glimlach op hun gezichten, begonnen ze met hun Temple of the Dog supergroep hit “Hunger Strike. Dat nummer zou nog eens live worden uitgezonden tijdens de set van Soundgarden tijdens de show in de buurt van de thuisstad in Bremerton, Washington, en ook tijdens een paar akoestische optredens samen op het kleinere zijpodium.
Als de headliners die het festival moesten afsluiten, hadden de Red Hot Chili Peppers het echt voor elkaar. Op dat moment waren ze nog bezig met het inwerken van hun nieuwe gitarist, Arik Marshal, die de weinig benijdenswaardige taak had om John Frusciante op te volgen, die de band een maand of wat voor het begin van de tournee had verlaten. “Het is een kosmisch verwarrende, f*cked-up situatie om een familielid op die manier te verliezen,” vertelde Anthony Kiedis aan Rolling Stone. “We wilden niet dat het zou gebeuren. Emotioneel is het erg verdrietig en ontmoedigend. Maar dat is wat er gebeurde, en we moesten doorgaan.” Ondanks de obstakels hielden de Chili Peppers het vol en gaven ze elke avond 90 minuten lang een ongelooflijke show van funkrock tovenarij.
Volgens de meeste verslagen was de doorbraakster Ice Cube, die een ongelooflijke indruk maakte met zijn groep Lench Mob. De blanke jongeren uit de voorsteden, die het merendeel van het publiek uitmaakten, waren ongelooflijk ontvankelijk voor het optreden van het voormalige N.W.A.-lid, die elke avond materiaal van zijn drie soloalbums AmeriKKKa’s Most Wanted, Death Certificate en The Predator ten gehore bracht. “Ik wist niet wat ik kon verwachten,” zei Cube. “Maar toen ik de eerste twee of drie nummers deed en zag dat iedereen er zin in had, moest ik wel de menigte in springen.” De energie vertaalde zich, zelfs als de boodschap van nummers als The Wrong N***a to F*ck Wit” en “How to Survive in South Central,” over hun hoofden heen ging.